Brimstone

De Amerikaanse schilder Edwin Megargee (1883-1958) is vooral bekend door zijn portretten van rashonden. Hij schilderde ook wel jachthonden in het veld, zoals Beagles, maar het grootste deel van zijn werk heeft als onderwerp showhonden. Hij streefde er naar ze weer te geven zoals de standaard, in zijn tijd, het uiterlijk voor het betreffende ras ‘dicteerde’.

Zijn geobsedeerheid met showhonden  komt eveneens tot uiting in zijn andere bezigheden. Hij was fokker van Scottish Terriers, exposant en keurmeester. Ook zat hij in het bestuur, enkele jaren zelfs als voorzitter, van The Scottish Terrier Club of America en nam tevens een prominente plaats in binnen The American Kennel Club.

In zijn opvatting over rashonden toonde hij zich een kind van zijn tijd: "blood will tell….Well bred dogs will give their all of affection and loyalty in the face of death itself. To me a purebred animal seems proud of its lineage. I have never known a pedigreed dog to be a snake or a coward when put to the test…" Zuiver bloed, afstamming en stamboeken het hoort bij het einde van de negentiende eeuw en de eerste tientallen jaren van de twintigste. Helaas zijn deze gedachten in de hedendaagse kynologie nog gemeengoed, ondanks dat de kennis over genetica en populatie-genetica enorm is toegenomen.

De grote waarde van het werk van Megargee is dat het uiterlijk van de rashonden van grofweg een eeuw geleden, toen de stamboeken nog niet zo lang gesloten waren, is vastgelegd. We kunnen daardoor goed vergelijken hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd. Voor de Beagle geldt dat er gelukkig niet zo’n groot verschil is, alhoewel………………hoeveel van dit soort prachtige atleetjes kom je tegenwoordig nog tegen in de showring. Ach, laten we er maar een borrel opnemen………………………

Bron o.a.: William Secord Gallery

Het friezenbankje heb ik van de week geschilderd. Zoals duidelijk op de ‘bouwtekening’ staat zijn er twee personen nodig om het in elkaar te zetten, daarom zijn we vanmiddag samen aan de slag gegaan.  Het viel ons alles mee. Vaak passen dit soort bouwpakketten niet echt precies, ‘in een vloek en een zucht’ klaar is dan meestal een eufemisme. Maar dit stond zo, zonder zuchtje en er is geen onvertogen woord gevallen.

Het effect tegen de sombere schutting is precies wat ik me ervan had voorgesteld. Het licht op en geeft een vrolijk accent. Nu aan de slag met de twee plantenbakken, die aan weerskanten komen. Eén ligt al klaar in de schuur om komende week in verloren uurtjes in de verf te zetten.

Naast de deur van Huize Brimstone & Co staat een piepklein fruitwinkeltje. We kunnen ons maal er niet helemaal mee doen, eigenlijk alleen lekker snoepen zo in het voorbij gaan. Behalve deze heerlijke aalbessen staan er wat aardbeien, tomatenplanten, een pril appelboomtje en een druif die dit jaar net begint te groeien. Oh ja, en ook nog boerenkool

Maar het zijn toch vooral planten die met hun bloemen of mooie blad de boel moeten opvrolijken. Er zijn wat vaste planten die nu al vlammen.

Zoals deze Salvia met op de achtergrond Hypericum, die nog gele bloemen heeft maar ook al rode besje die in de loop van de zomer naar pikzwart verkleurren.

De hoop gaat vooral uit naar de eenjarigen, die de groei er goed in hebben. Deze mooie rooie is Amaranthus ‘Hopi Red Dye’, in juli/augustus draagt ie prachtige overhangende pluimen.

Nu steelt de vaste Kokardebloem (Gaillarda Bremen) nog de show.

Waarbij ze geflankeerd wordt door de bloei van de Hosta en een eindje verder een Digitalis, die z’n best doet in een potje.

En zo ziet het er naast de deur uit.

Umberto is mijn trouwe auto-maatje. Onderweg gezellig babbelen en op de plaats van bestemming opletten dat niemand aan de auto komt.

Maar vandaag was Umberto het zat om steeds maar achter die ruit te zitten. Hij wilde even wat anders. "Nou oké vent, dat snap ik best, ga jij maar op avontuur".

En zo ging Umberto op pad in de Brimstone Tuin. Hij zocht gelijk de ruige gebieden op.

Even van het mooie vergezicht genieten en dan de spiertjes losmaken.

Ik was er al bang voor…………klimmen, maar hij bereikte veilig de top van de houtstapel.

Als tof gozertje maak je tijdens zo’n avontuur ook makkelijk vrienden.

Tsja en dan gelijk weer klimmen, beetje uitsloven. Die boom was net een maatje te groot, gelukkig dat ik erbij was om Umberto weer met beide pootjes op de grond te zetten.

Daar moest ie toch even van bijkomen.

Nog één Italiaans plaatje, je heet niet voor niets Umberto, en dan maar weer terug in de auto. "En ja, je mag over een tijdje weer op stap."

Nepeta subsessilis ‘Sweet Dreams’

Lychnis chalcedonia

Agastache foeniculum

Rosa ‘Clg. Rumba’

Echium plantagineum

Tropacolum majus ‘Alaska Salmon’

Jasione crispa

Linaria dalmatica

Coreopsis grandiflora ‘Sonnenkind’

We beginnen de nieuwe dag met een kleine wandeling door het dorpje Tendaba om een bezoek te brengen aan de kleuterschool

Een klein gebouwtje waarin twee kleuterklassen zijn ondergebracht. De kinderen zijn nog buiten als wij komen maar de lessen gaan al snel beginnen.

Omdat wij er zijn gaan alle 51 kinderen eerst even in het lokaal van ‘level 1′.  In de Nederlandse groepen 1 en 2 ( de vroegere kleuterschool) zijn we gewend aan speel-, bouw- en knutselhoeken. Hier niets van dit alles, er is geen speelgoed, bouwmateriaal. Wat oude bankjes en een bord.

En de leerkracht die vreselijk zijn best doet deze piepjonge kinderen te leren tellen en lezen. Eigenlijk leert hij ze allerlei dingen op een zangerige manier opdreunen. De slimste kinderen zullen er zeker wat van opsteken.

De bezoekers zitten vooraan in het lokaal met een heerlijk uitzicht op de kinderen.

Na de eerste lessen met z’n allen in één lokaaltje verhuizen de oudste kleuters naar de ruimte voor ‘level 2′ en wij mogen mee.

Het is slechts een handvol kinderen dat in dit klasje zit. De oudere meisjes in het raam zijn vooral benieuwd naar de bezoekers.

De kinderen leren hier onder meer schrijven en hebben ook schriftjes.

Dit meisje en nog een jongetje waren de enigen zonder ‘uniformpje’. De leerkracht zag dat wel als een probleem, maar liet het oogluikend toe, omdat de ouders geen geld hadden voor de roze standaardkleding.

Na het bezoek aan dit schooltje, wat me veel stof tot nadenken gaf, liep deze jongen met me mee om de trots van het dorp te laten zien, een echte waterkraan. Verderop wordt het water opgepompt en via leidingen naar een centraal punt van het dorp vervoerd. Door deze voorzieningen hoeven de vrouwen niet elke dag meer een heel eind te lopen om water te gaan halen. Hij demonstreerde me heel trots dat het echt werkte door één druppel water uit de kraan te laten komen. Over stof tot nadenken gesproken……………

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia

Een jaar of drie geleden vonden we deze eettafel bij de Kringloopwinkel in Steenwijk. Precies de tafel die we zochten.

De zes stoelen die erbij stonden hebben we ook gekocht. Best leuke dingen en ze kwamen bij mensen vandaan die een hond hadden, in sommige poten stonden hondentandjes, dat paste wel bij ons. Alhoewel de stoelen en de tafel wat betreft hout overeenkomen, horen de stoelen niet echt bij de tafel, het was altijd een heel gerommel om ze alle zes goed onder de tafel te schuiven.

Gisteravond kreeg ik een reclamemail van Neckermann, verschillende woonartikelen waren in de uitverkoop. En daar stonden ze, de stoelen precies naar mijn smaak. Na heel kort overleg, we vonden ze allebei prachtig, direct besteld. Vanmiddag werden ze al thuis bezorgd.

Eén van de zes is een stoel met armleuningen, die leuk aan de kop van de tafel staat. Hij kan eronder geschoven worden, maar ook wat meer mee doen als woonkamerstoel om even op neer te ploffen. De muur tussen de ramen en de kozijnen moeten nog onder handen genomen worden. Het plan is om dat in gele tinten (net als de dan aan te schaffen nieuwe gordijnen) te doen, de stoelen zullen dan nog beter tot hun recht komen.

Georgia en Toubab is al verteld dat dit geen nieuwe krabpalen zijn, om dat te onderstrepen staat de plantenspuit duidelijk in het zicht.

En de oude stoelen? Die verhuizen zolang naar de houtzolder. Misschien krijgen ze als geheel een nieuwe functie en anders kunnen de onderdelen vast wel weer dienst doen voor het een of ander.

Cavko Caitlin

Boomer Gwenneth

Onze Beagles zijn heel veel buiten, ook in de winter. Bij de meeste is dat te merken aan hun vacht. Er ontwikkelt zich een ondervacht, vooral het haar op hun billen en bij hun kraag kan dan een warme jas worden. In het voorjaar raken ze die weer kwijt. Als je dan flink met je handen door hun vacht raust, vliegen de vlokken haar om je oren. Ik doe dat geregeld. Nu aan het begin van de zomer zijn ze bijna door de rui heen, maar voor de laatste losse haartjes hebben ze gister allemaal een lekkere borstelbeurt gekregen. Als eerste was Fe aan de beurt.

Na afloop even knuffelen. Fe vindt het heerlijk om haar neus een tijd tegen je mond te drukken, ze neemt dat altijd heel serieus.

Liesje kijkt of Fe er een beetje netjes uitziet. En dan wil zij natuurlijk ook wel een gefatsoeneerde vacht.

Nou is Liesje zo’n beetje de enige die weinig tot geen ondervacht ontwikkelt, maar dat geeft niet, het blijft leuk die speciale aandacht.

Caitlin, ons Cavkootje, heeft ook een ondervacht, dus zij moet er ook aan geloven. Borstelen vindt ze echt afschuwelijk, maar nu ze zag dat alle Beagles het leuk vonden wilde zij wel even stilzitten.

Sleipnir waarschuwt dat hij nog niet aan de beurt is geweest.

En dit bedankje had hij in petto, gelukkig maar dat hij niet is vergeten, want zo’n lebber wil je niet missen.

Tenslotte Kilroy, onze oudste Beagle, hij is alweer elf.

Een lebber van zijn zoon Sleipnir is niet te versmaden, maar voor de lieve blik van Kilroy doe je ook alles.

Met de campagne Because I am a Girl komt Plan Nederland voor meisjes op. Plan zorgt ervoor dat meisjes naar school kunnen, bouwt scholen en leidt leerkrachten op. Plan vecht ervoor dat meisjes niet worden besneden en voorkomt dat ze als kind worden uitgehuwelijkt. En Plan leert meisjes op te komen voor hun rechten en dringt er bij regeringen op aan dat alle kinderen dezelfde onderwijskansen krijgen.

Het leven van een meisje in een ontwikkelingsland is onzeker. Elke levensfase brengt nieuwe uitdagingen. Jij kunt meisjes helpen die uitdagingen aan te gaan. Sponsor meisjes en sta hen voor een langere tijd bij. Zorg samen met Plan ervoor dat zij dezelfde onderwijskansen als jongens krijgen. Dat ze gezond opgroeien, in een veilige omgeving. Maak hen bewust van hun mogelijkheden en help hen een eigen inkomen te genereren. Zodat zij als jonge meisjes bouwen aan een toekomst als zelfstandige vrouwen.

Je kunt dat doen door één van de meisjesprojecten van Plan te sponsoren, klik op de onderstaande button om meer over de meisjesprojecten te lezen en je aan te melden.

 Zelf heb ik er voor gekozen de 6 jarige Racheal uit Oeganda een steuntje in de rug te geven.

Mijn maandelijkse sponsorbijdrage komt ten goede aan haar gehele gemeenschap. Maar door kaarten, brieven en af en toe een klein presentje kan ik haar laten weten dat ik aan haar denk en haar wil steunen.

Als je in plaats van of naast een project ook een meisje in een ontwikkelingsland wilt sponsoren, onder de volgende button vind je het aanmeldformulier.

Omdat Racheal voor de foto waarschijnlijk haar mooiste jurk heeft aan getrokken nog een foto ten voete uit, samen met haar moeder Nangobi.