Brimstone

Scherven brengen geluk. Nou mooi niet, Georgia en Brimstone waren helemaal niet blij toen de mooie sauskom Fernande rood zo uit de verpakking kwam. Dat wordt lijmen en dan brengt ie, met de juiste kant voor in de kast, misschien toch nog wat plezier.

Een verzameling krijgt een flink tikkie meer als iets bekend is over de geschiedenis van de voorwerpen. Een eerste stap is om eens te kijken wat de ouderdom is. Bij aardewerk geven de  beeldmerken, het fabrieksplaatje aan de onderkant,  vaak een aardige aanduiding.  

Bij aardewerk afkomstig uit de Maastrichtse aardewerkfabriek Société Céramique komt in het beeldwerk vrijwel altijd een staande leeuw voor daaromheen zijn in de loop van de jaren (1863-1958) allerlei variaties aangebracht. Er kan een band met de tekst ‘Société Céramique Maestricht’ zijn toegevoegd, ‘Holland’ of ‘Made in Holland’, de decornaam, ‘Déposé’ en nog allerlei andere versieringen. Dat alles kan helpen bij de datering.

 Als deze sauskom van het decor Anna wordt omgekeerd is dit beeldmerk te zien.

‘Made in Holland’ staat boven het beeldmerk en dat is veelzeggend. De eerste toevoegingen van ‘Made in Holland’ gebeurden bovenaan. Deze plaatsing is slechts kort in gebruik geweest van ongeveer 1895 tot ongeveer 1900. Dit kommetje heeft dus eind negentiende eeuw de Maastrichtse fabriek verlaten.

Dan zal dat voor het diepe bord Anna dus ook wel het geval zijn? Dat hoeft natuurlijk niet, als een decor goed verkocht , werd het jaren in productie gehouden. Het kan ouder, maar ook jonger zijn dan de sauskom. Dat ze samen op een tafel hebben gestaan is niet erg waarschijnlijk, het decor van de kom is blauw en dat van het bord is groen gekleurd. Op de foto’s is dat niet erg duidelijk, ook in het echt moet je goed kijken, maar ze verschillen echt in kleur.

Het groene bord blijkt jonger. ‘Made in Holland’ staat onder het beeldmerk. Dit beeldmerk is op 14 november 1900 officieel geregistreerd. De datering verder inperken wordt moeilijk met alleen dit beeldmerk, het is namelijk tot 1957 in gebruik geweest. Er zal dus een verdere speurtocht uitgezet moeten worden naar de periode waarin men decor Anna op de markt bracht.

De decornaam ontbreekt op het bord, Société Céramique liet dit nogal eens achterwege.

Bron: Maastrichtse ceramiek, merken en dateringen, A. Polling (2006) 

Ik zag het pas toen de foto’s op de pc stonden, één van de gister opgehaalde Marktplaatsschatten heeft nog iets extra’s, twee dominosteentjes. Ze moeten  over een tijdje maar tussen de badspulletjes blijven liggen als het kastje is opgeknapt en in de badkamer wordt gehangen.

Een andere schat van een kast staat zolang in de hal, de schuur raakt een beetje vol. Hij doet het wel goed in de hal trouwens, maar toch heeft ie een andere bestemming.

De bovenkant wordt in de keukenkleuren (rood/wit) geschilderd en gaat het huidige kastje vervangen. ‘Midden-vorige-eeuw’ meubels zijn wel weer helemaal hot tegenwoordig, maar toch past het kastje met glas beter bij de stijl, die ik voor de keuken in gedachte heb.

De raamkozijnen in de keuken zijn in de grondverf gezet. Die stap was bij de deurposten overgeslagen. Er moet dan wel erg veel gewone verf op de oude bruine laag om het mooi dekkend te krijgen. Eens kijken hoe het zo verder uit gaat pakken.

En als is het dan nog maar een laagje grondverf, de keuken lijkt er wel al lichter en ruimer door. Het gewitte plafond werkt daar ook aan mee. Oude vochtplekken zijn mooi weggewerkt en er is over het gehele plafond nu één laag wit gegaan. Voor een mooie strakke afwerking komt er nog een tweede laag overheen.

Het muurtje achter de verwarming wordt niet vergeten. Het oude behang is er al achter weggefrummeld, als de emmer muurverf opengaat voor de andere muren kan dat stukje gelijk worden meegenomen.

Dag 4 van de reis begint met een heel bijzonder ontbijt in het Baobolong Camp. Een goed gevuld omelet, een soort kleine oliebollen (die ik ook al had gezien in het kraampje bij de ferry) en ijs. De combinatie is apart, maar vreselijk lekker.

Op het programma van vandaag staat een boottocht over de The River Gambia. Om bij de boot te komen maken we een kleine wandeling door het al bedrijvige Janjangbureh. En zoals zo vaak op deze reis dacht ik ‘niet zo snel, niet zo vlug, laten we hier nou even kijken!’. Want er viel zo veel te zien, neem nou alleen maar de plaatselijke markt waar de vrouwen hun zelf gekweekte groente aan het verkopen waren. Maar het rondreisprogramma laat daar geen tijd voor helaas.

De moed zonk me even in de schoenen toen ik de boot zag liggen. Mijn probleem was niet zo zeer dat het wel een heel gammel fregatje was, maar aan boord gaan leek me even onmogelijk. Onmogelijk voor mij dan, want ik ben niet zo’n held met inschepen en dan vooral niet als de kade een wel heel erg schuin weggezakte betonnen plaat is en de overstap naar het wiebelige bootje vanaf de kleine rand erg groot is. Even diep ademhalen en tegen mezelf zeggen ‘kom op Brimstone, een flinke meid zijn!’ heeft geholpen.

De boottocht ging westwaarts. Het uitzicht vanaf de brede rivier op de oevers was prachtig, soms zelfs adembenemend mooi. Samen met de bemanning tuurden  we het water af  op zoek naar nijlpaarden en krokodillen. Af en toe riep een bemanningslid ‘Hippo in front of us!’, maar elke keer werd het gevolgd door de vaststelling dat het slechts een ’stick’ was die ons voor de gek hield. Maar ineens aan de oever zagen we golfjes en bubbels. De boot werd langzaam naar de kant gestuurd en toen heel even keek ik naar het opduikende koppie van een babyhippo. De boot is weer snel vertrokken, want waar een baby is, is ook een moederhippo en die zou de belangstelling voor haar koter weleens minder op prijs kunnen stellen.

Hier en daar aan de oevers zijn  tijdelijke kampjes van riviervissers. De hutjes waar ze in wonen bestaan uit riet en plastic zeilen. Het intrigeert me hoe het leven van deze vissersfamilies eruit ziet en hoe zij hun beroep uitoefenen. Zo in de boot trok het even voorbij.

De bemanning van onze boot dacht aan de lunch die we aan boord zouden gebruiken en kwam er achter dat er twee borden te weinig waren. En dan blijkt ook midden op de Gambiarivier een mobieltje een heel handig ding te zijn. Er werd gebeld en Lady Anna kwam ons uit de bordennood helpen.

Dobberend op de rivier konden we van de lunch genieten. De aardappelsalade rechts op de foto ziet er niet spectaculair uit, maar het is de lekkerste die ik ooit gegeten heb. De wat zoetige Gambiaanse aardappels maakten het heel bijzonder.

Na de lunch gingen we van boord. Voor mij weer een hele onderneming. We legden aan tegen een ander wankel bootje en  via die weg moesten we een hoge kade opklimmen, er zat weer niks anders op dan even ‘moedig’ zijn.

Het busje stond al op ons te wachten om een korte rit te maken naar ‘The Wassu Stone Circles’. Een speciale plek in het Senegambia gebied, die deel uitmaakt van een complex van cirkels in de wijde omgeving van de Gambia rivier. De stenen markeren hoogstwaarschijnlijk de graven van koningen en chiefs uit een periode zo’n 1000 tot 1200 jaar geleden.

Langs het pad dat naar de stenen leidde zaten deze drie jongens onophoudelijk te spelen. Hun muziek paste precies bij de sfeer van deze graven.

Ik hou van deze wat mysterieuze, historische plekken. De gedachten laten gaan over wat zich hier afspeelde, in een tijd dat onze streken in de vroege Middeleeuwen waren.

Na de mijmeringen tussen de stenen op de wel erg warme vlakte was het op het stoepje van het museumpje naast deze lieve hond goed rusten.

En het spontane optreden van deze knullen maakte het tot puur plezier!

Meer foto’s op groot formaat op
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia

Het was een tijdje erg stil op Brimstone’s weblog. Er waren zo veel andere dingen te doen, dat loggen er bij inschoot. Er gaan met een zekere onregelmaat weer logs komen. Maar er is wel een kleine verandering, direct reageren op logs is niet meer mogelijk. Heb je toch een al te heftige drang om iets op te merken of te vragen dan kun je op de pijl klikken en een mail sturen.

De pijl kun je ook vinden onder ‘reageren’ links op het weblog.

De blogrol is weer eens ge-update, de weblogs die in Brimstone’s reader staan zijn hier ook te vinden. De update betekent dat er wat weblogs zijn verdwenen uit de rij, maar vooral dat er veel zijn bijgekomen.

Het aantal weblogs over stijl, design en vooral interieur is heel aanzienlijk geworden. Onderwerpen waar het Brimstonehoofd op het moment naar staat. Vroeger kocht ik vaak tijdschriften op dat gebied en kon dan lekker wegdromen bij alle mooie plaatjes. Nu kan dat elke dag door  bezoekjes aan de schitterende blogs. Behalve dromen, zet het ook aan tot plannen maken voor Huize Brimstone & Co.