Brimstone

Klik op de afbeelding voor de gehele tag

Deze tag heb ik gemaakt met het tutorial Ira bordo 

Klik op de afbeelding voor de gehele tag

Voor mij is een auto pas een echte auto als ie rood is.  En toch is het er op een of ander manier nooit van gekomen dat ik een rode auto de mijne mocht noemen.

Sinds een paar dagen ben ik de gelukkige eigenaar van een rode wekkerradio. Niet te vergelijken met een auto? Als je goed kijkt past ie met een beetje fantasie zo in het dashboard van zo’n lekker grote Amerikaanse slee.

Subliem Aldie design dat me niet gaat wekken maar in de rood/witte keuken radio mag zijn en een beetje auto.

Dream Reality Chatelaine
31 juli 1996 - 3 maart 2009

Vannacht heeft Laine afscheid genomen. Tussen haar Beagles, die ze vele jaren ferm en liefdevol heeft geleid, is ze voor altijd gaan slapen.
Laine, je was een fantastische meid al die jaren dat je lief en leed met ons hebt gedeeld. We zullen je vreselijk missen.

De eerste lentemaand is begonnen. Het weer was zo heerlijk zacht dat direct de grote voorjaarsschoonmaak in de borders aangepakt kon worden. En al bloeit er na de fikse winter nog niet zoveel als vorig jaar, toch waren er overal al vrolijke toefjes.

Botanische crocussen Tommasinianus Whitewell purple

Galanthus Nivalis

Botanische crocussen Chrysanthus Ard Schenk

Grootbloemige crocussen Vanguard

Na een uurtje knippen was één border al vrij van gedroogde stengels. Nu moet het mos aangepakt worden, alle borders zijn er dicht mee begroeid. Dit duidt op een vochtige bodem met een hoge zuurgraad. Als het mos weg gehaald is dan krijgt de hele tuin een flinke portie kalk.

Onbegrijpelijk hoe mensen zonder katten ooit een klus in huis geklaard krijgen. In Huize Brimstone & Co staat het kattenduo Georgia en Toubab altijd paraat om een pootje toe te steken. En voor lampen die op Marktplaats zijn gevonden vindt er ook nog een extra veiligheidscheck plaats.

Aan hun kundigheid hoeft niet getwijfeld te worden, het hangt. Licht boven de grote tafel met dimmer, zodat daar ’s avonds in stijl gedineerd kan worden, maar ook nog eens een werkje gedaan dat wat meer licht nodig heeft.

In één koop met een bijpassende schemerlamp.

Dat deel van de kamer is weer een stukje verder af. Nu de kozijnen, de muur bij de ramen en de gordijnen nog, maar die staan al op de hele lange planningslijst.

En de lamp die in dat hoekje stond heeft direct een andere bestemming. In de zithoek miste nog een lichtpunt, da’s nu ook opgelost.

‘The Wassu Stone Circles’  waren indrukwekkend, overblijfselen van een onbekende cultuur. Het zou het laatste onderdeel van het programma van de vierde reisdag zijn. Maar we hadden tijd over. Onderweg zagen we steeds kleine groepjes hutten staan met rieten daken en we wilden daar graag eens een bezoek aan brengen. De groepen hutten waren geen dorpjes maar verspreid liggende compounds op het platteland. Voordat we daar naartoe gingen hebben we eerst wat cadeautjes gekocht in een klein kruidenierswinkeltje, kaarsen, zeep, lucifers en wat meer nuttige dingen.

In 2007 had ik al eerder een compound bezocht in het westen van het land, ik zag overeenkomsten, maar de compound, die ik nu in het binnenland bezocht had toch een hele andere sfeer. Het verschil tussen het ‘rijkere’ westen en het platteland oostwaarts langs de rivier.

De compound bestaat uit een erf waar omheen de hutten zijn gebouwd, het geheel wordt omheind met rieten matten. In een familiegemeenschap zoals deze woont een man met zijn vrouwen en kinderen, de oudere zonen met hun vrouwen en kinderen blijven er ook vaak wonen. De meeste vrouwen hebben alleen of samen met een andere vrouw een hut waar zij slapen met hun kinderen.

Eén van de vrouwen nam me mee naar haar hut. Deze bestond uit twee kleine vertrekjes met hoofdzakelijk bedden en wat provisoriche kasten.  

Het familieleven speelt zich buiten af onder de boom, die midden op het erf staat.

Het is leven en overleven met elkaar. Voor de grote familie wordt gezamelijk gekookt. Overal zijn de voorbereidingen daarvoor te zien. De schalen, waaruit samen gegeten wordt, liggen te drogen in de zon. Er hangt wat mais aan het dak.

Onder de boom is een van de vrouw bezig met de groente.

Graan of is het mais ligt te drogen.

En dit is de keuken, de kookhut. Een grote pot met een soort pap staat op een houtvuur, de rook gaat via het rieten dak naar buiten. Er werd me een houten naplepel voorgehouden, ik mocht proeven. Ik nam met m’n vingers voorzichtig een klein beetje pap uit de lepel, vooral heel weinig, want stel dat ik het echt niet lekker vond. Dat voorzichtige had niet gehoeven, het was heerlijk, een beetje zoetige pap met een bite!

In de compound waren natuurlijk ook dieren. Ik zag maar één geitje, waarschijnlijk werden de andere geiten buiten op het veld gehoed om daar hun kostje bij elkaar te scharrelen. Er liepen wat kippen rond. En er lag een hond. Onder een afdakje stond een paard. Een belangrijk bezit op deze vrij afgelegen compound, een paard maakt vervoer mogelijk en kan bovendien een ploeg trekken bij de pinda-oogst. Het paard heeft aan zijn hoofdstel een klein geluksschelpje hangen.

Tot slot van dit bezoek de foto’s van drie jonge vrouwen met hun baby’s.

Na deze geweldige ervaring zijn we weer richting ons ‘eigen’ camp gegaan. Daar werd goed voor ons gezorgd en deze avond waren er aanzienlijk minder kevers die mee wilden eten.

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia