Blenheim spot
Caitlin, de Cavko Spaniel, een kruising tussen een Cavalier King Charles Spaniel en een Kooikerhondje, heeft een stip op haar hoofd.
Dit is niet zomaar een toevallige stip. Bij rood-witte Cavaliers is volgens de standaard deze spot zelfs zeer gewenst en wordt het als een uniek raskenmerk gezien. Leuke namen zijn er ook voor zoals, ‘the lucky spot’ of ‘the kissing spot’. Maar de echte naam is ‘Blenheim spot’. Rood-witte Cavaliers worden ook Blenheims genoemd. De oorsprong van de naam Blenheim voor de kleur en het lieve stipje gaat tot meer dan 300 jaar terug in de Engelse geschiedenis en heeft ook iets Duits.
In de 17-de eeuw ten tijde van de Koningen Charles I (1625-1649), Charles II (1660-1685) en James II (1685-1688) is de Toy-Spaniel, een dwergvorm van de jachtspaniel, enorm populair aan het hof en bij de adel. Uit die tijd stamt ook de naam ‘King Charles’ voor deze kleine spaniels, die de koningen zo bezighielden dat zij staatszaken soms vergaten.
Henriette Anne of England - uit de school van Pierre Mignand
Dit is een portret van Prinses Henrietta Anne van Engeland (1644-1670) de jongste dochter van koning Charles I, met een kleine spaniel op schoot. Ook op een ander portret van haar ontbreekt een spanieltje niet. Het is een rood-witje met een stip op z’n hoofd, maar toen heette dat nog geen blenheim. Die naam kwam pas in zwang door de familie Churchill.
Olieverfschilderij omstreeks 1700 - Adriaen van der Werff
John Churchill, 1-st Duke of of Marlborough (1650-1722) en zijn vrouw Sarah Jennings, Duchess of Marlborough (1660–1744) beide belangrijk aan het hof van Koningin Anne (1702-1714), de jongste dochter van James II, hebben zoals op het schilderij is te zien ook een kleine spaniel in hun gezin opgenomen. Waarschijnlijk is dit niet hun enige ’King Charles Spaniel’ geweest.
In 1704 vertrekt John naar het vaste land van Europa om ten strijde te trekken tegen de Franse Zonnekoning Louis XIV. Het is de tijd van de Spaanse Successieoorlog. Op 13 augustus van dat jaar staat de Hertog van Marlborough aan het hoofd van de Engelse en Oostenrijkse strijdkrachten en die van de de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in de slag bij de Zuid-Duitse plaats Blenheim.
John Churchill, 1-st Duke of of Marlborough, voert zijn troepen bij Blenheim aan
De slag wordt gewonnen door Marlborough en de zijnen. De eerste nederlaag voor de Fransen in 40 jaar en het begin van het einde van de plannen van Louis XIV om over geheel Europa te gaan regeren.
Duchess of Marlborough - Charles Jervas
Maar dat wist Hertogin Sarah op die dag nog niet. Nogal ongebruikelijk voor die tijd hadden zij en John geen verstandshuwelijk, ze hielden echt van elkaar. Zij maakte zich ernstige zorgen over de afloop van de strijd, terwijl ze bij een teefje zat dat op het punt stond om te werpen. In haar zenuwen duwde ze telkens met haar duim op één plek op het hoofdje van het teefje. En toen de pupjes werden geboren bleken ze allen juist op die plaats een mooie stip te hebben.
John werd voor de overwinning rijkelijk beloond. Zo kreeg hij ondermeer de middelen om Blenheim Palace te laten bouwen, vlakbij Woodstock in Oxfordshire.
Een stip door een duimafdruk? Natuurlijk niet, maar het is wel een mooi verhaal. Voordat Sarah zich zorgen maakte en ook daarna hadden en hebben nog steeds veel rood-witte, Blenheim spaniels, zo’n leuk spotje. Ook dit schattige teefje met haar nestje uit 1825.
Geschilderd door T. Bennet, gegrafeerd door C. Turner. Gepubliceerd in 1825
De liefde voor de kleine spaniels is blijven leven bij de Hertogen van Marlborough. Charles Richard Spencer-Churchill (1871-1934), 9th Duke of Marlborough laat in 1905 zijn gezin op doek zetten door de schilder John Singer Sargent, de spaniels horen daarbij.
Inmiddels woont reeds de 11th Duke of Marlborough op Blenheim Palace. Tot de afstammelingen van deze familie behoren ook Sir Winston Churchill, die op Blenheim Palace is geboren, en Lady Diana, de overleden ex-vrouw van Prins Charles.
Caitlin is zeer vereerd met deze historie van haar stip. Ze wil nu aangesproken worden met Lady Caitlin en ook dat er zo af en toe een klein kniksje voor haar wordt gemaakt. Maar hebben we niet allemaal een klein beetje blauw bloed of een vlekje?
maandag 3 maart 2008 om 8:09 am
Nou, weer heel wat weetjes voor de maandagochtend hè?
Sem heeft een witte plek op z’n koppie…ik zal eens opzoeken of dat ook iets betekend bij Engelse Cockers. Geen flauw idee eigenlijk…ik vond het wel een grappig gezicht. Het hele nest had zo’n wit vlekje trouwens.
Fijne maandag hoor
maandag 3 maart 2008 om 8:20 am
Mooi stuk geschiedenis heb je hier neergezet en dat allemaal door een stip. Lady Caitlin krijgt er wel iets adelijks door vind ik. Het blauwe bloed ontbreekt bij mij helemaal, het is gewoon rood.
maandag 3 maart 2008 om 8:36 am
Heel mooi hoor, maar sorry…ik ben vandaag niet in de goede stemming om een zinnige reactie achter te laten. Snik. Chris
maandag 3 maart 2008 om 8:58 am
Heb je dat ook bij adelige katten?
Wie weet, hebben die ook een vlekje op hun hoofd:-)))
maandag 3 maart 2008 om 10:02 am
ik ben weer helemaal op de hoogte…dank je wel. en geeft de Lady een knuffel.
maandag 3 maart 2008 om 10:12 am
Wauwwww wat een leerzaam log, leuk om even terug te gaan in die tijd.
Ik heb nu geleerd, waar zo’n vlekje vandaan komt.
Wat maakt het uit wat ze hebben, het is toch een dotje.
Leuk dat je ze steeds weer terug ziet in de schilderijen.
Ik heb geen stip hahaha, maar wel een fam wapen en gewoon rood bloed.
GEWELDIG!!!!!!
maandag 3 maart 2008 om 10:24 am
Mooi om te lezen!
‘k Heb altijd al gedacht dat Caitlin een Lady was…;-)
Een vlekje heb ik wel, maar na controle is gebleken dat mijn bloed rood is. Wel mooi rood overigens. ;-)
maandag 3 maart 2008 om 10:54 am
Het zijn heerlijke honden
Ben net terug van een lange wandeling met mijn vriendin en die heeft er ook 1 lekker eigenwijs
maandag 3 maart 2008 om 12:26 pm
Geef Lady Caitlin maar een dikke kus op haar spotje van mij.
Leuk om de geschiedenis van je hond te weten.
En uuuhhh blauw bloed?
Dat is ook maar een fabeltje….heb het nog nooit gezien.
OT:Als Fellow alleen is trekt hij nooit aan de lijn
maar met Swift erbij wordt het al gauw een wedstrijd haha.
maandag 3 maart 2008 om 12:28 pm
En er is geen koe zo bont…..;-)))
Leuk verhaal met mooie plaatjes!
Give Lady Caitlin my regards…..:-))
maandag 3 maart 2008 om 2:46 pm
Ha! Ik bloed gewoon rood hoor, en wil dat vooral zo houden! Gravin Miriam, nah…. :))
@ Kasje? 6×4 da’s best fors. Over twee weken halen de heren hem op. En dan maar weer opbouwen. Muurtjes metselen, water doortrekken. (Natuurlijk heb ik hem in gedachten al helemaal ingericht met alle brocante die ik nog in de loods heb staan…. En in diezelfde gedachten tieren de komkommers, paprika’s en basilicum al weelderig, dat snap je wel…:))
maandag 3 maart 2008 om 2:59 pm
Leuk log zeg, leuk om te lezen.
Ff de geschiedenis weer opgehaald :-)
Het zijn gewoon hele leuke hondjes, vind ik.
Ga letten op de vlek, heb er hier een een de buurt en het is me nooit opgevallen.
Zolang Lady Caitlin maar niet naast der pootjes gaat lopen.
groetjes
maandag 3 maart 2008 om 4:51 pm
Dit zijn stukjes informatie die ik gemist heb tijdens de AKK-cursussen. Heel mooi verhaal, Brimstone.
Wat betreft je vorige logje over zakjes zaad, ‘k ben een beetje jaloers op je “nodige voorwerk”.
Gr Jan W
maandag 3 maart 2008 om 4:56 pm
Caitlin heeft groot gelijk, sorry lady C. af en toe een kniksje is op zijn plaats. Het is een prachtig romantisch verhaal en ook die schilderijen vind ik er leuk bij. Zo’n prachtige heldhaftige veldslag; dat waren nog eens tijden. En een deftig vlekje a.h.w. une tache de beauté. Tjonge! Ja, ik heb zelf ook wel vlekjes, maar die heten gewoon ordinair sproeten. Jammer, jammer, maar ja, je kunt niet alles hebben, nietwaar lady Caitlin?
maandag 3 maart 2008 om 5:42 pm
jeetje je hebt een adelijke hond.
maandag 3 maart 2008 om 6:19 pm
Bij ons in de buurt had je nog in 1816 een Marlborough- of Malbroeksteeg. Waarschijnlijk kwam dat door de roemruchte Simon Haverzak, die soldaat onder de hertog was geweest.
Er was ook een volksliedje, ‘Malbroek vaart ten oorlog’, oftewel ‘Marlborough s’en va-t-en guerre’, dat in 1791 door George Joseph Vogler bewerkt is voor orkest:
http://www.branarecords.com/music/Vogler_Tema.m3u
Zie verder deze pagina:
http://www.branarecords.com/product_info.php?products_id=48&osCsid=184a9afbcfeb38a4e04320a18351dce0
maandag 3 maart 2008 om 8:06 pm
Vlekjes genoeg, maar blauw bloed is ver te zoeken.
Mooi historisch logje, Brimstone, en een mooi verhaal over het vlekje.
maandag 3 maart 2008 om 8:15 pm
Wat leuk om te lezen, hoe de spot is ontstaan. Je hebt er leuke platen bij dit verhaal geplaatst.
maandag 3 maart 2008 om 8:46 pm
Een klein hondje met een grote geschiedenis,
leuk logje, je hebt veel prentjes gevonden met ‘vlekjes’ of had je die al in je verzameling?
Ik heb geen katten met een vlekje, wel een met een “aalstreep” van kopje tot het puntje van zijn staart (Abessijn) maar of daar ook zo’n geschiedenis achter zit, betwijfel ik ;-)
groetjes, Marian
maandag 3 maart 2008 om 9:04 pm
Petje (sorry hoedje natuurlijk) af voor Caitlin. Dat koppie op de tweede foto is kostelijk.
Heeft Georgia al een keuze kunnen maken? Heeft ze nog voorkeur voor een kleurtje? ;-)
maandag 3 maart 2008 om 9:05 pm
Je hebt het weer haarfijn uit de doeken gedaan.
Erg leuk om te lezen en te weten.
@ Het staat iedereen vrij om wel of niet in een schepper te geloven.
Maar volgens mij is in de evolutie geloven ook geloven en is ook daarin een ontluikend leven een wonder.
maandag 3 maart 2008 om 9:48 pm
@ Oldtimer
Jan, natuurlijk staat het een ieder vrij om in een schepper, god, goden of andere machten te geloven. Zoals ik in m’n reactie op je, overigens prachtige log , al schreef doe ik dat niet.
Maar ik wil nadrukkelijk stellen dat de evolutietheorie geen geloof is. Het is de wetenschappelijke kennis over het ontstaan van het leven en het ontstaan van de soorten. Kennis die steeds wordt aangevuld, in beweging is en wordt bevestigd door onderzoek.
maandag 3 maart 2008 om 10:28 pm
Ik vind inderdaad ook dat je haar nu voortaan met U aan moet spreken hahahah
maandag 3 maart 2008 om 10:48 pm
En ondanks de stip toch zo eenvoudig gebleven…
dinsdag 4 maart 2008 om 2:27 am
Hoe het ook is, het is een heul grappig hondje, zo te zien.
dinsdag 4 maart 2008 om 11:03 am
waar een stip al niet toe kan leiden ..
pfffffffff wel héél leuk om te lezen ..
geef Caitlin ..sorry Lady Caitlin een
best aaitje over dat koppie ;))
bij Lotje géén stippie , wel een knobbel
van slimheid ;))))
dinsdag 4 maart 2008 om 1:43 pm
Met zo’n voorgeschiedenis zou ik ook Lady genoemd willen worden :-) Je gaat toch ineens met heel andere ogen naar zo’n stipje kijken.
dinsdag 4 maart 2008 om 3:58 pm
Mooi lesje in hondengeschiedenis. Ik vind het wel een aandoenlijk verhaal van die duimafdruk. En ik ben gék op Engeland, dus dat is 1+1..
Ik heb alleen een vlekje op mijn laminaat, telt dat ook mee? Leuk gedaan, Brimstone. Jij maakt tenminste logjes die ergens over gaan. xxx
dinsdag 4 maart 2008 om 7:58 pm
Heerlijk om zo’n geschiedenis les te lezen en ook net als Annette gaat mijn hart voor Engeland weer open. Waarom?? Ik voel me daar lekker en het is een prachtig land met name het zuiden met die prachtige parken en tuinen. Vier keer geweest en vast niet voor het laatst.
dinsdag 4 maart 2008 om 9:03 pm
Een leuke “geschiedenisles”.:-)
dinsdag 4 maart 2008 om 10:57 pm
Wat leuk om zoveel weetjes over de Blenheimpjes te lezen! Lady Caitlin kan wel eens op hightea komen bij Barones Snobby ;)Zeker weten dat het er dan ineens niet mer zo ladylike aan toe zal gaan haha
donderdag 6 maart 2008 om 7:40 pm
Altijd leuk naar schilderijen van oude meesters te kijken vooral als ze huisdieren hebben geschilderd. Mooi om familie van Lady Caitlin op die doeken te zien vereeuwigd en ook de band tussen mens en hond!