Brimstone

Rust roest, daarom is het tijd voor iets nieuws. En dan niet Beagles met staande oren. Dat is een gebbetje met Sleipnir.

Iets echt nieuws is een ander Brimstone Weblog draaiend onder WordPress 2.8.1 met een ‘New Look’.

Deze twee Beaglemeiden haasten zich er al naar toe. Wil je ze volgen klik dan op de onderstaande link.

Het nieuwe Brimstone Weblog

Een gedeelte van de tuin ligt er nog als grasveld bij. Misschien wordt dat volgend jaar ook bij de Brimstone Tuin getrokken, de plannen zijn er al, alleen de tijd voor de uitvoering is nog wat karig.

Op een gedeelte van die grond heb ik in het late voorjaar zaad van een ‘wild bloemenmengsel’ uitgestrooid. Dat had ik van mijn moeder gekregen, zij had het bij Lidl gekocht. Ik verwachtte er niet veel van. Zeker niet omdat het bij een supermarkt vandaan kwam, want mijn ervaringen met Lidl- en Aldiplantjes zijn niet slecht, maar vooral omdat het grasveldje weinig zon krijgt. ’s Morgens heel even een paar straaltjes en in de namiddag wat.

Maar het zaad begon toch te ontkiemen. En nu is het toch zo’n leuk stukje, ik ga elke dag kijken welke bloemetjes er weer bij zijn gekomen. Als ik volgend jaar nog niet aan mijn plannen toekom is dit zeker voor herhaling vatbaar. En wie weet zaait het een en ander zich ook  spontaan uit. Het bloemenweitje is nu een klein strookje langs het achterste speelveld van de honden.

De laatste dag van de rondreis is aangebroken en we rijden in noordwestelijke richting naar de kust. Onze eerste stop is de plaats Brikama.

Bijna alle ezeltjes die ik tegenkwam hadden lunchtijd. Een paar ezeldrijvers die zaten te rusten moesten vreselijk lachen dat ik hun ezels aan het fotograferen was. Voor hen is het zo’n alledaags iets.

In Brikama bezochten we de markt. Het is een uitgebreide markt. Ik heb weer genoten van de kleurige aanblik van de locale bevolking, de kruiden, de groentes. Bijna vanzelfsprekend heb ik er weer een ketting gekocht. En drie kleine banaantjes. Ik wees er drie voorin de kraam aan, maar de marktkoopman vond die niet goed genoeg voor me, ze waren een heel klein beetje zwart, ik kreeg mooie gele van achter de kraam. Ze kosten voor  ons bijna niets, maar zijn toch wel zo lekker, een beetje zoetig, het ideale tussendoortje.

Na het bezoek aan de gewone markt stond de Crafts Market van Brikama op het programma.

Het zijn allemaal kleine winkeltjes met vooral houtsnijwerk en sieraden, als je er van houdt en dat doe ik, een eldorado. Elke winkelier probeert je natuurlijk zijn of haar winkeltje in te krijgen. De vrouw in het zwart had het slim aangepakt, voor haar winkeltje had ze een klein terrasje gemaakt waar je fris kon krijgen. De zwarte plastic zak die tegen het tafeltje leunt is de mijne. Er zat al heel wat in en daar is het niet bij gebleven.

Voor een aantal winkeltjes worden de maskers en beelden vervaardigd. Ik heb een tijdje op de drempel gezeten om te zien hoe dat in z’n werk gaat.

Tot slot van de rondreis werd ons in Lamin Lodge aan de rivier The Gambia een wat verlate, geweldige lunch geserveerd. Daarna werden we afgezet bij ons strandhotel.

Vanaf het balkonnetje van m’n kamer op de eerste verdieping kon ik daar van heel dichtbij volgen hoe trossen kokosnoten uit de palmen werden getakeld. Ze waren nog niet rijp, maar af en toe viel er een noot uit en zo’n hotel moet toch een beetje om de hoofden van de gasten denken.

De allerlaatste dag, wanneer je ’s middags opgehaald wordt om naar het vliegveld te gaan is zo’n lummeldag. Toch heb ik me prima vermaakt op het strand en het terras. M’n allerlaatste foto van deze fantastische vakantie heb ik gemaakt op het terras van Kunta Kinteh, een Afrikaanse zeemeermin en een zeemeerman, een uitgelezen gezelschap.

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia

Allopathie is de term die veel gelovers van alternatieve geneeswijzen gebruiken voor de moderne op wetenschappelijke inzichten gebaseerde geneeskunde. Het is een soort scheldwoord.

Demi Moore gelooft in allopathie

In het artikel ‘Allopathie is ook kwakzalverij’ toont Jan Willem Nienhuys aan dat de aanhangers van de hedendaagse homeopathie hun voorman Hahnemann verkeerd interpreteren. Allopathie is de geneeskunde voordat Hahnemann zijn gedachten verwoordde.

Hahnemann (1755 - 1843)

Hahnemann deed een poging de in zijn dagen erbarmelijke geneeskunst te verbeteren. Dat hij er met zijn homeopathie volslagen naast zat valt hem met de stand van de wetenschap in die dagen niet te verwijten. Wie echter nu nog vertrouwt op de inzichten van Hahneman negeert alle wetenschap. Wellicht zou Hahnemann zich omkeren in zijn graf als hij kon zien wat er tegenwoordig uit zijn naam voor onzingeneeskunde wordt bedreven.

Maar lees het artikel van Nienhuys, waarin het allemaal uitgebreider en heel duidelijk uit de doeken wordt gedaan.

Allopathie is ook kwakzalverij

Na het bezoek aan de kleuterschool van Tendaba gaat de reis verder door het zuiden van Gambia over zeer redelijke wegen. Het landschap is weer prachtig. Tot we bij deze droog gevallen mangrove komen.

Het is me niet duidelijk of dit door menselijk toedoen is gebeurd of dat het een natuurlijk verschijnsel is, maar het ademde een zeer desolate sfeer. Het zou een goeie locatie zijn voor een ‘End of this World’ film.

Na een rit van enkele uren kwamen we aan in Kanilai, een plaats aan de grens met Zuid-Senegal. De huidige president van The Gambia, Yahya Jammeh, is er geboren en heeft er ook zijn residentie. We verbleven in Kanilai in het  luxe lodge ‘Sindola Camp’.  In het reisprogramma stond: ‘ ’s Middags kunt u heerlijk ontspannen bij het zwembad in de verzorgde tuin of optioneel een bezoek brengen aan het landgoed van de president (indien geopend).’ Het landgoed was niet geopend, dus het werd de verzorgde tuin.

De vier personen van mijn kleine reisgezelschap waren de enige gasten, alhoewel het er mooi was, was het er erg rustig, een beetje te rustig naar mijn zin. Maar ik heb me er toch wel vermaakt, het was een prettig intermezzo.

In de twee vorige lodges was het bed een betonnen verhoging. Ik vond het erg grappig dat hier meer ‘luxe’ was, een betegelde verhoging met een iets dikker matras.

Ik heb mijn ontspanning niet gezocht aan het zwembad, maar heb de twee stoelen uit mijn kamer in de roundhut buiten gezet.

Lekker in alle rust wat mijmeren en mijn reisdagboekje bijwerken. En door een gat in de heg zag ik af en toe een fietser voorbij komen. En wat later op de middag vrouwen die van het land kwamen en allemaal vrolijk naar me zwaaiden.

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia

Echium plantagineum

Monarda ‘Squaw’

 Physostegia virginiana ‘Bouquet Rose’

Cheiranthus cheiri Blood Red

Phlox paniculata ‘Blue Paradise’

Rosa ‘Red Eden Rose’

 Cephalaria gigantea

In de Brimstone Tuin was het vanmiddag te warm om te werken. Nou zou dat een mooi excuus geweest zijn om lekker met een boek op het gele bankje te gaan zitten lezen, maar dan knaagt er toch wat. De pottentuin had ook een flinke onderhoudsbeurt nodig en daar was tenslotte gedeeltelijk schaduw.

Er moest het een en ander gereorganiseerd worden. Zonnenbloemen, die al flink uit de kluiten zijn gewassen, naar achter, andere planten, die wat kleiner blijven meer vooraan, tomaten opbinden, vegen tussen de potten. Maar het belangrijkste, de druif (Vitis ‘Boskoop Glory’) een klimrek geven. Die Boskoopse begon zich namelijk in de zoektocht naar houvast innig te verstrengelen met andere planten.

Om de chaos, die bij reorganisatie hoort, positief te kunnen blijven zien, was de brievenbus omgebouwd tot tijdelijke buitenbar. En omdat we er geen personeel voor hadden aangenomen mocht er worden gerookt.

Terwijl ik aan het rommelen ben met de potten, is het druivenklimrek in elkaar gezet. Een eenvoudige, lichte constructie van bamboestokken, maar heel effectief.

Om Glory die juiste weg in Uffelte te wijzen bind ik de ranken voorzichtig aan het rek. Over een paar dagen zullen haar vele handjes het rek zelf vastpakken.

Alle planten hebben weer een plek en met een flinke plens water kunnen ze er weer tegen.

De afgelopen week heb ik erg weinig tijd voor de tuin gehad. ’s Middags even  een rondje lopen om te genieten van m’n blommetjes was het  wel zo’n beetje.

Hoe dat zo kwam? Binnen het bedrijf waar ik werk ben ik afgelopen maandag begonnen in een nieuwe functie. En dan niet voor het aantal uren dat ik gewend was te werken, 23, maar 28 uur per week. Ik ben er enorm blij mee, het betekent dat ik veel moet bijleren en daar word ik altijd blij van, weten, weten en nog meer weten en het dan nog toepassen ook natuurlijk.

Maar zo’n eerste week in combinatie met het erg warme weer kost best wat energie. Dat zal elke week minder worden, als alle weetjes en vaardigheden in het koppie verankerd zitten en dan komt de tuin ook weer aan de beurt.

Vandaag was het in ieder geval tuintijd! Er is flink wat te doen, uitgebloeide bloemen wegknippen, struikjes snoeien, onkruid wieden. En niet vergeten, genieten en ontspannen, want daar is een tuin voor. Morgen lekker weer een dag met heel veel tuintijd.

De Amerikaanse schilder Edwin Megargee (1883-1958) is vooral bekend door zijn portretten van rashonden. Hij schilderde ook wel jachthonden in het veld, zoals Beagles, maar het grootste deel van zijn werk heeft als onderwerp showhonden. Hij streefde er naar ze weer te geven zoals de standaard, in zijn tijd, het uiterlijk voor het betreffende ras ‘dicteerde’.

Zijn geobsedeerheid met showhonden  komt eveneens tot uiting in zijn andere bezigheden. Hij was fokker van Scottish Terriers, exposant en keurmeester. Ook zat hij in het bestuur, enkele jaren zelfs als voorzitter, van The Scottish Terrier Club of America en nam tevens een prominente plaats in binnen The American Kennel Club.

In zijn opvatting over rashonden toonde hij zich een kind van zijn tijd: "blood will tell….Well bred dogs will give their all of affection and loyalty in the face of death itself. To me a purebred animal seems proud of its lineage. I have never known a pedigreed dog to be a snake or a coward when put to the test…" Zuiver bloed, afstamming en stamboeken het hoort bij het einde van de negentiende eeuw en de eerste tientallen jaren van de twintigste. Helaas zijn deze gedachten in de hedendaagse kynologie nog gemeengoed, ondanks dat de kennis over genetica en populatie-genetica enorm is toegenomen.

De grote waarde van het werk van Megargee is dat het uiterlijk van de rashonden van grofweg een eeuw geleden, toen de stamboeken nog niet zo lang gesloten waren, is vastgelegd. We kunnen daardoor goed vergelijken hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd. Voor de Beagle geldt dat er gelukkig niet zo’n groot verschil is, alhoewel………………hoeveel van dit soort prachtige atleetjes kom je tegenwoordig nog tegen in de showring. Ach, laten we er maar een borrel opnemen………………………

Bron o.a.: William Secord Gallery