Ferry Banjul - Barra
Vandaag, zondag 2 november, gaat voor mijn gevoel de echte reis beginnen. Over de North Bank maken we een 320 kilometer lange tocht naar Georgetown. Maar eerst bij Banjul de Gambia rivier oversteken naar Barra.
’s Morgens om even voor half acht staan we al bij de ticketverkoop. Rond de meeste wachtende busjes zwermen allerlei mensen die proberen hun handelswaar te slijten.
Dit rund lijkt me wat verdwaald. Ik heb hem niet meer gezien op de ferry. Hij staat er zeer om z’n gemak bij en loeit af en toe wat.
Ook bij ons busjes komen vanzelfsprekend handelaren. De jongen met de hand voor zijn gezicht verkoopt petten, daar zat ik niet echt om verlegen.
Maar deze meneer heeft wel spulletjes die me interesseren. Prachtige kettingen voor een zacht prijsje en in zijn tas zitten nog hele leuke andere tassen. Ik word zijn klant. Hij geeft me nog een kettinkje met een schelpje cadeau, dat zal me geluk brengen, zegt ie.
Als de tickets zijn aangeschaft, mag de bus doorrijden naar het terrein voor de ferry. De mensen zonder vervoermiddel verzamelen zich op een apart terrein, maar met de inzittenden is het ook op de autowachtplek lekker druk.
Nog net op tijd om een ferry te zien vertrekken.
Het was niets erg dat we deze ferry niet gehaald hebben. Ik ben op dit muurtje gaan zitten om alles op m’n gemakkie te bekijken. Naast me zat een vrouw met een peutertje. Het kleine meisje zat me op te nemen. En toen ging ze voorzichtig met haar voetje over m’n hand. Met een vinger ging ik over haar wreefje en dat brak het ijs, ze durfde met haar handje te voelen aan die vreemde witte huid.
Het in de weer zijn met de hoog opgetaste lading, de kinderen, de kleurige kleding, het blijft me boeien.
En dan komt de ferry waar wij op kunnen, klik hiervoor op:
Allereerst moeten de auto’s en passagiers eraf. Het blijft me elke keer weer opvallen met welk een gemak enorme vrachten op het hoofd worden gedragen.
Tijdens de overtocht ben ik op het hoogste passagiersdek gaan zitten. Al snel had ik gezelschap van een man van mijn leeftijd. Na de eerste gebruikelijke vragen, hoe heet je, voor de eerste keer in The Gambia, waren we binnen de kortste keren in een gesprek verwikkeld over Obama, Bush, de oorlog in Irak, dictators, de financiële crisis. Daardoor weinig foto’s van de beide oevers gemaakt, maar dat had even geen prioriteit, ik vond het een boeiend gesprek. Als rondreizende toerist heb je weinig gelegenheid om eens wat meer dan oppervlakkige gesprekjes te voeren.
Er was nog wel een grappig intermezzo veroorzaakt door deze twee schoenpoetsertjes.
Terwijl ik zat te praten begonnen ze ijverig m’n opgerulde suede laarsjes te poetsen. Ze konden niet geloven dat ik dat liever niet wilde. Mijn gesprekspartner maakte me duidelijk dat ze van plan waren ze mooi glad te maken en te laten glimmen, ze vonden het maar slordig schoeisel. Ach, de arme ventjes, met een vochtige doek probeerden ze de schoensmeer er weer vanaf te halen. Even voordat ik van boord ging vroegen ze of ik ze op de foto wilde zetten. En waarom? Ze vonden het fantastisch om zichzelf even later op de display terug te zien.
We zijn aan de overkant, in Barra. Het van boord gaan verloopt nogal chaotisch, auto’s, voetgangers alles gaat in het begin door elkaar. Als de auto’s er eenmaal af zijn verloopt het wat rustiger.
M’n ferrygezelschap brengt me galant naar het wat verderop wachtende busje. Even later zie ik Lamin rijden op z’n fiets, we zwaaien hartelijk naar elkaar. Een ontmoeting die me waarschijnlijk altijd bij blijft. Maar nu echt beginnen aan de rit naar Georgetown.
Meer foto’s op groot formaat rond de ferry Banjul - Barra staan op
Alle Gambia 2008 logs op een rij