Brimstone

En Gwen, wie is de winnaar? 
Watson of Sleipnir?

Een vrolijk tuindeuntje blazen, daar was het weer voor vandaag. De graspaadjes zijn in harmonie gebracht. En Brimstone heeft weer wat zelf gekweekte plantjes aan het concert toegevoegd. Die plantjes zijn nog zo ieniemienie dat je ze op de foto’s amper ziet , maar dat komt wel, misschien spelen ze volgend jaar wel de eerste viool.

Er is nu nog veel te veel onbeplante aarde te zien, maar dat is een kwestie van geduld. De volgende ronde plantjes gaat binnenkort gekweekt worden. En verder is het nu vooral kijken naar de planten die in bloei gekomen zijn. En da’s leuk! Vaste planten die vorig jaar nog maar een zaadje waren staan nu vrolijk hun liedje te zingen en sommige eenjarigen beginnen ook al lekker te hummen.

Dit is de eerste Gaillarda ‘Bremen’ die het hoogste lied zingt en wat is ze mooi.

Hier staat ze in haar ensemble, ze is de eerste van haar bandje. De Anthirrhinum majus kleurt nu gelukkig  naar rood/geel. Zo was het in de compositie ook bedoeld. Dat harde roze is mooi, maar dat stukje Brimstone Tuin moet een vlammende aria worden met rood, knaloranje en opspringend geel.

Brandende liefde, zo hoort een romantische aria te zijn en deze Lychnis chalcedonia doet enorm haar best om de rol van Prima Donna te veroveren.

Tussen de leden van zo’n orkest zijn er altijd wat stekeligheden en als ze er niet zouden zijn dan zorgt Brimstone zelf  wel voor wat leven in de brouwerij. In deze harmonie heeft ze de Silybum marianum "adriana" aangeplant. Haar Nederlandse naam is heel liefelijk Mariadistel, maar oei wat zijn de stekels van deze eenjarige scherp.

Dit is de bloem in de knop, er moet een witte schoonheid uit gaan komen. Alhoewel je nu niet je vingers aan haar moet wagen.

Silybum marianum "adriana"  staat niet in een groepje maar moet solo aan de rand van het steencirkeltje haar plek in de top gaan veroveren. De mooie blauwe tonen van de Salvia Nermosa helpen haar. Een echte Salvia, niet op de voorgrond maar een onmisbare zangeres in het achtergrondkoortje.

Het slotaccoord van dit moppie, de eenjarige Cerinthe major  Yellow Candy. Helaas niet al te lang te horen, maar wat een gouden keeltje heeft ze.

Toubab is aan sok!

Onze sokkenheld brengt een tweede in het spel.

Georgia voert een tackle uit in het strafsokkengebied.

Sportief wordt het bijgelegd.

Tijd voor rust.

Op Camping de Blauwe Haan in Uffelte begint de ‘Plaggenhut’, één van de twee Art Houses, steeds meer vorm te krijgen. De buitenkant is vervaardigd van spuitbeton. Het heeft op een grappige manier het uiterlijk van een vervallen woninkje.

De ontwerper van dit kunstwerk, Teun Hocks, maakt met dit huis een kinderfantasie van hem waar, een armoedig oud huisje, maar zodra je binnen bent  blijkt dat schijn bedriegt, er gaat een onverwachte wereld voor je open. En die wereld wordt dan gerealiseerd in de zeecontainers die onder het huisje zijn aangebracht. Het is de bedoeling dat die strak, modern en van alle gemakken voorzien worden ingericht, geheel in tegenstelling tot  het huisje aan de oppervlakte.

Het tweede Art House dat op het kampeerterrein gerealiseerd wordt is ontworpen door Wouter van Dijk. Het heet ‘the falling house’. De bouw is nog niet zo ver gevorderd.

Het wordt een langgerekte ruimte. In het Uffelter Dorpsnieuws werd het ontwerp omschreven als een omgevallen pak vla waarvan een hoek in de aarde is blijven steken. Dat gaat dan voor de vorm gelden, de buitenwanden krijgen niets vlapakkerigs, die worden geheel bedekt met spiegels zodat het huis in de omgeving wegzinkt.

Wie komt er in mijn huisje?

Toubab!

Knautia Macedonia en Malva sylvestris "magic hollyhock"

Salvia Nermosa

Geranium ? (van een ‘gepikt’ stekje)

Helianthemun articum en Anthirrhinum majus

Naast de schuur is plek voor de Brimmobiel. Het parkeerplaatsje kan netjes afgesloten worden met een hek. Alleen gebeurt dat nooit. Veel te lastig, omdat zo makkelijk naar de achtertuin gelopen kan worden. Bovendien staat in een hoekje het Brimstone & Co aanhangertje, de Brimmobiel kan net niet genoeg doorijden.

De Franse Lelie punten van het linkerdeel van het hek staan leuk bij de pottentuin. Het rechterdeel verdwijnt in de Hulststruik. Die laatste moest gesnoeid worden, een mooie gelegenheid om dat deel van het hek een nuttiger bestemming te geven.

Het is zeker nog een mooi exemplaar, zonde om het niet beter tot z’n recht te laten komen. Het was snel los en de verhuizing kon beginnen.

Het vormt nu een afscheiding tussen de ‘nieuwe tuinruimte’ , de plek voor de natuurvijver, en de Brimstone Tuin waar al van alles groeit en bloeit. Het lijkt nu midden in een bordertje in aanleg te staan, maar door de gewijzigde plannetjes verdwijnt die en mag het gras weer zijn gang gaan……………voorlopig. Aan de andere kant van het hek zijn Oost-Indische kers en een klimmende winde geplant, die mogen het hek gaan bekleden deze zomer. Het hek staat los, alleen met de punten in de grond, volgend jaar kan het nog veranderen. Alhoewel Brimstone nu best tevreden is met het hekje zo.

Ah………………..daar is Toubab!

In het hangmandje van de kattenklimpaal.

Er is een ezeltje geboren bij de buren van Brimstone & Co. De kleine knul staat gezellig met z’n vader en moeder aan de Dorpsstraat, waar hij natuurlijk veel bekijks trekt.

Wat een oren heeft zo’n ezelbaby. Het lijkt wel of die al bijna klaar zijn en de rest er achteraan moet groeien.