Brimstone

Dit is niet het roeren in een culinaire saus. De verf kan de muur op. Brimstone & Co wonen nu zo’n 2,5 jaar in dit huis en eindelijk hebben ze tijd om het behang dat al 30 jaar de muur heeft gesierd te vervangen.

Twee muren zijn de afgelopen dagen kaal gehaald en afgewerkt.

Gwen en Caitlin hebben het baasje gewezen op een oneffenheidje. Het zijn twee echte managers, de kleine meisjes. Ze kijken toe of het personeel het werk, waar ze zelf niet zo veel verstand van hebben, wel goed uitvoert.

Even later is het managementteam toch maar naar buiten gestuurd. Vooral Caitlin bemoeide zich te intensief met de klus. Het schiet niet op als het net aangebrachte afplakband er weer wordt afgetrokken.

En nu gaat het snel. Zo snel, dat de verfroller bijna niet op de gevoelige plaat is vast te leggen.

En de tweede muur komt op kleur. Beide wanden zitten nu in de verf. Morgen volgt nog een ‘finishing touch’ op deze muren. En dan kan er weer geschoven worden met meubels, zodat ook, op z’n minst, nog een andere muur vrolijk het nieuwe jaar ingaat.

Maar nu zitten Brimstone & Co te genieten van een wijntje en een biertje en gaan straks een piepklein kerstdinertje veroberen.

On the longest night
A glimmer of light

On the darkest scope
A glimmer of hope

Over a merry feast
A glimmer of peace.

Uffelte is een paardrijk dorp. Deze twee mooie Friese paarden staan in een weiland aan de Dorpsstraat. Van de week waren ze aan het rommelen met hun bak, die op z’n kop stond.

Eerst werd de onderkant minitieus onderzocht

En toen werd geprobeerd of je er op kon kauwen, wie weet smaakt het wel.

Maar dat is handig als je jeuk hebt aan je been.

En toen lag ie om.

Brimstone & Co hebben geen kerststress. Gistermiddag is er eten tot en met kerst in huis gehaald. Niet voor grote diners, maar voor snelle, lekkere happen. Nieuwe kleren voor de kerst heeft geen zin dit jaar, het ouwe kloffie is gepaste kleding.

Het grote kerstklussen is vandaag begonnen!

Vanmorgen zag het er nog zo uit.

En na een paar uur lekker pulken en scheuren is de bovenste laag van het behang eraf. Er zit nu nog een dun laagje papier op. Maar het is al getest, met wat lauw water en een spons gaat dat er makkelijk af.

Niet alle tijd kan er aan besteed worden, want de zorg voor de honden is er ook nog. Maar met gestaag doorgaan zal het een kleurrijk begin worden van het nieuwe jaar.

Wordt vervolgd

Deze zomer had Brimstone fuchsia’s staan. Ze deden het goed. Dit waren ze in juni en september.

Om ze te overwinteren moesten ze eigenlijk ingekuild worden. Maar Brimstone had gelezen dat als ze kort werden gesnoeid en beschut stonden ook een kans maakten. Dat is nog afwachten.

Voor de zekerheid zijn er ook wat stekjes genomen. Dat zag er aanvankelijk wat troosteloos uit. Kale stokjes in een potje. Maar ineens verschenen er groene puntjes, die inmiddels uitgegroeid zijn tot heuse blaadjes.

De es achter Huize Brimstone & Co is, nu alle gewassen zijn geoogst, een grote kale vlakte. Het oostenwindje en een temperatuur net onder nul geven de wandelingen een extra dimensie…………lekker fris.

De drassige plek op de maisakker is omgetoverd in een mooie ijsspiegel met aparte uitsteeksels.

Een eind verder op staat nog een flinke pluk mais. Nu met de voeten in het ijs.

Energy is ook weer van de partij. Vorige week nog in functie als modderinspecteur. Deze dagen ontpopt ze zich als een eerste klas ijsmeester.

In het album Uffelte en omgeving staan de foto’s van een koude es in groot formaat

Op het log van zondag zei iemand (we noemen geen namen, maar het was Anne ) over Gwen in haar reactie  ‘Kaat Haar in de war’. Nou de boot was hier aan, Gwen woest, ‘hoe durfde ze!’. Dat moest en zou rechtgezet worden.

Oberon’s hulp werd ingeroepen.

En zie hier het resultaat.
Wat nou ‘Kaat Haarindewar’, geen haartje zit verkeerd.

Oberon wil als modern stylist ook nog even op de foto. Gwen is er doodmoe van.

In dit fraaie pand aan de Brink in Dwingeloo is een dierenartspraktijk gevestigd.

Brimstone & Co zijn daar verschillende keren met honden naar toe geweest. En hebben er zelfs van twee, Laura en Ynez,  voorgoed afscheid moeten nemen. Nu komen ze er niet meer, niet omdat de dierenarts niet kundig zou zijn of geen van de honden ooit meer iets mankeert, maar omdat er helaas (nog) geen röntgenapparatuur aanwezig is en dat is erg onhandig.

Het huis is omstreeks 1680 gebouwd door schulte Jan Coerts Prins. In het huis zijn nog elementen uit die tijd aanwezig. In de wachtkamer kun je bijvoorbeeld een mooi laag deurtje bewonderen, dat weliswaar wat scheef staat, maar door stevige balken omlijst wordt.

De schulte was de burgermeester, notaris en officier van justitie in één, een belangrijk man. Tot 1812, toen het ambt werd afgeschaft, is er steeds een lid van de familie Prins als schulte werkzaam geweest. En pas in 1879 is het schultehuis uit handen van de erfgenamen van de familie verkocht.

In 1917 heeft een joodse manifacturenwinkel zich er gevestigd. Uit die tijd dateren de etalageruiten aan de rechterkant van de gevel.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het een groentewinkel en sinds een aantal jaren heeft de dierenarts haar intrek er genomen.

Maar toch is er iets van de tijd dat het pand het schultehuis was in ere gebleven. De bewoner van het huis moet elk jaar op 17 januari zestien pakjes (acht pond) roomboter aan het Dwingeler Sint-Anthoniusgilde betalen.

Tot slot de mooie zeventiende eeuwse gevel en het buurhuis weerspiegeld in de oude brandvijver ‘de Riete’.

 
Caitlin en Gwen mochten vanmorgen mee de tuin in.

Bij het ‘ruïnemuurtje’. Caitlin springt daar heel behendig overheen, maar daarmee is ze de camera steeds te vlug af.

Netjes over het graspaadje. In de zomer wordt daar ’streng’ op gelet, maar nu is het onderscheid paadjes/borders wel heel moeilijk. Toch deden ze het  nu af en toe zelfs zoals het hoort.

En de ‘kleine meisjes’ nog een keer in actie.