zondag, november 30th, 2008
Klik op de afbeelding voor de gehele blend
Gambit (ned. gambiet) is een term uit het schaakspel, waarbij een speler één of meerdere stukken opoffert om daardoor een betere positie te bereiken.
Deze blend is speciaal gemaakt voor mijn ‘Floris Nachtegaal’ van de afgelopen week. ‘Gambit’ heeft voor hem een speciale betekenis.
zaterdag, november 29th, 2008
Klik op de tag voor de gehele afbeelding
Voor ‘the making of…..’ klik: (more…)
zaterdag, november 29th, 2008
Op doktersvoorschrift word ik dit weekend in de watten gelegd. Gistermiddag zag de huisarts een heel klein beetje vooruitgang in m’n berenpootje. Ik mag dan ook lekker thuisblijven. Maandag komt ie weer langs om te kijken of het de goede kant op blijft gaan.
donderdag, november 27th, 2008
Ook Azitromycine blijkt geen vuist tegen de strepto’s te kunnen maken. Ze blijven jolig doorgaan en hebben zelfs al slingers opgehangen in andere stukken been. De huisarts die gistermiddag zorgelijk naar de knalrode plekken keek, liet zich ontvallen dat ie het een ’shitpoot’ vond. Er moesten meer troepen aantreden, Amoxicilline dit keer. En als Azit samen met Amox de klus niet kunnen klaren, dan is het enige alternatief ziekenhuisopname om dan via een infuus een constante aanval op de feestvierende griebels te ontketenen.
Ik spreek de medicijnen voordat ik ze inneem ophitsend toe, ‘jongens, zet hem op, pak ze!’. Echt helpen doet het nog niet, maar ik probeer de moed er in te houden.
dinsdag, november 25th, 2008
Zaterdagochtend leek het er even op dat de strepto’s hun feestje in mijn been gingen opbreken. Helaas blijken ze het er toch erg naar hun zin te hebben en zijn ze doorgegaan met feestvieren. De antibiotica (Flucloxacilline) kon ze niet op andere gedachten brengen. Gistermiddag is de huisarts langs geweest, er is nu een andere soort (Azitromycine) ingezet. Eens kijken wat die kan, want ik wil die party nu wel kwijt.
Voorlopig dus veel pijn wegbikkelen, pootje hooghouden en de huid, die in brand lijkt te staan, afkoelen. Een echt log zit er nog even niet in, het koortsige hoofd kan zich niet genoeg concentreren. Maar het komt goed…………………….
zaterdag, november 22nd, 2008
En dan lijkt m’n reisverhaal ineens zomaar geëindigd. Niets is minder waar, ik heb nog heel wat te vertellen en er zijn ook nog bergen foto’s. Maar plotseling werd ik ziek van de week, een opgezette voet en onderbeen met hoge koorts. De huisarts stelde vast dat ik wondroos heb.
Inmiddels gaat het iets beter. En misschien kom ik dit weekend, wie weet vandaag al, met een vervolg op m’n reis door Gambia.
zondag, november 16th, 2008
Vandaag, zondag 2 november, gaat voor mijn gevoel de echte reis beginnen. Over de North Bank maken we een 320 kilometer lange tocht naar Georgetown. Maar eerst bij Banjul de Gambia rivier oversteken naar Barra.
’s Morgens om even voor half acht staan we al bij de ticketverkoop. Rond de meeste wachtende busjes zwermen allerlei mensen die proberen hun handelswaar te slijten.
Dit rund lijkt me wat verdwaald. Ik heb hem niet meer gezien op de ferry. Hij staat er zeer om z’n gemak bij en loeit af en toe wat.
Ook bij ons busjes komen vanzelfsprekend handelaren. De jongen met de hand voor zijn gezicht verkoopt petten, daar zat ik niet echt om verlegen.
Maar deze meneer heeft wel spulletjes die me interesseren. Prachtige kettingen voor een zacht prijsje en in zijn tas zitten nog hele leuke andere tassen. Ik word zijn klant. Hij geeft me nog een kettinkje met een schelpje cadeau, dat zal me geluk brengen, zegt ie.
Als de tickets zijn aangeschaft, mag de bus doorrijden naar het terrein voor de ferry. De mensen zonder vervoermiddel verzamelen zich op een apart terrein, maar met de inzittenden is het ook op de autowachtplek lekker druk.
Nog net op tijd om een ferry te zien vertrekken.
Het was niets erg dat we deze ferry niet gehaald hebben. Ik ben op dit muurtje gaan zitten om alles op m’n gemakkie te bekijken. Naast me zat een vrouw met een peutertje. Het kleine meisje zat me op te nemen. En toen ging ze voorzichtig met haar voetje over m’n hand. Met een vinger ging ik over haar wreefje en dat brak het ijs, ze durfde met haar handje te voelen aan die vreemde witte huid.
Het in de weer zijn met de hoog opgetaste lading, de kinderen, de kleurige kleding, het blijft me boeien.
En dan komt de ferry waar wij op kunnen, klik hiervoor op: (more…)
zaterdag, november 15th, 2008
Daar kun je veel lol mee hebben, die maffe toeristen ook op de foto zetten. Deze knul stond naast het batikfabriekje in Serrekunda, de volgende stop op het programma van de eerste tourdag.
Als je van mooie stoffen houdt, word je hier best hebberig. Ik had me voorgenomen een mooie lap stof te kopen om een oud kamerscherm een Afrikaans uiterlijk te geven. Toch heb ik me hier, met moeite, ingehouden en dat bleek later deze week een juiste beslissing te zijn geweest.
Maar eerst de uitleg over hoe batik wordt vervaardigd. De voorstelling op de lap wordt per kleur met was ingevuld, waarna de stof wordt bewerkt.
Ik mocht zelf ook een klein steentje bijdragen. Eigenlijk best een beetje eng om zo onervaren op een vergevorderde lap te gaan verven, maar ik heb het werk niet verprutst.
Behalve batik worden in dit fabriekje ook prachtige ‘tye and dye’ lappen gemaakt. Het is de techniek die in de jaren zestig en zeventig veel werd toegpast door ‘hippe’ figuren, een touwtje strak om een punt van een lap draaien en dan in een verfbadje. Maar hier zie je toch wel de hogere kunsten daarvan.
Het volgende doel was het Gambiaans Nationaal Museum in Banjul.
Verder lezen? Klik: (more…)
woensdag, november 12th, 2008
Als ik de handdoek waar alle kettingen ingerold zijn, die tijdens de reis gekocht zijn, opensla dan ruik ik Gambia weer. Die bijna niet te omschrijven kruidige geur, waardoor ik even terug ben in het land waar ‘nice to be nice’ zo vanzelfsprekend is. Nog meer dan na mijn eerste reis in maart 2007 is het land onder mijn huid gaan zitten. Vlak voordat ik afgelopen vrijdagavond de vliegtuigtrap op zou gaan, draaide ik me nog een keer om, nog even het landschap zien. Een Gambiaan sloeg z’n arm om m’n schouder en zei: ‘je hebt nu al heimwee, kom maar weer gauw terug’.
Een week daarvoor stond ik ’s morgens vroeg op het station Meppel te klappertanden in mijn veel te dunne zomerkleren, die ik alvast had aangedaan. Daar begon de achtdaagse reis naar The Gambia. De echte start was natuurlijk pas ’s avonds met het landen van het vliegtuig in Banjul. Terug in The Gambia!
Een rondreis van een dag of 7. De eerste keer vakantie met een georganiseerde rondtour en hoogstwaarschijnlijk ook de laatste keer. Ik wist het eigenlijk al, maar nu is het bevestigd, ik ben niet zo’n mens voor dat georganiseerde. Teveel een individualist, liever het eigen plan trekken dan het aflopen van een vast programma met een clubje mensen dat weer net even andere interesse heeft. Maar dit heeft de pret niet mogen drukken. De dingen nemen zoals ze kwamen en me af en toe lekker even terugtrekken uit het programma en van de groep heeft een fantastische reis opgeleverd.
Nog voordat zaterdagochtend de zon helemaal op was ging ik op pad naar het strand. Nou was dat niet zo’n enorme wandeling, want het Palm Beach hotel in Kotu ligt bijna op het strand. Maar toch, zoals dat gaat in Gambia, kreeg ik gezelschap. Fax, een jongen van de ’security’ , liep gezellig babbelend met me mee. Op het strand kreeg ik er een maatje bij, een vrolijke zwerfhond. Mijn eerste foto is er dan ook een van mijn twee vrolijke compagnons.
Na het ontbijt ben ik nog even snel het strand op gegaan, even de Atlantische Oceaan in de zon zien, voordat het programma van de eerste dag zou beginnen.
Vlak naast het hotel is de zee via een sleuf een eind het land ingeslagen. Het ziet er prachtig uit, dat brede zandstrand met het riviertje. De vis op het droge zou een Butterfish zijn, maar of dat echt zo is? Hij had wel heel grappige tanden, die bijna buiten z’n bek staken.
De Katchically krokodillenpoel stond als eerste op het programma. Het hoort erbij, als je in Gambia bent moet je bijna een krokodil gaan aaien.
Vorig jaar zaten de krokodillen allemaal dik onder het kroos en was het een wat lome bende. Nu zo vlak na de regentijd zagen ze er fris uit. Ze waren ook een stuk levendiger, er was zelfs even een knokpartijtje. En er liep heel wat jong krokodillengrut rond.
En kijk wat een onverschrokken heldenmoed……………..met twee handen!!
Bij het opstaan leunde ik zelfs even op de krok, een vreemd gevoel, onder dat harde pantser voelt het zacht aan. En wat is nu het geheim? Ten eerste krijgen de krokodillen meer dan voldoende te eten, echt hongerig naar een toerist zijn ze dus niet. Ten tweede kun je deze geintjes alleen uithalen op hun achterlijf. Zou je meer bij de kop gaan kroelen, dan kun je een uithaal van hun bek verwachten.
Bij elke toerist komt dan ook iemand van de poel staan om op te letten. En als er even te weinig aaigrage mensen zijn, dan zet je een lekker potje ataya, groene thee.
De straten van Bakau, waar de poel ligt, zijn vlak na de zeer heftige regentijd van dit jaar voor auto’s niet goed begaan meer. Er moest dus een korte wandeling naar en van de poel worden gemaakt. Ik vond het al lang best, lekker door de straten lopen en het leven van alledag zien. Al gauw loopt er een sliert kinderen met je mee. Een paar jonge mannen zagen hier handel in, ze boden toeristen snoepgoed te koop aan, zodat die wat uit te delen hadden. Slim bedacht, een win-win situatie voor iedereen.
Op de onderstaande foto een straat in Bakau, weliswaar een met een redelijk wegdek.
Hoe de dag verder verlopen is volgt in het volgende log. Meer foto’s en foto’s op groot formaat van dit eerste deel van de dag op:
Alle Gambia 2008 logs op een rij
zaterdag, november 8th, 2008
Vanmorgen rond half vier landde vlucht OR446 uit Banjul op Schiphol. Brimstone is terug van een onvergetelijke week Gambia. De foto’s en verhalen komen op een aparte website. Maar vandaag eerst honden en katten knuffelen en wat slaperig rondlopen.
Brimstone © 2019 All Rights Reserved.
Brimstone Weblog is gebaseerd op WordPress