Brimstone

Vanmorgen scheen de zon uitbundig. Een blik op de buienradar liet zien dat het zo niet de hele dag zou blijven. Maar Brimstone zag dat ze tussen de middag nog wel een uurtje de tuin in kon. Dat was hard nodig. De borders, die aan het eind van de zomer waren uitgestoken, dreigen weer grasland te worden. Net tijd genoeg om de druppelborder onder handen te nemen.

In de tuin werken is altijd leuk. In Brimstone’s tuin is er nog een bonus. Kijken naar wat de honden aan het rommelen zijn.

Met het polletje voor polletje uittrekken van het gras vallen er steeds meer boven de grond piepende bolletjes te zien. Maar de echte verrassing waren deze ienie mienie plantjes. Begin oktober zijn hier uit zaad opgeweekte plantje van de Monarde Fistulosa geplant. Ze zijn kennelijk aangeslagen dat er nu al uitlopers zijn.

Als alles goed blijft gaan zien ze er in juli/augustus zo uit. Ze zijn dan waarschijnlijk zo’n 120 cm hoog.
In verschillende beschrijvingen is te lezen dat als ze het naar hun zin hebben ze zich snel zullen vermeerderen via uitlopers. Voor echt woekeren hoeft geen vrees te bestaan, omdat ze een oppervlakkig wortelgestel hebben, dus makkelijk uitgetrokken kunnen worden.  En die plantjes kunnen weer naar een ander stukje tuin of geruild worden of nog simpeler weggegeven aan tuiniers die ze ook willen hebben.

Inmiddels was het frontje dat al zichtbaar was op de radar gearriveerd. Alhoewel het er dreigend uitzag is er geen druppel gevallen. Dat had wel gemogen want de druppelborder was grasvrij.

De Drentsche Hoofdvaart vormt de waterverbinding tussen Meppel en Assen. Tusen 1769 en 1780 is de waterweg gegraven met het doel de turf vanuit de venerijen af te voeren naar Meppel en tevens te zorgen voor een goede waterhuishouding. Voor de turfvaart en de beroepsvaart doet het kanaal tegenwoordig geen dienst meer. In de zomer wordt er door de recreatievaart nog steeds druk gebruik van gemaakt.

Een beeld van de Drentsche Hoofdvaart bij de Uffelter Sluis zo’n eeuw geleden in 1907.

Bij het graven van de vaart tussen Meppel en Dieverbrug kon gebruik gemaakt worden van de al aanwezige Smildervaart. Deze was vanaf 1750 aangelegd ter vervanging van het riviertje de Olde A. Dat riviertje, nu de Oude Vaart genoemd, stroomt nog steeds min of meer parallel aan de Drentsche Hoofdvaart.

Ter hoogte van Uffelte vormt het de natuurlijke begrenzing van het landgoed Rheebruggen . Het riviertje speelt een belangrijke rol bij de waterhuishouding van dit gebied.

Meer foto’s op groot formaat staan in het album 
Uffelte en omgeving

Het ongelukje met de staart van Iris krijgt gelukkig geen staartje. Gister is Iris weer teruggegaan naar de groep. Daar staat ze in het midden te kijken naar Brimstone & Co die door de tuin liepen. Links staat haar zoon Sleipnir en rechts zit Liesje te poseren.

Over belangstelling voor de tuinverrichtingen viel er niet te klagen. Van links naar rechts: Roosje, Gwen, Maud, Caitlin en Charlie.

Aan de andere kant van de tuin gingen de buurpaarden even lekker uit hun dak.

En dit was er in de tuin te zien. Op verschillende plekken komen de bollen boven de grond!

Gisteravond net voordat Iris vanuit de hondenkamer het tussenhalletje in wilde stappen beet één van de andere teefjes haar even venijnig in het puntje van d’r staart. Echt een bitchgeintje.

Op zich had Iris geen ernstige verwonding, het deed zo te zien ook weinig pijn, maar het bleef wel bloeden. En dat was vanmorgen nog niet gestopt. Dus samen met de baas naar Diever, naar de dierenarts. Die heeft het bekeken en er wat opgespoten, klaar was Klara. Alleen mag Iris een dag niet in de groep.

Een dagje gezellig in huis en naar buiten aan de riem. Eerst leek het Iris wel wat, huishondje spelen.

Maar na een uurtje of twee begon het al te vervelen. Daar zit ze dan ‘achter de geraniums’.

‘Duurt het nog lang? Is m’n staart al bijna beter? Kunnen de anderen wel zonder me?’

Vanmiddag was Brimstone foto’s aan het nemen bij de Hooge Stukken stuw in de Oude Vaart  in Uffelte. De twee paarden die daar stonden bleven rustig grazen.

Maar toen de stuw van de andere kant werd bekeken, kwamen ze nieuwsgierig aangestapt.

Vooral de jongste van de twee wilde van de hoed en de rand weten. Toen Brimstone wat onzin tegen hem stond te babbelen keek ie heel alert, alsof hij het begreep.

Met het zaaien van eenjarige planten heeft Brimstone al een behoorlijke ervaring opgedaan in de loop der jaren. Het opkweken van vaste planten uit zaad is een nieuwe ‘tak van sport’. Afgelopen zomer is dat al aardige gelukt. Zaaien in het najaar is voor het eerst. In tuinboeken en  op  talloze websites over dit onderwerp zijn vele adviezen te vinden, maar die spreken elkaar nog al eens tegen. Geen nood we vinden ons eigen wiel uit en gaat het fout, nou ja dan gaat het fout.

Op een beschutte plaats tegen het huis staan op de zaaitafels kratten vol potjes. Op de ene tafel afgedekt met kleine ramen en op de andere met een scherm van plastic over gaas gespannen.

Om de paar dagen wordt alles bekeken en zonodig van water voorzien. Het resultaat valt tot nu toe niet tegen. Ondanks de vorst, die er is geweest, staan de reeds ontkiemde plantjes nog steeds fier overeind. Hier en daar steken andere plantjes hun koppies uit de aarde. In sommige potjes is nog niets te zien, maar dat kan in het voorjaar weleens gaan beginnen, er zitten zo wie zo vorstkiemers bij.

De potjes labellen is natuurlijk belangrijk. In eerste instantie zijn daarvoor de gele labeltjes gebruikt, die in elk tuincentrum te koop zijn inclusief een klein zwart potloodje. Die dingen zijn relatief duur. Dus Brimstone zocht naar een goedkopere oplossing. En die dacht ze gevonden te hebben door uit yoghurtbekers en ijsbakjes zelf labels te knippen en te beschrijven met een watervaste pen. Helaas………pindakaas, de watervaste inkt is niet zo watervast als gehoopt. Alle eigen gemaakte labels zijn nog slechts met moeite leesbaar en sommige zelfs helemaal niet meer.

Die nog een beetje leesbaar zijn moeten snel vervangen worden door een gele en het kennelijk wel watervaste potlood. En de  plantjes uit de potjes met weer helemaal witte labels gaan dit jaar naar de ‘bonte border’. Dat zijn de verrassingen.

Er ligt nog heel veel zaad in de kast. Nu dit er positief uitziet, gaat binnenkort de ‘zaaierij’ weer van start. Er is nu nog tijd, in maart staan de eenjarigen weer te trappelen.

Brimstone verzamelt  oubollige wandbordjes, altijd leuk om op rommelmarkten naar te jagen. De verzameling is nog slechts zes borden groot, niet indrukwekkend dus. Ze zijn opgehangen in de hondenkamer.

Best gezellig. Maar vandaag maakte Brimstone het even minder gezellig in de kamer. Ze had besloten dat de vloer maar weer eens gedaan moest worden met de hoge druk borstel. Een natte bende wordt het dan. Gelukkig bleven de manden staan als droge eilandjes.

En al staan er mandjes genoeg, met z’n allen in één is reuze knus.

En je kan het natuurlijk ook heel gezellig maken met zoenen.

In het album Brimstone’s Hondenbende staan meer gezellige foto’s

Vanmorgen waren ze weer op het lelieveld in de weer. Er waren niet zoveel machines als in de laatste week van 2007. En omdat ze verder weg op de akker bezig waren kon Brimstone ook niet zo goed zien wat er precies gebeurde.

Aan de rand van het veld was ook bedrijvigheid. Er werden bollenkisten verplaatst en gestapeld. Het leek op het optreden van een goochelaar waarvan de bedoeling van de truc niet direct duidelijk is.

En hij bleef maar doorgaan. Het zou toch niet de bedoeling zijn de kisten in een creatieve formatie te zetten?

En  toen kwam de clou, de twee achterste kisten moesten mee het land op.

Niet onvermeld mag blijven dat agrarisch journaliste Energy ook ter plekke was.

Enkele van deze foto’s zijn in groot formaat te zien in het album Uffelte en omgeving

Voor kerst hadden Brimstone & Co een recycle boom gekocht. Die boom heeft tot vandaag versierd voor het huis gestaan. Vanmiddag was het zover dat hij naar zijn definitieve plek ging, waar hij mag verder groeien. Die plek is het achterspeelveld van de honden.

En als je daar een boompje gaat opzetten dan ben je altijd verzekerd van veel helpende pootjes.

Maar de honden willen ook figuurlijk wel een boompje opzetten. Een goed gesprek met het baasje daar moet natuurlijk  tijd voor worden gemaakt.

En zo’n haast heeft het planten van de boom ook niet. Eerst knuffelen. Ook goed voor de werkmotivatie.

Eindelijk hij staat. Een laatste controle van Sleip. Dat is de kerstboomspecialist, dat kan ook niet anders als je een dag na kerst bent geboren en Yuletide Sleipnir heet.