Brimstone

Een gedeelte van de tuin ligt er nog als grasveld bij. Misschien wordt dat volgend jaar ook bij de Brimstone Tuin getrokken, de plannen zijn er al, alleen de tijd voor de uitvoering is nog wat karig.

Op een gedeelte van die grond heb ik in het late voorjaar zaad van een ‘wild bloemenmengsel’ uitgestrooid. Dat had ik van mijn moeder gekregen, zij had het bij Lidl gekocht. Ik verwachtte er niet veel van. Zeker niet omdat het bij een supermarkt vandaan kwam, want mijn ervaringen met Lidl- en Aldiplantjes zijn niet slecht, maar vooral omdat het grasveldje weinig zon krijgt. ’s Morgens heel even een paar straaltjes en in de namiddag wat.

Maar het zaad begon toch te ontkiemen. En nu is het toch zo’n leuk stukje, ik ga elke dag kijken welke bloemetjes er weer bij zijn gekomen. Als ik volgend jaar nog niet aan mijn plannen toekom is dit zeker voor herhaling vatbaar. En wie weet zaait het een en ander zich ook  spontaan uit. Het bloemenweitje is nu een klein strookje langs het achterste speelveld van de honden.

Echium plantagineum

Monarda ‘Squaw’

 Physostegia virginiana ‘Bouquet Rose’

Cheiranthus cheiri Blood Red

Phlox paniculata ‘Blue Paradise’

Rosa ‘Red Eden Rose’

 Cephalaria gigantea

In de Brimstone Tuin was het vanmiddag te warm om te werken. Nou zou dat een mooi excuus geweest zijn om lekker met een boek op het gele bankje te gaan zitten lezen, maar dan knaagt er toch wat. De pottentuin had ook een flinke onderhoudsbeurt nodig en daar was tenslotte gedeeltelijk schaduw.

Er moest het een en ander gereorganiseerd worden. Zonnenbloemen, die al flink uit de kluiten zijn gewassen, naar achter, andere planten, die wat kleiner blijven meer vooraan, tomaten opbinden, vegen tussen de potten. Maar het belangrijkste, de druif (Vitis ‘Boskoop Glory’) een klimrek geven. Die Boskoopse begon zich namelijk in de zoektocht naar houvast innig te verstrengelen met andere planten.

Om de chaos, die bij reorganisatie hoort, positief te kunnen blijven zien, was de brievenbus omgebouwd tot tijdelijke buitenbar. En omdat we er geen personeel voor hadden aangenomen mocht er worden gerookt.

Terwijl ik aan het rommelen ben met de potten, is het druivenklimrek in elkaar gezet. Een eenvoudige, lichte constructie van bamboestokken, maar heel effectief.

Om Glory die juiste weg in Uffelte te wijzen bind ik de ranken voorzichtig aan het rek. Over een paar dagen zullen haar vele handjes het rek zelf vastpakken.

Alle planten hebben weer een plek en met een flinke plens water kunnen ze er weer tegen.

De afgelopen week heb ik erg weinig tijd voor de tuin gehad. ’s Middags even  een rondje lopen om te genieten van m’n blommetjes was het  wel zo’n beetje.

Hoe dat zo kwam? Binnen het bedrijf waar ik werk ben ik afgelopen maandag begonnen in een nieuwe functie. En dan niet voor het aantal uren dat ik gewend was te werken, 23, maar 28 uur per week. Ik ben er enorm blij mee, het betekent dat ik veel moet bijleren en daar word ik altijd blij van, weten, weten en nog meer weten en het dan nog toepassen ook natuurlijk.

Maar zo’n eerste week in combinatie met het erg warme weer kost best wat energie. Dat zal elke week minder worden, als alle weetjes en vaardigheden in het koppie verankerd zitten en dan komt de tuin ook weer aan de beurt.

Vandaag was het in ieder geval tuintijd! Er is flink wat te doen, uitgebloeide bloemen wegknippen, struikjes snoeien, onkruid wieden. En niet vergeten, genieten en ontspannen, want daar is een tuin voor. Morgen lekker weer een dag met heel veel tuintijd.

Het friezenbankje heb ik van de week geschilderd. Zoals duidelijk op de ‘bouwtekening’ staat zijn er twee personen nodig om het in elkaar te zetten, daarom zijn we vanmiddag samen aan de slag gegaan.  Het viel ons alles mee. Vaak passen dit soort bouwpakketten niet echt precies, ‘in een vloek en een zucht’ klaar is dan meestal een eufemisme. Maar dit stond zo, zonder zuchtje en er is geen onvertogen woord gevallen.

Het effect tegen de sombere schutting is precies wat ik me ervan had voorgesteld. Het licht op en geeft een vrolijk accent. Nu aan de slag met de twee plantenbakken, die aan weerskanten komen. Eén ligt al klaar in de schuur om komende week in verloren uurtjes in de verf te zetten.

Naast de deur van Huize Brimstone & Co staat een piepklein fruitwinkeltje. We kunnen ons maal er niet helemaal mee doen, eigenlijk alleen lekker snoepen zo in het voorbij gaan. Behalve deze heerlijke aalbessen staan er wat aardbeien, tomatenplanten, een pril appelboomtje en een druif die dit jaar net begint te groeien. Oh ja, en ook nog boerenkool

Maar het zijn toch vooral planten die met hun bloemen of mooie blad de boel moeten opvrolijken. Er zijn wat vaste planten die nu al vlammen.

Zoals deze Salvia met op de achtergrond Hypericum, die nog gele bloemen heeft maar ook al rode besje die in de loop van de zomer naar pikzwart verkleurren.

De hoop gaat vooral uit naar de eenjarigen, die de groei er goed in hebben. Deze mooie rooie is Amaranthus ‘Hopi Red Dye’, in juli/augustus draagt ie prachtige overhangende pluimen.

Nu steelt de vaste Kokardebloem (Gaillarda Bremen) nog de show.

Waarbij ze geflankeerd wordt door de bloei van de Hosta en een eindje verder een Digitalis, die z’n best doet in een potje.

En zo ziet het er naast de deur uit.

Umberto is mijn trouwe auto-maatje. Onderweg gezellig babbelen en op de plaats van bestemming opletten dat niemand aan de auto komt.

Maar vandaag was Umberto het zat om steeds maar achter die ruit te zitten. Hij wilde even wat anders. "Nou oké vent, dat snap ik best, ga jij maar op avontuur".

En zo ging Umberto op pad in de Brimstone Tuin. Hij zocht gelijk de ruige gebieden op.

Even van het mooie vergezicht genieten en dan de spiertjes losmaken.

Ik was er al bang voor…………klimmen, maar hij bereikte veilig de top van de houtstapel.

Als tof gozertje maak je tijdens zo’n avontuur ook makkelijk vrienden.

Tsja en dan gelijk weer klimmen, beetje uitsloven. Die boom was net een maatje te groot, gelukkig dat ik erbij was om Umberto weer met beide pootjes op de grond te zetten.

Daar moest ie toch even van bijkomen.

Nog één Italiaans plaatje, je heet niet voor niets Umberto, en dan maar weer terug in de auto. "En ja, je mag over een tijdje weer op stap."

Nepeta subsessilis ‘Sweet Dreams’

Lychnis chalcedonia

Agastache foeniculum

Rosa ‘Clg. Rumba’

Echium plantagineum

Tropacolum majus ‘Alaska Salmon’

Jasione crispa

Linaria dalmatica

Coreopsis grandiflora ‘Sonnenkind’

De regenwolken dreven vandaag af en aan. Gelukkig loosden ze af en toe hun natte vracht. De tuin had daar behoefte aan. Met de zon die zich tussendoor ook liet zien was het groeizaam weer.

De jonge plantjes in de pottentuin profiteerden er volop van, je zag ze bijna groeien.

In de tuin werken kon natuurlijk wel, alleen schiet het niet op als je steeds binnen moet gaan schuilen. Ik heb voor vandaag dus maar een ’schuurklus’ uitgezocht, zodat ik achter elkaar aan de gang kon blijven.

Het in de grondverf zetten van een ‘Friezenbank’. Het bankje, het is maar een kleintje met een breedte van 122 cm, komt achter in de tuin tegen de schutting bij de Berkenboompjes. In de schaduw, een lekkere zit op een warme dag. De grond op die plek is niet echt vruchtbaar, daarom komen aan weerskanten van het bankje houten plantenbakken in dezelfde kleur, met daarin schaduwplanten, vooral klimmers die de saaie schutting mogen opvrolijken.

Over de grondverf komt een laag zacht gele, strandgeel staat op de pot, buitenverf. Ik wil de laag verf er niet te dik op zetten, het wit van de grondverf mag er nog hier en daar door schemeren.

‘Ambtenaren zijn grijze ……………’, wat zou daar nou toch staan onder dat plankje? Ik zag het pas op de foto, dus van opzet is geen sprake, zo ben ik niet ;-)