Brimstone

Er is een geheel nieuwe unieke plantensoort gespot in de Brimstone Tuin, de Beaglelianus staartus ‘Maud’ .

(M’n laatste blog over mijn reis door The Gambia dateert alweer van maart. Hoogtijd om m’n verhaal te vervolgen, want ik heb nog lang niet alles verteld en laten zien. Bovendien moet ik een beetje opschieten, want begin oktober ga ik weer terug. Behalve naar Gambia ga ik dan ook enkele dagen naar de Sine Saloum Delta in Senegal.)

Als ik ’s morgens de kleine ferry, die  van Janjangbureh naar The North Bank vaart, af kom vraagt deze vrouw me lachend of ik haar haan wil kopen. Het leek me wat lastig om hem verder mee te nemen op reis, maar ik mag een foto maken, zo is ie toch een beetje mee.

We gaan op weg naar Tendaba Camp. Dit lodge ligt op de zuidoever. We moeten echter eerst langs de noordkant een stuk westwaarts naar de Farafenni-Soma ferry. De weg in het zuiden is te slecht om met ons busje over te rijden.

Eerder zagen we al boeren, die druk in de weer waren met de pinda-oogst. Nu stoppen we om het eens van dichtbij te bekijken. Pinda’s zijn het belangrijkste produkt van Gambia. De struikjes waaraan de pinda’s onder de grond zitten worden eerst los gewoeld.

In de regentijd (van juni tot oktober) groeien de struikjes. Nadat ze zijn losgetrokken worden ze bij elkaar geraapt en op grote hopen te drogen gelegd. Daar liggen ze zo’n maand of vier, voordat ze verder bewerkt worden.

Je kunt ze zo ook al eten en ik heb er natuurlijk eentje geproefd, een beetje flauw en smakeloos, beter nog even drogen op de hoop.

Het paardje heeft geen bit, maar gewoon een touw in de mond of het daarmee beter of slechter af is, weet ik eigenlijk niet. Het zag er verder goed uit. Toen ik het wilde benaderen was het een beetje terughoudend, maar het is me toch gelukt om het even op het hoofd te kroelen en dat vond ie best wel lekker.

Halverwege de weg naar de ferry moeten al kaartjes gekocht worden. Terwijl de gids naar het kaartkantoor gaat staat het busje bij een klein tentje waarin wat mannen onduidelijke dingen verkopen. Ik drink onderwijl een blikje cola. De mannen vragen of ze, als ik het op heb, het lege blikje mogen hebben, daar maken ze weer van alles van. Natuurlijk mag dat en ik drink extra snel door, zodat het op is voordat onze gids terug is, dat lukt me niet. Dus ik geef vlak voor we wegrijden het halfvolle blikje aan één van de mannen. Die geeft het gelijk aan een jochie van een jaar of acht, dat direct met een blij gezicht uit mijn blikje begint te drinken. Wat had ik een spijt van mijn gehaast weggeklokte cola.

Bij de aanlegplaats van de ferry is het enorm druk met wachtenden, verkopers en allerlei stalletjes. Ik geniet ervan, er is zoveel te zien, het is zo’n aparte sfeer.

Op deze plek vond ik ook de lap stof waar ik steeds op zoek naar was. Thuis heb ik er een kamerscherm een Afrikaans uiterlijk mee gegeven.

En dan gaan we de volgepakte ferry op.

Ook deze twee, in hun weinig gemakkelijke positie, gaan mee. Ik dacht eerst dat ze op sterven na dood waren, maar later op de weg aan de andere kant van de rivier, lagen ze nieuwsgierig om zich heen te kijken terwijl we ze passeerden.

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia