Brimstone

De donkere lucht kwam zondagmiddag snel dichterbij. Er zat onweer in, dus vlug nog wat foto’s van wat de afgelopen week is gaan bloeien en groeien in Brimstone Tuin. De donkere lucht brak open met een ernome hoeveelheid water in korte tijd. Het had best wat langer mogen duren, want een uurtje later toen de zon weer scheen bleek slechts een dun bovenlaagje van de aarde vochtig te zijn. De tuin kan best wat meer water gebruiken.

Maar toch zijn de Coreopsis grandiflora ‘Sonnenkind’ gaan bloeien. Ze staan in het gedeelte dat blauw/geel gepland is. De grote struik op de achtergrond is een Boerenjasmijn. Deze is vorig jaar herfst tot slechts een stronkje teruggesnoeid, maar weer schitterend hersteld. Weliswaar nog zonder bloei, maar wie weet volgend jaar.

De bloem van het ‘Sonnenkind’ is prachtig. Insecten hebben er al aan gesnoepd, maar dat maakt haar alleen maar mooier.

Aan de andere kant van de Boerenjasmijnstruik mag nog wat blauw voorkomen, maar de hoofdrol is hier geschreven voor de combinatie geel/rose. Ook hier is het een gele die begint. De gigantische Oenothera erythrosepala, een Teunisbloem.

De bloei is nog voorzichtig, maar het begin is er.

Eenzelfde beginnetje bij de Mariadistel (Silybum marianum ‘adriana’), de stekelige eenjarige plant die al te zien was in het log ‘Een moppie tuinfluiten’ .

In datzelfde ‘muzikale’ log stond de eerste Gaillarda ‘Bremen’  te pronken. Een week later is ze al met een heel groepje.

Niet ver daar vandaan in het rood/geel/oranje stuk de eerste bloem van het eenjarige plantje Tolpis barbata.

Nog meer geel, maar nu in de bonte border. Lysimachia punctata zet haar bloei in.

Tot slot de eersteling op een heel schraal stukje grond dat in de loop van de tijd blauw/rose/lila moet gaan kleuren: Centaurea cyanus, een korenbloem.

De twee gigantische lindebomen voor Huize Brimstone & Co staan in bloei. En al zijn de bloemen niet heel erg opvallend, het gezoem van alle bijen en hommels is dat zeker wel. Mensen die langswandelen kijken verbaasd omhoog naar waar dat geluid vandaan komt.

De lindebloei produceert veel honing, voordat er geraffineerde suiker werd geproduceerd was de boom dan ook erg belangrijk als bron voor zoetstof.

Lindebomen kunnen erg oud worden tot wel een paar honderd jaar. Hoe oud deze twee bomen zijn weet Brimstone niet, wellicht zijn ze geplant toen het huis begin 1900 werd gebouwd. In ieder geval stonden ze in 1979 al als twee bakens voor het huis.

Hun omvang is wel ruim toegenomen. Dit jaar of volgend jaar moeten ze dan ook iets worden teruggesnoeid, maar wel met beleid, want Brimstone & Co zijn trots op hun twee blikvangers.

Al in vroegere tijden werden ze als belangrijk beschouwd. Bij de Germanen en Kelten was de linde een heilige boom. Het zou ook een verblijfplaats zijn voor Freya, de godin van de vruchtbaarheid, de liefde en de wellust. Bovendien zou de geest van de lindeboom huizen beschermen. Huize Brimstone & Co staat er dus goed op.

Een vrolijk tuindeuntje blazen, daar was het weer voor vandaag. De graspaadjes zijn in harmonie gebracht. En Brimstone heeft weer wat zelf gekweekte plantjes aan het concert toegevoegd. Die plantjes zijn nog zo ieniemienie dat je ze op de foto’s amper ziet , maar dat komt wel, misschien spelen ze volgend jaar wel de eerste viool.

Er is nu nog veel te veel onbeplante aarde te zien, maar dat is een kwestie van geduld. De volgende ronde plantjes gaat binnenkort gekweekt worden. En verder is het nu vooral kijken naar de planten die in bloei gekomen zijn. En da’s leuk! Vaste planten die vorig jaar nog maar een zaadje waren staan nu vrolijk hun liedje te zingen en sommige eenjarigen beginnen ook al lekker te hummen.

Dit is de eerste Gaillarda ‘Bremen’ die het hoogste lied zingt en wat is ze mooi.

Hier staat ze in haar ensemble, ze is de eerste van haar bandje. De Anthirrhinum majus kleurt nu gelukkig  naar rood/geel. Zo was het in de compositie ook bedoeld. Dat harde roze is mooi, maar dat stukje Brimstone Tuin moet een vlammende aria worden met rood, knaloranje en opspringend geel.

Brandende liefde, zo hoort een romantische aria te zijn en deze Lychnis chalcedonia doet enorm haar best om de rol van Prima Donna te veroveren.

Tussen de leden van zo’n orkest zijn er altijd wat stekeligheden en als ze er niet zouden zijn dan zorgt Brimstone zelf  wel voor wat leven in de brouwerij. In deze harmonie heeft ze de Silybum marianum "adriana" aangeplant. Haar Nederlandse naam is heel liefelijk Mariadistel, maar oei wat zijn de stekels van deze eenjarige scherp.

Dit is de bloem in de knop, er moet een witte schoonheid uit gaan komen. Alhoewel je nu niet je vingers aan haar moet wagen.

Silybum marianum "adriana"  staat niet in een groepje maar moet solo aan de rand van het steencirkeltje haar plek in de top gaan veroveren. De mooie blauwe tonen van de Salvia Nermosa helpen haar. Een echte Salvia, niet op de voorgrond maar een onmisbare zangeres in het achtergrondkoortje.

Het slotaccoord van dit moppie, de eenjarige Cerinthe major  Yellow Candy. Helaas niet al te lang te horen, maar wat een gouden keeltje heeft ze.

Knautia Macedonia en Malva sylvestris "magic hollyhock"

Salvia Nermosa

Geranium ? (van een ‘gepikt’ stekje)

Helianthemun articum en Anthirrhinum majus

Naast de schuur is plek voor de Brimmobiel. Het parkeerplaatsje kan netjes afgesloten worden met een hek. Alleen gebeurt dat nooit. Veel te lastig, omdat zo makkelijk naar de achtertuin gelopen kan worden. Bovendien staat in een hoekje het Brimstone & Co aanhangertje, de Brimmobiel kan net niet genoeg doorijden.

De Franse Lelie punten van het linkerdeel van het hek staan leuk bij de pottentuin. Het rechterdeel verdwijnt in de Hulststruik. Die laatste moest gesnoeid worden, een mooie gelegenheid om dat deel van het hek een nuttiger bestemming te geven.

Het is zeker nog een mooi exemplaar, zonde om het niet beter tot z’n recht te laten komen. Het was snel los en de verhuizing kon beginnen.

Het vormt nu een afscheiding tussen de ‘nieuwe tuinruimte’ , de plek voor de natuurvijver, en de Brimstone Tuin waar al van alles groeit en bloeit. Het lijkt nu midden in een bordertje in aanleg te staan, maar door de gewijzigde plannetjes verdwijnt die en mag het gras weer zijn gang gaan……………voorlopig. Aan de andere kant van het hek zijn Oost-Indische kers en een klimmende winde geplant, die mogen het hek gaan bekleden deze zomer. Het hek staat los, alleen met de punten in de grond, volgend jaar kan het nog veranderen. Alhoewel Brimstone nu best tevreden is met het hekje zo.

Na een dag rommelen in de tuin, een klein rondje tuingluren.

Papaver orientale ‘Helen Elizabeth’ met Knautia macedonia

Phacelia (Bijenvoer)

Anthirrhinum majus  met Helianthemun articum, op de achtergrond Geum Chiloense ‘Mrs Bradshaw’

Lupine

De ‘bonte border’

Een deel van de pottentuin

Sommig vaste plantenzaad, dat afgelopen september de potjes is ingegaan, deed het niet echt enthousiast. Een paar soorten zijn helemaal niet opgekomen en anderen lieten dit voorjaar nog slechts wat puntjes boven de aarde zien. Brimstone heeft deze ‘kwakkelaartjes’ bij elkaar gezet en ze maar wat gelaten. En ineens begonnen ze te groeien.

Er moest zelfs verspeend gaan worden. Als eerste was vanmiddag de Phyteuma Spicatum ssp. nigrum, de zwartblauwe Rapunzel, aan de beurt.

De zwartblauwe Rapunzel wordt in de natuur aangetroffen in de hooilanden van het stroomdal van de Drentsche Aa. Dit is opmerkelijk, omdat het eigenlijk een plantje is dat voorkomt in oud bos op vochtige, rijke grond. Misschien wil het in de Brimstone Tuin ook zijn mooie aarvormige bloemen laten zien.

Brimstone heeft de ‘tic’ dat ze op plantennamen valt en behalve voor het mooie uiterlijk en het voorkomen in de natuur is het zaad ook aangeschaft voor de sprookjesnaam Rapunzel.

Verder lezen? Klik: (more…)

Er stonden drie flinke Laurierstruiken aan de zijkant van het achterste hondenveldje. Maar eigenlijk waren ze al op sterven na dood. Vorig jaar maskeerde de eenjarige Hop dit nog enigszins. Maar gister zijn Brimstone & Co begonnen met het rooien van de boel.

Ze wisten dat de struiken veel ruimte in beslag namen, maar toch was er nog verbazing over hoeveel het in feite was. Er is nu een flinke open ruimte en een hele leuke doorkijk naar het andere tuindeel en de weg die over de es loopt.

Die ruimte zal in juli, als het weer wil meewerken, allereerst gebruikt worden voor een klein tuinfeestje. En daarna wordt begonnen met de aanleg van een zo natuurlijk mogelijke poel met daar omheen weer borders. In het hoofd zat een klein poeltje, maar die plannen kunnen worden bijgesteld, de plek waar hopelijk kikkers, padden, salamanders en wie weet ringslangen een thuis gaan vinden, kan best wat groter gaan worden.

De laatste Laurierstruik, die alleen bovenin nog een pruikje had, is er vandaag uitgegaan. Omdat het zachte meiregentje niet van wijken wist is daar geen foto van gemaakt. Maar dit stukje tuin zal zeker nog eens aandacht krijgen op het Brimstone weblog.

Het afvalhout gaat dit keer overigens niet naar de hondentakkenberg, die is nog erg hoog. Het grootste deel gaat door de hakselaar, de snippers worden gebruikt om de zanderige gedeelten van de hondenveldjes te bedekken. Mooie rechte takken worden bewaard om gebruikt te worden voor pergola’s en klimsteun voor planten. Het is leuk om daar weer een eigen bestemming voor te hebben.

Het wordt steeds leuker! De planten gaan nu echt groeien en sommige bloeien al kleurig. De potterie voor Huize Brimstone & Co staat er vrolijk bij.

De struiken in pot vormen een stevige achtergrond voor de eenjarige plantjes, die nu buiten verder kunnen groeien om van de zomer een spetterende show weg te geven.

Het postzegeltuintje, direct achter het huis, is lekker gevuld. De Anemonen zijn nu uitgebloeid, maar het Steenanjertje en de Nepeta hebben het alweer overgenomen.

De Brimstone Tuin, die nog volop in aanleg is, begint ook al leuke delen te krijgen. Vooral de planten die vorig jaar zijn gekweekt doen hun best.

Een impressie van dichtbij.

De Brimstone Tuin is bedoeld als hedendaagse ‘Cottage Garden’. De grond in de borders mag niet meer te zien zijn en het moet een bloemenzee gaan worden. En dan vooral met heel veel verschillende planten. Dat doel is nog lang niet bereikt. Dat duurt zeker nog een jaar of twee, drie voordat het er een beetje op gaat lijken.  Dat geeft niets, het is juist leuk om al het zelf gekweekte spul tot ontwikkeling te zien komen. Er staat nog volop klaar om mee te gaan doen en het zaad voor de volgende kweekronde is al aangeschaft.

Half maart 2005, er lag toen nog sneeuw, kwamen Brimstone & Co vanuit West-Brabant kijken naar het huis aan De Woerthe in Uffelte. De woning was bekend, omdat het lang bewoond was geweest door een familielid, maar nu ze het gingen kopen werd er toch met hele andere ogen naar gekeken. De eerste zorg was om zo snel mogelijk voorzieningen te treffen voor het onderdak van de toen nog 16 Beagles.

Dwars op het woonhuis staat een grote schuur. In het achterste deel bevonden zich, achter de gesloten deuren, twee kleine paardenstalletjes. Zo’n 30 jaar geleden was het  huis een bakkerij. Oude Uffeltenaren hebben het nog steeds over de ‘oude bakkerij’ als ze Huize Brimstone & Co bedoelen. De stalletjes herbergden de paardjes, die voor de kar gingen als de broer van bakker Duiker de boerderijen langs ging om het brood uit te venten.

In één van de stalletjes stond een vaste voerbak. Heel erg leuk, maar dit was nou juist de stal die zo mooi bij de hondenkamer getrokken kon worden. Het als water- of voerbak voor de Beagles gebruiken was helaas geen optie, hij was daarvoor echt te hoog. Gard als grootste Beagle heeft het nog uitgeprobeerd.

Een huis in originele staat houden, oude elementen bewaren, soms kan het gewoon niet en moet er worden aangepast. Dus terwijl Brimstone in Brabant samen met de honden ongeduldig wachtte op het moment van de grote Beagleverhuizing, waren Gard met zijn baas aan het slopen. En daarna natuurlijk  weer aan het opbouwen.

Helaas kon de voerbak niet als geheel gespaard blijven. De steentjes echter zijn allemaal wel bewaard. Toen, begin mei 2005, zonder directe bestemming, dat kwam wel een keer. Afvoeren als puin was gewoon zonde, zeker met genoeg ruimte om ze zonder dat ze in de weg lagen op te slaan. Vorig jaar zomer bij de aanleg van de Brimstone tuin was het zover, een deel van de stenen kon worden hergebruikt. In het ‘tuinontwerp’ paste een ‘ruïnemuurtje’ om de lange en relatief smalle tuinruimte op te breken.

En kijk daar staat het restant van een denkbeeldige ruïne mooi te zijn in de kakelverse tuin. Na 3 jaar hebben de steentjes weer een functie.

Het muurtje is niet gemetseld, maar slechts eenvoudig gestapeld. Het is de bedoeling dat  de natuur, met af en toe een beetje hulp, haar werk doet en de open ruimte opvult met mos en muurplantjes.

De stapel stenen uit de stal is iets geslonken, maar er is nog genoeg. Waarvoor? Nog geen idee, maar dat komt vanzelf wel. Brimstone & Co zijn nog lang niet klaar in en rond het huis.