Water en stenen
zaterdag, februari 21st, 2009
Dag 4 van de reis begint met een heel bijzonder ontbijt in het Baobolong Camp. Een goed gevuld omelet, een soort kleine oliebollen (die ik ook al had gezien in het kraampje bij de ferry) en ijs. De combinatie is apart, maar vreselijk lekker.
Op het programma van vandaag staat een boottocht over de The River Gambia. Om bij de boot te komen maken we een kleine wandeling door het al bedrijvige Janjangbureh. En zoals zo vaak op deze reis dacht ik ‘niet zo snel, niet zo vlug, laten we hier nou even kijken!’. Want er viel zo veel te zien, neem nou alleen maar de plaatselijke markt waar de vrouwen hun zelf gekweekte groente aan het verkopen waren. Maar het rondreisprogramma laat daar geen tijd voor helaas.
De moed zonk me even in de schoenen toen ik de boot zag liggen. Mijn probleem was niet zo zeer dat het wel een heel gammel fregatje was, maar aan boord gaan leek me even onmogelijk. Onmogelijk voor mij dan, want ik ben niet zo’n held met inschepen en dan vooral niet als de kade een wel heel erg schuin weggezakte betonnen plaat is en de overstap naar het wiebelige bootje vanaf de kleine rand erg groot is. Even diep ademhalen en tegen mezelf zeggen ‘kom op Brimstone, een flinke meid zijn!’ heeft geholpen.
De boottocht ging westwaarts. Het uitzicht vanaf de brede rivier op de oevers was prachtig, soms zelfs adembenemend mooi. Samen met de bemanning tuurden we het water af op zoek naar nijlpaarden en krokodillen. Af en toe riep een bemanningslid ‘Hippo in front of us!’, maar elke keer werd het gevolgd door de vaststelling dat het slechts een ’stick’ was die ons voor de gek hield. Maar ineens aan de oever zagen we golfjes en bubbels. De boot werd langzaam naar de kant gestuurd en toen heel even keek ik naar het opduikende koppie van een babyhippo. De boot is weer snel vertrokken, want waar een baby is, is ook een moederhippo en die zou de belangstelling voor haar koter weleens minder op prijs kunnen stellen.
Hier en daar aan de oevers zijn tijdelijke kampjes van riviervissers. De hutjes waar ze in wonen bestaan uit riet en plastic zeilen. Het intrigeert me hoe het leven van deze vissersfamilies eruit ziet en hoe zij hun beroep uitoefenen. Zo in de boot trok het even voorbij.
De bemanning van onze boot dacht aan de lunch die we aan boord zouden gebruiken en kwam er achter dat er twee borden te weinig waren. En dan blijkt ook midden op de Gambiarivier een mobieltje een heel handig ding te zijn. Er werd gebeld en Lady Anna kwam ons uit de bordennood helpen.
Dobberend op de rivier konden we van de lunch genieten. De aardappelsalade rechts op de foto ziet er niet spectaculair uit, maar het is de lekkerste die ik ooit gegeten heb. De wat zoetige Gambiaanse aardappels maakten het heel bijzonder.
Na de lunch gingen we van boord. Voor mij weer een hele onderneming. We legden aan tegen een ander wankel bootje en via die weg moesten we een hoge kade opklimmen, er zat weer niks anders op dan even ‘moedig’ zijn.
Het busje stond al op ons te wachten om een korte rit te maken naar ‘The Wassu Stone Circles’. Een speciale plek in het Senegambia gebied, die deel uitmaakt van een complex van cirkels in de wijde omgeving van de Gambia rivier. De stenen markeren hoogstwaarschijnlijk de graven van koningen en chiefs uit een periode zo’n 1000 tot 1200 jaar geleden.
Langs het pad dat naar de stenen leidde zaten deze drie jongens onophoudelijk te spelen. Hun muziek paste precies bij de sfeer van deze graven.
Ik hou van deze wat mysterieuze, historische plekken. De gedachten laten gaan over wat zich hier afspeelde, in een tijd dat onze streken in de vroege Middeleeuwen waren.
Na de mijmeringen tussen de stenen op de wel erg warme vlakte was het op het stoepje van het museumpje naast deze lieve hond goed rusten.
En het spontane optreden van deze knullen maakte het tot puur plezier!
Meer foto’s op groot formaat op
Brimstone XXL
Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia
