Tye and dye
Daar kun je veel lol mee hebben, die maffe toeristen ook op de foto zetten. Deze knul stond naast het batikfabriekje in Serrekunda, de volgende stop op het programma van de eerste tourdag.
Als je van mooie stoffen houdt, word je hier best hebberig. Ik had me voorgenomen een mooie lap stof te kopen om een oud kamerscherm een Afrikaans uiterlijk te geven. Toch heb ik me hier, met moeite, ingehouden en dat bleek later deze week een juiste beslissing te zijn geweest.
Maar eerst de uitleg over hoe batik wordt vervaardigd. De voorstelling op de lap wordt per kleur met was ingevuld, waarna de stof wordt bewerkt.
Ik mocht zelf ook een klein steentje bijdragen. Eigenlijk best een beetje eng om zo onervaren op een vergevorderde lap te gaan verven, maar ik heb het werk niet verprutst.
Behalve batik worden in dit fabriekje ook prachtige ‘tye and dye’ lappen gemaakt. Het is de techniek die in de jaren zestig en zeventig veel werd toegpast door ‘hippe’ figuren, een touwtje strak om een punt van een lap draaien en dan in een verfbadje. Maar hier zie je toch wel de hogere kunsten daarvan.
Het volgende doel was het Gambiaans Nationaal Museum in Banjul.
Verder lezen? Klik:
En daar zijn geen foto’s van. Inmiddels was ik toe aan een pauze, even rustig zitten en vooral wat drinken. Dat kon eigenlijk helemaal niet bij het museum, maar zoals een bekend Gambiaans spreekwoord luidt: ‘no problem’. Op verzoek werden er snel flesjes cola gehaald. En toen ik zomaar op het trapje voor het museum wilde gaan zitten kon daar geen sprake van zijn. Binnen een mum van tijd was er een tafel geregeld, stoeltjes erom heen en er kwam zelfs een parasol te voorschijn, een eigen miniterras. Al gauw voegden m’n reisgenoten zich bij me. Van het museum heb ik helaas maar weinig gezien, we hadden daar stipt een half uur voor en dat is bijna helemaal opgegaan aan het terrasrelaxen.
We moesten door naar de markt van Banjul. Markten vind je veel in Gambia en groot of klein, ik vind ze allemaal prachtig. Die van Banjul is echt heel groot en je vindt er alles, vooral de produkten van het eigen land. Bij mijn vorige bezoek aan Banjul had ik de markt al eens bezocht, we zijn er toen een paar uur geweest, maar nog lang niet alles gezien. Nu gingen we gelukkig naar hallen die ik nog niet had bezocht, alleen het ging op een holletje. Wat had ik graag meer tijd gehad om een praatje aan te knopen met de vrouwen daar en te vragen naar al die groenten.
Of eens rustig naar het werk van de kleermakers te kijken (foto in XXL). Nu ben ik wel verplicht om volgend jaar weer te gaan en dan op eigen gelegenheid lekker rond te struinen.
Maar ons busje wachtte om ons naar het lunchrestaurant te vervoeren.
Het reisbureau had in iets luxer vervoer voorzien dan dit, maar dit is een normaal straatbeeld in Gambia, aan veiligheid wordt (nog) niet veel aandacht besteed.
Na een heerlijke lunch aan de monding van de Gambia rivier zouden we terug gaan naar het hotel. We kozen er echter voor ons een eindje van het hotel te laten afzetten, bij een supermarktje, zodat we het een en ander konden inslaan voor de rest van de week. Frisdrank, flessen water, snoep en niet te vergeten sigaretten, die onwaarschijnlijk goedkoop zijn in Gambia.
Tegenover de supermarkt waren ook nog wat stalletjes. Tijdens deze vakantie was ik vooral op jacht naar sieraden voor mijn moeder, die helemaal verliefd is op Afrikaanse kettingen. Hier kon ik mijn slag slaan, er zouden er nog vele volgen. Ik werd zo enthousiast dat ik mezelf ook niet heb overgeslagen.
De wandeling naar het hotel leidde langs een rijstveldje. Deze ‘rasta’ man vertelde er wat over. Ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken, dat mocht, maar hij zei wel: ‘Oh, oh, ik kom toch zeker niet op internet nou?’, ik heb wat terug gemommeld……….. Ja, toch maar wel.
In het hotel eerst maar eens een lekker wijntje genomen en daarna een smakelijk diner. En toen naar bed, de volgende dag vertrok het busje om 7 uur voor de lange reis naar Georgetown.
Meer en grote foto’s van deze dag staan op
Alle Gambia 2008 logs op een rij