Nice to be nice
Als ik de handdoek waar alle kettingen ingerold zijn, die tijdens de reis gekocht zijn, opensla dan ruik ik Gambia weer. Die bijna niet te omschrijven kruidige geur, waardoor ik even terug ben in het land waar ‘nice to be nice’ zo vanzelfsprekend is. Nog meer dan na mijn eerste reis in maart 2007 is het land onder mijn huid gaan zitten. Vlak voordat ik afgelopen vrijdagavond de vliegtuigtrap op zou gaan, draaide ik me nog een keer om, nog even het landschap zien. Een Gambiaan sloeg z’n arm om m’n schouder en zei: ‘je hebt nu al heimwee, kom maar weer gauw terug’.
Een week daarvoor stond ik ’s morgens vroeg op het station Meppel te klappertanden in mijn veel te dunne zomerkleren, die ik alvast had aangedaan. Daar begon de achtdaagse reis naar The Gambia. De echte start was natuurlijk pas ’s avonds met het landen van het vliegtuig in Banjul. Terug in The Gambia!
Een rondreis van een dag of 7. De eerste keer vakantie met een georganiseerde rondtour en hoogstwaarschijnlijk ook de laatste keer. Ik wist het eigenlijk al, maar nu is het bevestigd, ik ben niet zo’n mens voor dat georganiseerde. Teveel een individualist, liever het eigen plan trekken dan het aflopen van een vast programma met een clubje mensen dat weer net even andere interesse heeft. Maar dit heeft de pret niet mogen drukken. De dingen nemen zoals ze kwamen en me af en toe lekker even terugtrekken uit het programma en van de groep heeft een fantastische reis opgeleverd.
Nog voordat zaterdagochtend de zon helemaal op was ging ik op pad naar het strand. Nou was dat niet zo’n enorme wandeling, want het Palm Beach hotel in Kotu ligt bijna op het strand. Maar toch, zoals dat gaat in Gambia, kreeg ik gezelschap. Fax, een jongen van de ’security’ , liep gezellig babbelend met me mee. Op het strand kreeg ik er een maatje bij, een vrolijke zwerfhond. Mijn eerste foto is er dan ook een van mijn twee vrolijke compagnons.
Na het ontbijt ben ik nog even snel het strand op gegaan, even de Atlantische Oceaan in de zon zien, voordat het programma van de eerste dag zou beginnen.
Vlak naast het hotel is de zee via een sleuf een eind het land ingeslagen. Het ziet er prachtig uit, dat brede zandstrand met het riviertje. De vis op het droge zou een Butterfish zijn, maar of dat echt zo is? Hij had wel heel grappige tanden, die bijna buiten z’n bek staken.
De Katchically krokodillenpoel stond als eerste op het programma. Het hoort erbij, als je in Gambia bent moet je bijna een krokodil gaan aaien.
Vorig jaar zaten de krokodillen allemaal dik onder het kroos en was het een wat lome bende. Nu zo vlak na de regentijd zagen ze er fris uit. Ze waren ook een stuk levendiger, er was zelfs even een knokpartijtje. En er liep heel wat jong krokodillengrut rond.
En kijk wat een onverschrokken heldenmoed……………..met twee handen!!
Bij het opstaan leunde ik zelfs even op de krok, een vreemd gevoel, onder dat harde pantser voelt het zacht aan. En wat is nu het geheim? Ten eerste krijgen de krokodillen meer dan voldoende te eten, echt hongerig naar een toerist zijn ze dus niet. Ten tweede kun je deze geintjes alleen uithalen op hun achterlijf. Zou je meer bij de kop gaan kroelen, dan kun je een uithaal van hun bek verwachten.
Bij elke toerist komt dan ook iemand van de poel staan om op te letten. En als er even te weinig aaigrage mensen zijn, dan zet je een lekker potje ataya, groene thee.
De straten van Bakau, waar de poel ligt, zijn vlak na de zeer heftige regentijd van dit jaar voor auto’s niet goed begaan meer. Er moest dus een korte wandeling naar en van de poel worden gemaakt. Ik vond het al lang best, lekker door de straten lopen en het leven van alledag zien. Al gauw loopt er een sliert kinderen met je mee. Een paar jonge mannen zagen hier handel in, ze boden toeristen snoepgoed te koop aan, zodat die wat uit te delen hadden. Slim bedacht, een win-win situatie voor iedereen.
Op de onderstaande foto een straat in Bakau, weliswaar een met een redelijk wegdek.
Hoe de dag verder verlopen is volgt in het volgende log. Meer foto’s en foto’s op groot formaat van dit eerste deel van de dag op:
Alle Gambia 2008 logs op een rij