Brimstone

Sommig vaste plantenzaad, dat afgelopen september de potjes is ingegaan, deed het niet echt enthousiast. Een paar soorten zijn helemaal niet opgekomen en anderen lieten dit voorjaar nog slechts wat puntjes boven de aarde zien. Brimstone heeft deze ‘kwakkelaartjes’ bij elkaar gezet en ze maar wat gelaten. En ineens begonnen ze te groeien.

Er moest zelfs verspeend gaan worden. Als eerste was vanmiddag de Phyteuma Spicatum ssp. nigrum, de zwartblauwe Rapunzel, aan de beurt.

De zwartblauwe Rapunzel wordt in de natuur aangetroffen in de hooilanden van het stroomdal van de Drentsche Aa. Dit is opmerkelijk, omdat het eigenlijk een plantje is dat voorkomt in oud bos op vochtige, rijke grond. Misschien wil het in de Brimstone Tuin ook zijn mooie aarvormige bloemen laten zien.

Brimstone heeft de ‘tic’ dat ze op plantennamen valt en behalve voor het mooie uiterlijk en het voorkomen in de natuur is het zaad ook aangeschaft voor de sprookjesnaam Rapunzel.

Verder lezen? Klik: (more…)

Er stonden drie flinke Laurierstruiken aan de zijkant van het achterste hondenveldje. Maar eigenlijk waren ze al op sterven na dood. Vorig jaar maskeerde de eenjarige Hop dit nog enigszins. Maar gister zijn Brimstone & Co begonnen met het rooien van de boel.

Ze wisten dat de struiken veel ruimte in beslag namen, maar toch was er nog verbazing over hoeveel het in feite was. Er is nu een flinke open ruimte en een hele leuke doorkijk naar het andere tuindeel en de weg die over de es loopt.

Die ruimte zal in juli, als het weer wil meewerken, allereerst gebruikt worden voor een klein tuinfeestje. En daarna wordt begonnen met de aanleg van een zo natuurlijk mogelijke poel met daar omheen weer borders. In het hoofd zat een klein poeltje, maar die plannen kunnen worden bijgesteld, de plek waar hopelijk kikkers, padden, salamanders en wie weet ringslangen een thuis gaan vinden, kan best wat groter gaan worden.

De laatste Laurierstruik, die alleen bovenin nog een pruikje had, is er vandaag uitgegaan. Omdat het zachte meiregentje niet van wijken wist is daar geen foto van gemaakt. Maar dit stukje tuin zal zeker nog eens aandacht krijgen op het Brimstone weblog.

Het afvalhout gaat dit keer overigens niet naar de hondentakkenberg, die is nog erg hoog. Het grootste deel gaat door de hakselaar, de snippers worden gebruikt om de zanderige gedeelten van de hondenveldjes te bedekken. Mooie rechte takken worden bewaard om gebruikt te worden voor pergola’s en klimsteun voor planten. Het is leuk om daar weer een eigen bestemming voor te hebben.

Tijdens ‘het Kerstklussen’ is één wand in de woonkamer van Huize Brimstone & Co rood geverfd en verfraaid met gele accenten. Er hing al een bloemenprint aan de wand, maar er miste nog wat. Het bleek de tijd te zijn.

In Gambia waren vriendin J. en Brimstone niet steeds de hort op. Soms waren ze op het prachtige zandstrand van ‘The Smiling Coast’ van The Gambia. Ver hoefden ze daarvoor niet te gaan vanuit hun hotelkamer konden ze de Atlantische Oceaan al zien.

Het strand is breed en op de meeste plaatsen heel erg rustig. Alleen ter hoogte van de hotels en een enkel strandrestaurant liggen toeristen te ‘bakken’. Maar ook daar is het niet vreselijk druk.

In de omgeving van de hotelstranden zijn natuurlijk veel mensen te vinden die iets willen verkopen. Jonge mannen bieden ‘echte’ Rolex horloges aan of superbe zonnenbrillen. 
Maar het leukste zijn toch de ‘fruit ladies’. Zij mogen niet op het hotelstrand komen. Wel mogen zij voor het toeristengedeelte langs de waterlijn hun koopwaar aanbieden. B & J waren goede klanten. Het fruit dat de ladies verkochten was heerlijk en spotgoedkoop. Kleine zoete banaantjes, mango’s, als je dat wilde ter plekke eetklaar gemaakt. En vooral de zelfgemaakte pindakoeken vonden bij B & J gretig aftrek. 
Maar het was niet alleen al dat lekkers waardoor de fruit ladies leuk waren, de meeste waren vrolijke en gezellige vrouwen, die altijd in waren voor een gezellig kletspraatje. Lekker op je handdoek bij hun aan het water zitten vond Brimstone veel leuker dan op een zonnenbed tussen de toeristen liggen. Er werd veel meer gelachen!

Deze vrouw was Brimstone’s vaste kwebbelvriendin. Dit is voor haar een speciale foto. Een dag eerder had Brimstone gevraagd of ze een foto van haar mocht maken, dat mocht, maar liever morgen. Op de dag dat het gevraagd werd droeg ze een gewone rok en een oud geel shirtje, dat droeg ze eigenlijk altijd, maar voor de foto wilde ze graag een mooie jurk aan. De volgende dag zat ze glunderend op Brimstone te wachten: "was dit niet veel mooier voor een foto?".

En dit is een speciale vriendin van J. De foto is door J. gemaakt een stukje van het hotelstrand vandaan. De plek waar de fruit ladies even lekker rustig in de schaduw kunnen zitten. J. had wat babykleertjes voor de kleine vent.

En hiermee is Brimstone gekomen aan het eind van het laatste log over de Gambiavakantie van maart 2007. Maar dit zal niet het laatste zijn over Gambia dat op dit weblog verschijnt. Een nieuwe reis is al gepland. Brimstone en vriendin J. gaan in november opnieuw naar The Gambia!

Dit keer wordt het een rondreis. Slechts de eerste en de laatste dag in een hotel aan de kust. De overige dagen een tocht door het binnenland met overnachtingen in lodges. De rode lijn geeft de route aan.

Alle Gambia 2007 logs op een rij

The Gambia - The first encounter

Het wordt steeds leuker! De planten gaan nu echt groeien en sommige bloeien al kleurig. De potterie voor Huize Brimstone & Co staat er vrolijk bij.

De struiken in pot vormen een stevige achtergrond voor de eenjarige plantjes, die nu buiten verder kunnen groeien om van de zomer een spetterende show weg te geven.

Het postzegeltuintje, direct achter het huis, is lekker gevuld. De Anemonen zijn nu uitgebloeid, maar het Steenanjertje en de Nepeta hebben het alweer overgenomen.

De Brimstone Tuin, die nog volop in aanleg is, begint ook al leuke delen te krijgen. Vooral de planten die vorig jaar zijn gekweekt doen hun best.

Een impressie van dichtbij.

De Brimstone Tuin is bedoeld als hedendaagse ‘Cottage Garden’. De grond in de borders mag niet meer te zien zijn en het moet een bloemenzee gaan worden. En dan vooral met heel veel verschillende planten. Dat doel is nog lang niet bereikt. Dat duurt zeker nog een jaar of twee, drie voordat het er een beetje op gaat lijken.  Dat geeft niets, het is juist leuk om al het zelf gekweekte spul tot ontwikkeling te zien komen. Er staat nog volop klaar om mee te gaan doen en het zaad voor de volgende kweekronde is al aangeschaft.

Pfffff……….wat zijn de lezers van dit weblog nieuwsgierig. Met alleen de mededeling dat Brimstone een baan gevonden heeft zijn ze niet tevreden. De vragen over ‘wat voor baan?’ vullen de reacties van het vorige log. Brimstone is nogal een eigenwijs en eigenzinnig ding en dacht eerst, ‘jullie blijven maar raden, mijn weblog gaat niet over mij, maar over de honden en de tuin’. Maar als je A zegt moet je een ook B zeggen, dus dit log begint met een foto van Brimstone van zo’n 52 jaar geleden.

En die baan? Die heeft niets te maken met de opleiding en vroeger werk  van Brimstone, maar is wel erg leuk. Wat dan?

Brimstone volgt op dit moment een training om mee te kunnen doen op de front office van een grote energieleverancier.

En ze vindt het leuk, kijk maar naar de lach op haar gezicht. Loggen staat nu even op een lager pitje, maar het pitje brandt nog steeds.

Brimstone verveelt zich geen moment. Plezier maken met en zorgen voor de honden en de katten, planten kweken, een tuin opzetten, fotograferen, logjes in elkaar knutselen enzovoort en zo verder. Een bezige bij (of hommel). En toch ging het kriebelen na zo’n anderhalf jaar zonder werk, nou ja zonder werk, werk  genoeg, maar zonder baan.

De eerste stap op het sollicitatiepad was direct met resultaat, een leuk baantje van 12 tot 16 uur per week in de avonduren. Maar voordat echt aan de slag gegaan kan worden moet er eerst een training worden gevolgd. En het eerste deel van die training is komende week, 4 dagen van 12 tot 8 uur. Brimstone heeft er zin in!  Van loggen en andere weblogs bezoeken zal niet veel komen.

In de weken daarna zijn er ook nog verschillende trainingsdagen en het begin van het echte werk. Het loggen zal dan zeker weer worden vervolgd, misschien wat minder intensief, maar wel met veel plezier. Want vertellen over de honden, de katten, de tuin, Uffelte en omgeving is een heerlijke hobby, waar zeker een gaatje in het programma van Brimstone voor te vinden is.

Elke middag komen de kleine vissersboten terug van zee. En elke middag is het enorm druk op het strand van Tanji. Brimstone en vriendin J. waren in de jeep over het strand naar deze vissersplaats gereden.

Eigenlijk waren ze iets te laat, want de meeste vangst was al van de boten gehaald. Daarvoor waden de mensen met emmers en teilen door de golven om zo de vissen aan het strand te brengen.

Hoe de verdeling verloopt en waarom veel mensen met de vissen aan het strand blijven staan, was Brimstone niet geheel duidelijk. Onderlinge handel heeft ze niet gezien, maar het zal ongetwijfeld een bedoeling hebben.

Het hondje ligt er ontspannen bij, hij weet ongetwijfeld wel wat er allemaal gebeurt. Het jongetje rechts in het gele shirtje valt niet in het bijzonder op, maar straks komt ie nog een keer terug.

Inmiddels worden wat hoger op het strand de netten alweer in orde gebracht.

Er gaan ook mensen terug naar het dorp, zoals achter deze moeder met zoontje nog juist is te zien. Zij wilde heel graag dat Brimstone deze foto maakte. Helaas mislukte een uitwisseling van een bruikbaar emailadres om haar de foto’s te sturen. Niet dat daar niet enorm veel moeite voor is gedaan, op het laatst bemoeide zich er wel een stuk of 10 mensen mee.

Direct achter het strand liggen de visrokerijen van Tanji. Hier worden de vele kleine vissen, bongo, gerookt. Het is even wennen aan de geur, maar het is beslist niet onaangenaam. En dat zo’n vers gerookt visje smaakt laten de twee knullen zien. En ja, daar is het jongetje van het strand weer. Het was Brimstone in Tanji niet opgevallen, maar dit jongetje in het geel is haar overal gevolgd. Ze zag dat pas thuis op de pc, op de foto’s duikt hij overal op.

Dat deze kleine vent haar volgde was niet te missen. Hij liep ook hele stukken gezellig hand in hand met Brimstone. En dat had een reden. Hij vertelde dat er in het winkeltje voetballen te koop waren en of Brimstone niet even mee wilde gaan kijken…………… Het jongetje in het gele shirt heeft wellicht hetzelfde gedacht, maar durfde het niet zo direct te vragen.

Ook aan vriendin J. en de twee andere jeepgenoten werd door jongetjes en één meisje verteld dat het winkeltje voetballen verkocht. De kinderen waren er vol van. Het was ook de tijd van de Africa Cup en over twee dagen moest het voetbalteam van Gambia uitkomen tegen dat van Guinee. En wat doe je dan? Met z’n allen naar de winkel natuurlijk en de gehele voorraad van zes ballen kopen met z’n vieren. Alle kinderen stonden te juichen! En de jeep werd zeer hartelijk uitgezwaaid!

Alle Gambia 2007 logs op een rij

The Gambia - The first encounter

De schapen in het weiland aan de overkant van Huize Brimstone & Co zijn van de week geschoren.

Voordat de boer daarmee begint krijgt het schaap eerst een injectie tegen wormen. En ook nog even een manicuurtje.

En dan gaat de warme jas uit.

"Mmmmm…………..handschoentjes staan me best goed."

Nog een klein stukje en dan lekker met Pinksteren ‘met zonder jas’!

Foto’s op groot formaat staan in het album Uffelte en omgeving

‘Berendje van Galen’, zo luidt de naam van dit beeld voor de inwoners van Dwingeloo. Toen de toenmalige bewoner van de havezate Oldengaerde eind 17-de eeuw dit beeld van één van zijn andere bezittingen in Ansen liet overbrengen naar de tuin aan het Westeind werd aangenomen dat het Bommen Berend voorstelde. Bernhard van Galen, bisschop van Münster, die met man en macht probeerde het noorden van Nederland weer terug te brengen tot het katholicisme en in 1672 de stad Groningen belegerde en het Drentse land liet lijden onder het oorlogsgeweld. Maar het is Berendje niet, het beeld stelt Hercules met de zevenkoppige slang voor of een nog mooiere benaming ‘Herculus, de hydra bevechtende’.

Hercules of Berendje staat aan de achterste buitensingel van de havezate Oldengaerde, één van de vier havezaten van Dwingeloo. De historie van het huis en het landgoed gaan terug tot 1420, toen door Reynolt van Echten een rechthoekig huis gebouwd werd met aan drie zijden een gracht. De familie van Echten heeft lange tijd een belangrijke plaats ingenomen in het bestuur van Drente. Vanaf 1660 echter is de naam van Echten niet meer verbonden aan Oldengaerde. De dochter van Johan van Echten, Anna Elisabeth, trouwde in 1658 met luitenant Cornelis van Dongen. Haar vader verkocht in 1660 Oldengaerde aan zijn schoonzoon. Het bleef via de vrouwelijke lijn in feite in de familie.

Voor van Dongen was het bezit van de havezate van belang, want hiermee kon hij toetreden tot de Drentse Ridderschap. Daarvoor moest men van adel en Nederlands-hervormd zijn en daarbij een havezate bezitten. Vanuit de Ridderschap kon men veel invloed uitoefenen op het bestuur van Drente. Behalve  het Ridderschap bood het bezit van een havezate nog meer voordelen. Wie een havezate bezat betaalde geen belasting, mocht een molen exploiteren, een duiventil bezitten, fuiken zetten en op jacht gaan.
Op het landgoed Oldengaerde is ook een kleine eendenkooi met één pijp, een zogenaamde ‘olde husse’, geweest. Maar of van Dongen daar nog van heeft kunnen profiteren is onduidelijk. In 1640 was er een conflict over met de ‘overbuurman’, die ook een ‘husse’ had. Hoe dat beslecht is, is helaas onbekend.
Een duiventil zal er waarschijnlijk wel zijn geweest, in de tuin van Oldengaerde staat er nog steeds een.

Verder lezen over de geschiedenis van Oldengaerde, klik:  (more…)