Pas op natuurgeneeskunde voor dieren!

Je hond kan niet goed alleen zijn of heeft last van artrose, je kat doet het naast zijn bak, je paard kreupelt voor elke mogelijke kwaal of gedragsafwijking van je dieren bieden de natuurgeneeskundige therapeuten voor dieren een schijnbare oplossing.

 



Maud controleert of de pup geen kwakmiddel krijgt toegediend

 

Behalve bij een enkele reguliere dierenarts, die naast echte veterinaire behandelingen z’n patiënten ook blootstelt aan homeopathie, acupunctuur en meer onzinnige, vooral ‘holistische’, behandelwijzen, kan de dierenbezitter tegenwoordig ook terecht bij een heel scala aan praktijkjes van natuurgeneeskundig therapeuten.
Je hoeft niet veel moeite te doen om deze winkeltjes in alternatieve behandelwijzen te vinden, op internet stuit je met gemak op de vaak fraai ogende websites van de dierentherapeuten.

 



Beaglepup oefent de nieuwste meditatietechniek

 

Op die sites wordt de visie van de therapeut uiteen gezet, die er meestal op neer komt dat het dier vooral natuurlijk en holistisch behandeld dient te worden en de behandelingen die in de aanbieding zijn worden geëtaleerd. Die laatsten strekken zich uit van het voorschrijven van Bach Bloesemremedies, homeopathische middelen of gewreven celzouten tot Reiki, edelsteentherapie of acupressuur. Vooral ook geven de therapeuten hoog op over de opleidingen en cursussen die zij hebben gevolgd.

Lees verder door te klikken op: 

Wat die opleidingen nu in feite behelzen is het onderwerp van het eerste deel van het boek “Vorsicht Tierheilpraktiker!” “Alternativveterinäre” Diagnose- und Behandlungsverfahren  (2006) van Colin Goldner.

Goldner heeft getracht de Duitse opleidingsmarkt kritisch in kaart te brengen. Alhoewel hij nadrukkelijk aangeeft niet volledig te zijn, omdat opleidingen op dit vlak even makkelijk verschijnen als verdwijnen, beschrijft hij er toch ruim een dertigtal vaak tot in detail.

Een eerste punt van belang waar Goldner op heeft gelet is de vooropleiding die vereist wordt. Alhoewel de meeste opleidingen opgeven over het niveau van de cursus wordt veelal geen speciale vooropleiding gevraagd. En dat geldt zowel voor de opleidingen die zich beperken tot enkele alternatieve behandelingsmethoden als die met een zeer uitgebreid curriculum.

De meeste opleidingen lijken op het eerste gezicht veel tijd te vergen van de cursisten. Soms is zelfs sprake van enkele jaren studie, maar bij nadere beschouwing blijkt dit allemaal erg mee te vallen en overstijgt het de tijdsinvestering van een hobby niet. Het onderricht beperkt zich vaak tot een avond per een of twee weken of een weekend per maand. Daarbij is ook erg opvallend dat praktijkuren vaak helemaal ontbreken of zeer beperkt zijn. Terwijl de cursisten zich toch bekwaamd lijken te hebben in het stellen van diagnoses en het uitoefenen van technieken als chiropractie acupunctuur of de alternatieve vormen van hoefbeslag bij paarden, is dit vaak gebeurd zonder of slechts met zeer beperkt contact met de dieren in levende lijve.

Bijzondere aandacht geeft Goldner aan de certificaten en diploma’s die door de opleidingen worden verstrekt. Soms is het betalen van het cursusgeld reeds voldoende om voor een door de opleiding verzonnen certificaat in aanmerking te komen. Bij een aantal cursussen worden examens afgenomen alvorens men een diploma krijgt. Het maakt echter in feite niet uit, men kan met zo’n diploma het bordje “Natuurgeneeskundig therapeut voor dieren” op de voordeur schroeven, maar zonder kan het net zo goed. Het beroep kent geen enkele officiële status.

Toch trachten sommige scholen zich zeer aantrekkelijk te maken met het verstrekken van neptitels.
Erg bont maakt bijvoorbeeld de zogenaamde “VetSchool London” het. Dit opleidingsinstituut doet voorkomen dat zij verbonden is aan de “Open University of Veterinary Science” in Londen. De Londense inrichting bestaat echter slechts uit een postbus. Toch deelt het instituut na een fikse betaling titels uit als “Doctor of Veterinary Sciences” Personen met deze neptitels worden met het grootste gemak bij andere opleidingen weer gepresenteerd als ware zij degelijk geschoolde docenten.
 
Om het beroep bij het publiek toch een zweem van status en aanzien te geven zijn er in Duitsland verschillende beroepsverenigingen uit de grond gestampt, vaak op initiatief van de opleidingen zelf. Veel betekenis hebben deze verenigingen echter niet. Controle van de leden of een mogelijkheid voor de consument om een klacht in te dienen ontbreken. Voor de alternatieve dierentherapeut geeft het wel het voordeel dat er een mooi voordeurbordje wordt geleverd en officieel aandoende certificaten die prachtig staan aan de muur van de praktijkruimte.
Hoe makkelijk het is om je aan te sluiten bij zo’n beroepsvereniging ondervond de auteur van het boek toen hij bij het “Verband deutscher Tierheilpraktiker e.V.” informatie opvroeg. Per kerende post werd hij bevorderd tot
“Tierheilpraktiker” en als nieuw lid van de beroepsvereniging welkom geheten. Tegelijkertijd ontving hij een op naam gestelde identificatiekaart, een stempel van de vereniging en reclamemateriaal voor zijn praktijk.
 
Na het lezen van Goldners inventarisatie van de stand van zaken in Duitsland wordt men toch ook benieuwd hoe een en ander in ons eigen land reilt en zeilt. Alhoewel ik bij benadering geen volledige inventarisatie heb gemaakt, zie je ook in Nederland een wildgroei aan opleidingen en cursussen. Toch lijken twee instituten, die met elkaar zijn gelieerd, toonaangevend te zijn. Het gaat om Silverlinde van Margriet Dudok van Heel in Breda en Academie voor Natuurlijke Geneeswijze Noord-Nederland gevestigd in Meppel. Beiden pretenderen opleidingen op HBO niveau te bieden, maar net als in Duitsland lijkt het niet boven hobbycursussen uit te stijgen. Ook kennen we in Nederland een beroepsvereniging, Vereniging van Beoefenaars van Complementaire en Natuurlijke geneeswijzen voor Dieren (BCND), die vooral leden heeft die bij een van genoemde opleidingen cursussen hebben gevolgd.
 
Een kritische blik op de opleidingen, de duur, het niveau, de nepdiploma’s is natuurlijk allemaal zeer nuttig, maar zoals Goldner heel duidelijk aangeeft het belangrijkste is om te beseffen dat hetgeen wordt geleerd hoofdzakelijk behandelingen en methoden zijn die door geen enkel wetenschappelijk bewijs van werkzaamheid worden ondersteund.
In het tweede deel van zijn publicatie bespreekt hij dan ook zeer uitvoerig een waaier van alternatieve behandelingen die worden toegepast op paarden, honden, katten, vissen, reptielen en alle andere dieren waar mensen de zorg voor opgenomen hebben.
De methoden die worden toegepast zijn zonder uitzondering overgenomen uit het arsenaal van humane alternatieve behandelingen. De transfer naar de dierenwereld wordt met het grootste gemak gemaakt. Voor zoogdieren, kan men daar nog een spoortje van rechtvaardiging in vinden, maar het gebeurt net zo goed voor vogels, reptielen en vissen, die toch een geheel ander organisme hebben.
 
Vanuit de Nederlandse situatie is het bekend dat op de alternatieve dierengezondheidsmarkt wordt gehandeld in homeopathie, Bach Bloesem, Reiki, edelstenentherapie, acupunctuur en –pressuur, celzoutentherapie, gesprekken met het dier (vaak via een foto), bioresonans en dergelijke.
In de opsomming van methoden die Goldner geeft zijn echter ook methoden aan te treffen, die ik nog niet ben tegengekomen in ons land. Het is natuurlijk goed mogelijk dat ze al worden toegepast of binnenkort zullen overwaaien vanuit het oosten. Opmerkelijk vond ik dat in Duitsland aderlating en het toepassen van bloedzuigers een “normale” praktijk is.
Nog opmerkelijker is de beschrijving die Goldner geeft van de vertaling van de familie- en systeemopstellingen van Bert Hellinger naar de dierenwereld. In zijn woorden is dat momenteel een boomende therapie. Veel humane zweeftherapeuten in Nederland laten de onzin die Hellinger bedacht heeft al los op hun klanten, de dierenwereld zal ook hier ongetwijfeld gaan volgen.
 

Voor wie een goed overzicht wenst te hebben van alle alternatieve methoden, behandelingen en therapieën die worden losgelaten op dieren is het boek van Goldner beslist een aanrader. Hij beschrijft de achterliggende theorieën, de gemaakte vertaling naar de dierenwereld uitvoerig en geeft onomwonden aan waar de zaak ontspoort en is te etiketteren als klinkklare onzin.

 

Dit artikel verscheen eerder in gewijzigde vorm in het tijdschrift Skepter: Pas op voor Tierheilpraktiker, boekbespreking, Karin Brouwer-Gortzak, Skepter 19 (2), 2006

 

31 reacties op “Pas op natuurgeneeskunde voor dieren!”

  1. Harriët zei:

    Nou, da’s een heel log geworden.
    Toevallig geeft Marco ook Reiki.
    En vaak helpt hij ons ook met allerlei klachten.
    En 9 van de 10x helpt het gewoon. Ook Lady (onze vorige hond) heeft hij vaak Reiki gegeven, waardoor klachten verdwenen. Als het nodig is zal hij dat ook bij Sem doen. Maar als ik het niet vertrouw ga ik sowieso even naar de dierenarts hoor.

    Haha en wel een grappig fotootje van die pup met z’n meditatietechniek hè? ;)

    Fijne avond hoor

  2. Brimstone zei:

    @ Harriet
    Als kleine Sem iets mankeert lijkt het me toch beter om direct naar een reguliere dierenarts te gaan inplaats van te vertrouwen op een esoterische handopleggingsmethode. Ook al wordt die verricht door je eigen echtgenoot.
    De klachten lijken met deze methode vaak te verdwijnen in de ogen van de eigenaar, maar het dier heeft er niets aan.

  3. Muzzzzzzzz zei:

    als ik die pup zie mediteren krijg ik zelf aandrang zeg.
    Wat een toppunt van ontspanning.
    Inderdaad heb ik al veel goeds vernomen over reiki bij dieren.
    Baai ze weeeij…mijn katjes doen heel regelmatig reiki bij mij…gewoon door op mijn schoot te liggen…heerlijk!!!!!

  4. Brimstone zei:

    @ Muzzzz
    Reiki bij dieren……. Ik kan me niet voorstellen dat dieren daar ook maar een snars mee opschieten als ze ziek zijn. De aandacht en de aanraking zullen ze wellicht prettig en ontspannend vinden, maar er van genezen zullen ze niet.

  5. Yolanda Elizabet zei:

    Aderlatingen en bloedzuigers? Tjonge, gaan we terug naar de middeleeuwen?

  6. Jan K. zei:

    Ik heb het niet zo op dat soort praktijken. Er zit voor mijn gevoel zowel onder de ‘genezers’ als onder de ‘opleidingen’ teveel kaf onder het koren, dat toch vooral uit is op geldelijk gewin.
    Onze katten zijn intussen al lang en breed de deur uit, maar daarmee gingen we toch altijd maar liever naar een degelijke, geronommeerde dierenartsenpraktijk. En dat is steeds afdoende gebleken.

  7. thea zei:

    Niet aan beginnen is mijn stelregel,
    naar de reguliere dierenarts is de beste en
    kortste weg.
    De foto van de meditatie techniek vind ik schitterend. Als de hondjes begrijpen wat
    meditatie is, zou je ze zo naast elkaar leggen.
    Levert een unieke foto met al die beagles van jou op een rijtje.

  8. tagrijn zei:

    Of het nu om mensen of om dieren gaat, die natuurgeneeswijzen wantrouw ik als de p…

  9. JeeBee zei:

    Wat geeft mij toch het idee dat jij het niet zo op hebt met alternatieve geneeswijzes? ;-)
    Ik ook niet hoor. Als er wat met mijn monstertjes aan de hand is, ga ik naar de reguliere dierenarts.
    Prachtige foto van de mediterende pup!

  10. lenie zei:

    kijk als ik zelf al niet naar
    die kul ga , waarom zou ik dan
    met mijn Lotje zoiets stoms doen ??
    nog effe en Lotje en ik lopen
    OVER het water …..zie je ‘t voor je ???
    prachtlog … !!!!!!

  11. Miriam zei:

    Hartgrondig mee eens! Reiki, prima, maar plaag er anderen niet mee en hou het voor jezelf. Evenzo voor handoplegging ed. Trouwens, de meeste holistische methodes gaan ervan uit dat ziekte door negatieve gedachtenkracht en emoties worden veroorzaakt. De vraag is in hoeverre de geest van dieren lijkt op die van mensen? Als mijn beestjes wat hebben, trouwens ook mijn kinderen, hup naar de dierenarts. Of in het geval van de kids de huisarts…:))

  12. els zei:

    Ik vind het allemaal prima en ik weet ook dat het soms helpt, maar met mijn katten ga ik toch maar naar een dierenarts en met mezelf eerst naar de huisarts.
    Mijn katten mediteren bijna de hele dag geloof ik. hahaha

  13. Mieke zei:

    Als èèn van onze katten ziek is, dan ga ik naar de dierenarts.
    Expirimenteren met dieren moet niet zijn.
    Evenmin zou ik het mijn dieren aandoen om ze een chemo kuur te laten ondergaan.
    Ik weet aan mijn eigen lijf wat dat is.
    Ik probeer altijd een middenweg te zoeken en mediterende dieren, is voor mij een heel groot vraagstuk.

  14. Annette zei:

    Nee, als mijn kat ziek is ga ik ALLEEN maar naar de gewone dierenarts. Al die flauwekul geloof ik niet in. Ze is een paar keer doodziek geweest, maar er toch steeds weer boven op gekomen door intensieve behandeling in de dierenkliniek. Nothing but the best, hé? Wat een schattige puppy foto trouwens! Hahahaha.

  15. marianne zei:

    Wat een scheetje die pup en hij/zij ligt er ook lekker bij
    Is dat een pup van jullie zelf??

    @ Marianne
    Dit is inderdaad een Dream Reality pup. We moedigden het mediteren niet aan,
    maar soms zit er zo’n mafkees tussen. *LOL*
    Brimstone

  16. Chris zei:

    Iedereen zijn meug zal ik maar zeggen. Voor mij hoeft het allemaal niet. Gewoon naar de DA
    Maar ja…een helpt het altijd.De therapeut aan zijn geld en jij hebt weer plaats in je portomonee :-)

  17. Anneke Siepel zei:

    We zijn altijd naar een dierenarts gegaan, ik geloof niet dat zij het beter kunnen.
    Als dit zo was, waarom zijn er dan nog zoveel zieke mensen en dieren.
    Soms heb je er van die geldkloppers bij, en je dier voelt zich steeds ellendiger, maar jammergenoeg kunnen ze het niet zeggen.
    Onze dierenarts heeft alles uitgelegd en vroeg, hoe zou jij je voelen met …………….En dit heeft ons zo’n pijn gedaan, dat we besloten hebben om haar met rust te laten, en afscheid van haar te nemen.
    Ik hoop dat veel mensen hiermee wakkerschut, om het niet nog erger te maken en gewoon naar de dierenarts te gaan.
    SUCCES!!!!!!!!!

  18. Anneke Siepel zei:

    @ Een fijn weekend

  19. marl1 zei:

    Ben zelf iets te nuchter voor die hocus-pocus, maar mensen die zeggen er baat bij te hebben moeten het vooral doen….bij dieren lijkt het me vele stappen te ver! Ik ben bij de gewone ‘vet’ soms al te kritisch…;-)) Nuttig log/artikel Brim!

  20. marianne zei:

    @) Dat zou je denken ja dat ze ieder een eigen kant zouden hebben maar dat was niet het geval.
    Hun werkkamers lagen naast elkaar zo konden ze van de ene kamer zo in de ander komen met een tussendeur en die ging naar zeggen nooit dicht.
    Ze leefde heel sobertjes er zijn nog kamers in takt en al vond Juliana ze helemaal niet mooi ze kocht geen nieuwe meubels want dat was veel te duur vond ze

    @ Marianne
    Ik heb je op jouw weblog bij de reacties geantwoord.
    Brimstone

  21. Margrietgeniet zei:

    Lastig, dit. Zelf heb ik niets met de alternatieve geneeswijze, maar daar moet ieder op zijn/haar eigen manier mee om gaan. Om voor een ander (je dier) zo’n keuze te maken vind ik even anders liggen. Ik vind het sowieso altijd al lastig om uitspraken als “daar voelt het beestje niets van of het beestje is wel heel erg ziek, maar heeft geen pijn” voor waar aan te nemen. Ik begrijp gewoon niet hoe men dat bepaalt.

  22. marianne zei:

    Oke dat wordt er idd niet bij gezegt ze laten je alleen die kamers zien en ook de 2 werkkamers die naast elkaar liggen.
    Maar ja je kan het ook niet maken als je uit het koninklijk huis komt om te gaan scheiden zeker niet als je koningin bent geweest hihihi

  23. J©NW zei:

    Een pittig onderwerp Brimstone, ik wens je een prettig weekend.
    Gr Jan W

  24. beuzeblaadje zei:

    Hmmmmm…
    Ik sta niet zo negatief tegenover
    alternatieve geneeswijze! Heb bij onze vorige hond eens een middeltje gehad wat heel goed heeft geholpen. Kijk als onze hond ziek is ga ik in aller eeste instantie naar de dierenarts maar soms denk ik wel eens dat het daar bovenal draait om het geld!! Momenteel krijgen we van een hondengedragsdeskundige Bach Bloemsem voor onze hond. Ze stelt deze Bach zelf samen en ik moet eerlijk zeggen dat onze Amerikaanse Cocker nu (na 4 weken Bach) veel actiever is en zijn vacht is veel mooier en krijgt zelfs weer glans!

    Interessant log Brimstone!
    Groetjes,
    beuzeblaadje

  25. Brimstone zei:

    @ Beuzeblaadje
    Het lijkt wel een soort virus, hondengedragsdeskundigen die Bach Bloesem Remedies voorschrijven. En dan doen ze ook heel gewichtig door verschillende van de 38 bestaande BB’s te mengen.
    Van de paar druppels Bach Bloesem Remedie per dag zal het gedrag van je hond beslist niet veranderd zijn. Het bevat alleen brandy en voor de rest helemaal 0,0 niets. Als je meer wil weten over het ontstaan, de filosofie en de bereiding van BB lees dan eens dit artikel http://www.skepsis.nl/bachbloesemremedies.html

    Overigens je denkt dat het bij de reguliere dierenarts bovenal om geld draait, maar krijg je het bij een alternatieveling voor niets dan?

  26. maha zei:

    Wij gaan ” gewoon ” naar de dierenarts, ze worden er goed behandeld, en wij zijn er dik tevreden over.
    En ok, kost het iets meer, jammer dan, wij willen het beste voor onze katten.

  27. Leidse Glibber zei:

    Ik hou het toch maar op de dierenkliniek in de Winkelhof hebben ons zo vaak zo goed geholpen dus voor ons geen andere toestanden aan onze beesten.

  28. Thérèse zei:

    Nee, ik blijf ook gewoon bij onze dierenarts. De vorige was aardiger (die had ik graag als mijn eigen lijfarts gehad) maar deze vertrouw ik ook wel.

  29. H@@Pee zei:

    Wat een pracht log…. goed dat je dit onder de aandacht hebt gebracht Brimstone.
    Wij houden het ook gewoon bij Glas ;-).
    Al zijn we wel eens bij “de tweedelijn” in Wilhelminaoord geweest. Maar dit zijn ook regulieren dierenartsen en je kunt er alleen op verwijzing terecht.

    fijn weekend

  30. Pauline zei:

    ik kan me goed voorstellen dat het aanspreekt, maar dan moet je wel alert blijven, zeker !
    wat een heerlijke beagle pup ! wat zijn het toch scheetjes.

  31. Alie zei:

    Je zou het hondje zo over zijn poezelige buikje willen aaien, maar misschien haal je hem dan uit zijn meditatie.
    Ik geloof er toch wel in, want het volgende verhaal doet de ronde: Een man gaat naar een bijeenkomst van Jomanda. Zij komt naar hem toe en zegt: “Jij kan lopen.” Hij denkt: die is gek, ik kan toch gewoon lopen. Maar ze komt later nog eens naar hem toe en zegt weer: “Jij kan lopen.” Hij houdt het voor gezien en wil naar huis. Als hij zijn fiets wil pakken, ziet hij dat die gestolen is.
    Kan hij toch lopen.
    Is dat geen toeval dan?
    ;-))

Laat een reactie achter