In een compound
Brimstone en vriendin J. zijn in Gambia op bezoek geweest in een compound. Dus op visite ’bij de mensen thuis’. De meeste Gambianen wonen in een compound. Uiterlijk is het een flink erf met een stenen of golfplaten afscheiding. Op het erf staan één of twee huizen voor de mensen en wat bijgebouwtjes voor het vee. Het is een familieleefgemeenschap. De familie bestaat uit het compound-hoofd met 1 tot 4 vrouwen, zijn kinderen en eventuele jongere broers met hun vrouwen en kinderen.
Maar voordat er op bezoek gegaan wordt, moet er eerst een cadeautje worden gekocht. In Gambia kies je daarvoor praktische dingen uit, dus naar de plaatselijke kruidenier.
Voor de zaak staat een kruiwagen, het middel om vrachtjes te vervoeren, overal kom je ze tegen. Maar de baal rijst die wordt meegenomen gaat in de auto van Valdo en onze gids Ablei.
Vriendin J. let erop dat het kofferbakdeksel niet spontaan naar beneden klapt. Op de achtergrond staat nog een veel voorkomend vervoermiddel in The Gambia, een klein personenbusje. De chauffeur wacht nog op wat meer passagiers, want hij is nog niet vol. En vol betekent bij dit ‘openbare vervoer’ ook echt vol. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen, geiten, vis en wat nog niet meer in zo’n busje past. Overigens is dit busje in een zo te zien puike staat, er rijden er heel veel van minder kwaliteit.
Eenmaal door de poort van een compound gaat er voor westerlingen een andere wereld open. Vriendin J. en Brimstone krijgen een hartelijk welkom van het compoundhoofd, een beminnelijke oudere man. De rijst en de kinderkleding, die J. uit Nederland heeft meegenomen, worden in dank aanvaard.
En natuurlijk is er een lekkertje voor de kinderen. Vriendin J. legt uit hoe je een lollie uitpakt, er wordt aandachtig geluisterd. Op de achtergrond staan de nieuwe stenen voor het tweede huis dat op de compound wordt gebouwd. Elke keer als er iets over is worden er wat stenen aangeschaft. En dat kan nu weer door de baal rijst, er hoeft wat minder uitgegeven te worden voor voedsel.
De kinderen moeten allemaal plaatsnemen op het kleed dat op het zand ligt, zodat de volwassenen even rustig kunnen praten. Daarna worden Brimstone en vriendin J. meegenomen om de rest van de compound te bekijken.
Wil je dat ook klik dan:
Geiten zijn een waardevol bezit van de compound. Voor bijzondere gelegenheden wordt er eentje geslacht, maar ze worden ook wel geruild voor goederen. De geiten hebben geen eigen afgesloten ruimte, maar lopen gewoon over het erf overal tussendoor. In deze compound was men bezig met het opzetten van een moestuintje, daar had men wel flinke muurtjes omheen gebouwd om de geiten buiten te houden. Aan het tuintje was nog niets te zien, droog zand. In maart is het in Gambia nog het droge seizoen, vanaf juni heeft het pas zin om te zaaien, als er regen komt.
Dit is het belangrijkste gebouwtje op de compound, het huis waar de mensen slapen. Het bestaat uit een gang met daaraan grenzend kleine kamertjes, waarin 4 tot 5 personen slapen. Er is geen electriciteit en geen stromend water. In de hoek van de slaapkamers staat een speciale ronde pot waarin het drinkwater koel blijft. En toch was er een douche, die ons lachend, maar toch wel trots werd getoond, een klein, van boven open, hokje, met op de rand van het muurtje een emmer, die door aan een touwtje te trekken omkiepte.
Aan de lijn het wasgoed. Het is opvallend dat in Gambia de mensen veel aandacht aan hun kleding besteden. Men is kleurrijk, schoon en vaak, ondanks de bescheiden middelen, zeer zorgvuldig gekleed. Als rijke toerist voel je je bijna een slons. Vooral als je ziet hoe de kleding wordt gestreken.
Een kijkje in de keuken van de compound. Het meisje is kleine gerookte visjes van graten aan het ontdoen.
De meeste ingredienten voor de maaltijd moeten dagelijkse op de markt vers worden gekocht. Vaak gaan de vrouwen iets dat ze zelf geteeld of verzameld hebben op de markt verkopen, van de opbrengst kunnen zij bij andere vrouwen of handelaren dan weer kopen wat ze nodig hebben voor de maaltijd van hun familie.
En zo wordt de maaltijd verder bereid. Op vuur in een pot of tussen stenen. Ondanks de toch wel zeer eenvoudige omstandigheden wordt er veel aandacht aan besteed, kruiden in een saus staan al klaar om toegevoegd te worden. En bij de oren van de pannen liggen maggiblokjes gereed. De reclame op de gevel van de kruidenier blijkt effectief.
Intussen werd er voor Brimstone en vriendin J. een bijzonder drankje klaargemaakt. Hele sterke groene thee met veel suiker. Het werd geserveerd in kleine mooie glaasjes. En toen beging Brimstome een blunder. Terwijl ze wist dat het in Gambia als zeer onbeleefd beschouwd wordt om aan aangeboden voedsel of drank te ruiken, hiermee wantrouw je de gever, was het eerste wat ze deed ruiken aan het theebrouwsel in haar glaasje! De gemaakte excuses werden gelukkig direct aanvaard. En bij navraag de volgende dag, bleek dat het compoundhoofd aangenaam verrast was geweest dat een toeriste zoiets wist en er ook van schrok dat ze het deed. Maar de thee was heerlijk. Dit brouwsel schijnt opwekkende gave te hebben en ook licht verslavend te zijn. Nou loopt het bij een keertje een glaasje niet zo’n vaart.
De kinderen bleven het bezoek leuk vinden en begonnen voor ze te zingen en te dansen. Het dansen was echt heel apart, typisch Afrikaans met veel klappen en stampen van de voeten.
Het eind van de visite kwam in zicht, maar niet nadat Brimstone nog ballonnen aan de kinderen had gegeven. Sommige wisten er even geen raad mee, maar hun vader/grootvader/oom, het compoundhoofd, deed het opblazen voor. Dat moment staat net niet op de foto helaas. Wel dat er om raad wordt gevraagd. En daarbij is juist ook mooi het nieuwe huis in aanbouw te zien, de trots van de compound.
Tenslotte als afscheid drie foto’s die verder geen commentaar behoeven. Het was fantastisch om even een heel klein beetje bij deze wereld te horen.
Alle Gambia 2007 logs op een rij
The Gambia - The first encounter
maandag 17 maart 2008 om 9:11 am
pppppffff….alsof we er weer zijn!!!!
Moest even slikken, al die herinneringen, die je je hele leven blijft meedragen.
Men zegt ook: het doet je wat of je bent er klaar mee na één bezoek.
Ik wou dat ik vandaag nog mocht vertrekken!!!!
Vorig jaar gingen we deze maandag.
Je hebt er een heel mooi verslag van gemaakt.
Sta er kleurrijk op met mijn grijze koppie.LOL
maandag 17 maart 2008 om 9:33 am
Wat een belevenis, hoe komt een mens daar zo helemaal verzeild? Mooie foto’s!
maandag 17 maart 2008 om 10:20 am
@Aargh,
Haha, nu zal ik wel voor mijn beurt praten,LOL
Ik had een reischeque gewonnen bij de postcodeloterij en konden kiezen uit een aantal bestemmingen in Europa, Brazilië of Gambia.
Brazilië viel af door de afstand.
Europa…niets mis mee, maar Gambia is 6 uur vliegen en je zit in een heeeeeeel andere wereld!!!
Zo kwamen wij daar verzeild….en zou willen dat we nog een keer konden.
Vriendin J
maandag 17 maart 2008 om 10:20 am
Wat een heerlijk blog, het blaakt van levenslust en levenskunst. Dat je mensen zo blij kunt maken met een baal rijst!
maandag 17 maart 2008 om 10:56 am
Wat een fascinerend verhaal. Fantastisch. Zo krijg je toch ineens een heel ander beeld dan je anders via de media krijgt. Wat moet het een geweldige ervaring geweest zijn zo’n wereld eens binnen te stappen.
OT Dank je wel voor je advies. Blij te horen dat ik er ’snacht niet steeds uithoef. De bench staat al klaar. Nog een weekje!
maandag 17 maart 2008 om 11:56 am
Prachtig. Jullie hebben iets heel bijzonders meegemaakt. Ik heb alles gelezen, hoor! En ook wat een MOOIE mensen, zowel de volwassenen als de kinderen en zo levendig. Ik hoop echt dat jullie nog eens erheen kunnen en misschien is dat nog fijner, omdat jullie dan oude bekenden zijn.
maandag 17 maart 2008 om 12:05 pm
jeej wat een mooie ervaring is dit
om mee te maken , en ja ruiken doe ik
ook altijd overal aan , is een soort proeven .
een gewaarschuwd mens hé !!
heel mooi log , ook ik kon nog uren doorlezen ;)
maandag 17 maart 2008 om 12:26 pm
Da’s even een kijkje in een heel andere wereld…!
Ze roeien met de riemen die ze hebben, maar toch ook zeker heel inventief! Moest natuurlijk wel grinniken om dat maggiblokje…;-)En ruiken aan eten en drinken is een automatisme…toch ;-))
Prachtige inkijkjes in The Gambia en heerlijk leesvoer!
maandag 17 maart 2008 om 3:01 pm
Volgens mij waan je je zeker na het bezoek aan zo’n compound echt in een heel andere wereld, ver weg van de onze.
Net als Marl1 moest ik even lachen om die maggiblokjes, die laten dan toch ineens zien, dat de multinationals echt overal op aarde zijn doorgedrongen.
Prachtig logje, Brimstone.
maandag 17 maart 2008 om 3:39 pm
Ik kon mijn naam weer alle eer aan doen met dit log en had nog graag een poosje doorgelezen en plaatjes gekeken. Geweldig he ? zo’n ervaring. Is het jou ook opgevallen hoe blijmoedig deze mensen zijn ? en hoe weinig je dus nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn ? Het was fantastisch, deze documentaire. Dankjewel, Brimstone
maandag 17 maart 2008 om 4:07 pm
Geweldig blog en prachtige foto’s. Dat van die zorgvuldigheid mbt kleding en eten maken herken ik van een reis door Thailand. Wittere bloesjes heb ik nooit ergens anders meer gezien. Terwijl er geen electriciteit was. Zeer beschaafd en vrolijk allemaal. Misschien zijn ze arm aan bezittingen en geld, maar zeker rijk in gemeenschapszin en creativiteit.
maandag 17 maart 2008 om 4:15 pm
Men zegt dat Afrika in je bloed gaat zitten en dat proef ik ook wel in dit logje en de reactie van jouw vriendin. Vandaag nog meteen wel terug willen.
Het is een mooie verhaal geworden met prachtige foto’s. De mensen zien er echt heel verzorgd uit,
met mooie kleding.
maandag 17 maart 2008 om 4:50 pm
Kan me voorstellen dat het een hele ervaring is geweest.
Heb even met ontroering meegelezen, én me gerealiseerd, dat wij het hier heel wat ” gemakkelijker ” hebben.
Had notabene een log over geen water in Gron. ???
Valt toch in het niets bij deze ??
De laatste foto’s, prachtig. wat een plezier met de balonnen.
maandag 17 maart 2008 om 4:58 pm
Je hebt er een prachtig verslag van gemaakt.
Als je dat leest realiseer je des te meer hoe goed wij het hier hebben.
Het blijkt maar weer eens dat gelukkig en tevreden kunnen zijn niets hebben te maken met geld en bezittingen.
Ik kan me voorstellen dat jullie nog graag eens weer terug willen.
maandag 17 maart 2008 om 5:46 pm
Wat mooi om te lezen en om de foto s te zien,ik heb ervan genoten
maandag 17 maart 2008 om 6:31 pm
Wat een geweldige log, en heerlijk om te lezen.
Als ik dit leest, en je kijkt naar de foto’s, dan lijkt het wel of ik het geluk van de kinderen even voel.
Nee, ik ben geen Jomanda, maar je ziet het aan de uitdrukkingen van de kinderen, het straalt er vanaf.
Geweldig dat je dit nog even liet zien, wat moet dit een geweldige evaring zijn geweest.
SUPER!!!!!!!!!!!
maandag 17 maart 2008 om 8:59 pm
Wat zal deze vakantie je nog lang “heugen” Brimstone.
Dat is helemaal te blijken uit je verhaal in combinatie met je prachtige foto’s.
Ik heb het met plezier gelezen.
maandag 17 maart 2008 om 9:21 pm
,Heel mooi log, heel interessant en mooie foto’s de kleding viel me gelijk al op, zo hel wit :-)
Lijkt me een grandioze ervaring.
Je bent echt in een heel andere wereld. Zal je altijd bij blijven en kan me voorstellen dat je dit soort reizen vaker wil maken.
Ben er nooit geweest, maar lijkt me fantastich hoe vindingrijk de mensen zijn.
En tevreden.
Een prachtige reise n een heel mooi verslag en gezellig met je vriendin.
Groetjes
maandag 17 maart 2008 om 10:13 pm
Mooi geschreven en ik denk dat je die reis nooit meer uit je gedachte kwijt zal raken.
Off topic, ik neem aan dat de kermis inderdaad toen op de Groenoordhallen stond.
maandag 17 maart 2008 om 10:47 pm
Ik heb dit verhaal verslonden. Ook de foto’s zijn schitterend en geven een goed beeld van het leven daar.Wat een geweldig werelddeel is Afrika toch. De mensen zijn altijd allerhartelijkst en alles wat je meeneemt wordt in grote dank aanvaard. Soms heb ik de indruk das=t de mensen daar gelukkiger zijn met hun armoe dan wij met onze rijkdom.
maandag 17 maart 2008 om 10:49 pm
12j geleden waren wij ook in gambia!
het lijkt gisteren ..
je foto’s en verslag zijn erg mooi, brimstone!
dinsdag 18 maart 2008 om 10:19 am
Wat leuk! Die kindjes met die ballonnen! En de rest is ook geweldig gefotografeerd en opgeschreven. Je geeft me een aardig kijkje in de Gambiaanse keuken, een plek die ik nooit met eigen ogen zal aanschouwen. Dankjewel. Schrijnend is het toch dat er zo’n enorm verschil is tussen ons en hun, terwijl ze eigenlijk zo dichtbij ons leven. Het maakt mij altijd een beetje beschaamd….maar ik heb geen idee hoe ik dit zou kunnen veranderen. Behalve dan door geld te geven.
woensdag 19 maart 2008 om 8:38 am
Dit was eens even iets heel anders dan Uffelte en ongeving Brimstone. Mooi verslag van een bijzonder bezoek in Gambia. Het viel me op dat de kinderen er gezond en goed doorvoed (niet broodmager) uitzagen; wat een geluk!
Hihi, toch ff van die thee geroken? Ik kreeg die thee in Noord Afrika (Tunesie en Egypte)geserveerd en vond hem ontzettend vies (hou absoluut niet van mierzoet)maar wist het geheel binnen te houden. Wat een belediging als je het weer zou uitspugen. ;-)