Brimstone

Vanmiddag was Brimstone foto’s aan het nemen bij de Hooge Stukken stuw in de Oude Vaart  in Uffelte. De twee paarden die daar stonden bleven rustig grazen.

Maar toen de stuw van de andere kant werd bekeken, kwamen ze nieuwsgierig aangestapt.

Vooral de jongste van de twee wilde van de hoed en de rand weten. Toen Brimstone wat onzin tegen hem stond te babbelen keek ie heel alert, alsof hij het begreep.

Vanmorgen waren ze weer op het lelieveld in de weer. Er waren niet zoveel machines als in de laatste week van 2007. En omdat ze verder weg op de akker bezig waren kon Brimstone ook niet zo goed zien wat er precies gebeurde.

Aan de rand van het veld was ook bedrijvigheid. Er werden bollenkisten verplaatst en gestapeld. Het leek op het optreden van een goochelaar waarvan de bedoeling van de truc niet direct duidelijk is.

En hij bleef maar doorgaan. Het zou toch niet de bedoeling zijn de kisten in een creatieve formatie te zetten?

En  toen kwam de clou, de twee achterste kisten moesten mee het land op.

Niet onvermeld mag blijven dat agrarisch journaliste Energy ook ter plekke was.

Enkele van deze foto’s zijn in groot formaat te zien in het album Uffelte en omgeving

Tussen kerst en oud en nieuw was er flinke bedrijvigheid op de es. Er werd een lelieveld gerooid. Er waren enorme  landbouwmachines aan het werk . Vooral als het donker werd was dat op een afstand een imposant gezicht. De lichten op de machine’s  gaven op die grote kale vlakte de indruk alsof er zojuist een ufo was geland.

Brimstone had zich voorgenomen om er foto’s van te gaan nemen.  Maar er kwam steeds wat tussen, de ververij in huis ging voor. Berouw komt na de zonde. Vanmorgen was de akker verlaten. Er waren slechts wat stille getuigen. Zoals een achtergebleven bollenkist: de ‘HELV wachtbed Bak’.

Of deze bevroren afdruk van een stevige werkschoen.

Maar misschien komt er een herkansing. Er staat nog een fikse strook lelies. Wie weet als het niet meer vriest.

Uffelte is een paardrijk dorp. Deze twee mooie Friese paarden staan in een weiland aan de Dorpsstraat. Van de week waren ze aan het rommelen met hun bak, die op z’n kop stond.

Eerst werd de onderkant minitieus onderzocht

En toen werd geprobeerd of je er op kon kauwen, wie weet smaakt het wel.

Maar dat is handig als je jeuk hebt aan je been.

En toen lag ie om.

De es achter Huize Brimstone & Co is, nu alle gewassen zijn geoogst, een grote kale vlakte. Het oostenwindje en een temperatuur net onder nul geven de wandelingen een extra dimensie…………lekker fris.

De drassige plek op de maisakker is omgetoverd in een mooie ijsspiegel met aparte uitsteeksels.

Een eind verder op staat nog een flinke pluk mais. Nu met de voeten in het ijs.

Energy is ook weer van de partij. Vorige week nog in functie als modderinspecteur. Deze dagen ontpopt ze zich als een eerste klas ijsmeester.

In het album Uffelte en omgeving staan de foto’s van een koude es in groot formaat

In dit fraaie pand aan de Brink in Dwingeloo is een dierenartspraktijk gevestigd.

Brimstone & Co zijn daar verschillende keren met honden naar toe geweest. En hebben er zelfs van twee, Laura en Ynez,  voorgoed afscheid moeten nemen. Nu komen ze er niet meer, niet omdat de dierenarts niet kundig zou zijn of geen van de honden ooit meer iets mankeert, maar omdat er helaas (nog) geen röntgenapparatuur aanwezig is en dat is erg onhandig.

Het huis is omstreeks 1680 gebouwd door schulte Jan Coerts Prins. In het huis zijn nog elementen uit die tijd aanwezig. In de wachtkamer kun je bijvoorbeeld een mooi laag deurtje bewonderen, dat weliswaar wat scheef staat, maar door stevige balken omlijst wordt.

De schulte was de burgermeester, notaris en officier van justitie in één, een belangrijk man. Tot 1812, toen het ambt werd afgeschaft, is er steeds een lid van de familie Prins als schulte werkzaam geweest. En pas in 1879 is het schultehuis uit handen van de erfgenamen van de familie verkocht.

In 1917 heeft een joodse manifacturenwinkel zich er gevestigd. Uit die tijd dateren de etalageruiten aan de rechterkant van de gevel.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het een groentewinkel en sinds een aantal jaren heeft de dierenarts haar intrek er genomen.

Maar toch is er iets van de tijd dat het pand het schultehuis was in ere gebleven. De bewoner van het huis moet elk jaar op 17 januari zestien pakjes (acht pond) roomboter aan het Dwingeler Sint-Anthoniusgilde betalen.

Tot slot de mooie zeventiende eeuwse gevel en het buurhuis weerspiegeld in de oude brandvijver ‘de Riete’.