Brimstone

Af en toe een kliekje is zo lekker! Maar met z’n dertienen de kliekjes van twee mensen delen is niet echt een vetpot.

Daarom dikken we af en toe een kliekje een beetje aan zodat het echt wat wordt, zoals vandaag gehaktballen met jus en brood. En echt er blijft geen kriemeltje over.

Maar ook flink wat broodjes bal raken een keer op.

En dan moet er toch één zich opofferen om de pan uit te likken. En vervelend dat Charlie dat vond.

De regenwolken dreven vandaag af en aan. Gelukkig loosden ze af en toe hun natte vracht. De tuin had daar behoefte aan. Met de zon die zich tussendoor ook liet zien was het groeizaam weer.

De jonge plantjes in de pottentuin profiteerden er volop van, je zag ze bijna groeien.

In de tuin werken kon natuurlijk wel, alleen schiet het niet op als je steeds binnen moet gaan schuilen. Ik heb voor vandaag dus maar een ’schuurklus’ uitgezocht, zodat ik achter elkaar aan de gang kon blijven.

Het in de grondverf zetten van een ‘Friezenbank’. Het bankje, het is maar een kleintje met een breedte van 122 cm, komt achter in de tuin tegen de schutting bij de Berkenboompjes. In de schaduw, een lekkere zit op een warme dag. De grond op die plek is niet echt vruchtbaar, daarom komen aan weerskanten van het bankje houten plantenbakken in dezelfde kleur, met daarin schaduwplanten, vooral klimmers die de saaie schutting mogen opvrolijken.

Over de grondverf komt een laag zacht gele, strandgeel staat op de pot, buitenverf. Ik wil de laag verf er niet te dik op zetten, het wit van de grondverf mag er nog hier en daar door schemeren.

‘Ambtenaren zijn grijze ……………’, wat zou daar nou toch staan onder dat plankje? Ik zag het pas op de foto, dus van opzet is geen sprake, zo ben ik niet ;-)

Het was weer eens tijd om het kapsel van Gwen onder handen te nemen. Veel zin had ze er niet in, want ze liep juist zo lekker buiten te rommelen. Maar vooruit, omdat ik het zo lief vroeg wilde ze wel een half uurtje min of meer stil zitten.

Zo, het is gepiept en het uitzicht is ineens veel beter. Huppakee, naar buiten, schooien in de modder en plassen.

Geum Chiloense "Mrs Bradshaw" heeft m’n hart gestolen. En samen met Salvia Nermosa is het mijn droompaar.

‘Wat Maud kan, kan ik ook’ denkt Gwen, ‘ik doe gewoon of ik een plantje ben’. Bijna gelukt, Gwen, maar je tongetje verraadt je.

In een ‘onontgonnen’ gedeelte, wat dit of volgend jaar ook  Brimstone Tuin gaat worden, staat deze Malva Sylvestris "magic hollyhock"  zomaar onbedoeld, mooi te zijn. In 2007 had ik planten uit zaad opgekweekt en in de border gezet. Daar hebben ze mooi gebloeid , maar het jaar erop waren ze verdwenen. Nou kan dat, want deze Malva is niet echt een betrouwbare vaste plant, hij kan maar het beste als eenjarige worden toegepast.

Helemaal weg was ie toch niet. Vorig jaar groeide op deze plaats een klein exemplaar, een zaadje van de borderplanten was gaan pionieren op deze flink beschaduwde plek.

En nu in juni staat ie bijna twee keer zo groot te bloeien dat het een lieve lust is. Ik moet maar zaad verzamelen van deze doorzetter en het volgend jaar nog eens in de borders proberen, want ik vind hem mooi……………………

Op de kweektafel staat een flink aantal vaste plantjes te trappelen om de stap naar de echte tuinwereld te wagen. Vandaag is het een mooie dag om er een stel te gaan verhuizen. Nu fijn de zon en de komende dagen een regenbuitje, kunnen ze lekker wortelen.

Dinsdagmiddag 4 november komen we aan in het Tendaba Camp dat aan de zuidoever van de rivier The Gambia ligt. Het camp is ruim van opzet.

Mijn kamer bevindt zich helaas niet in één van de Afrikaanse hutten, maar in de blokken aan de zijkant, ook prima natuurlijk.

Ik heb een ruime kamer met net zo’n soort bed als in de vorige lodge, een verhoging van cement met een matrasje daarop. Nu ligt het in een soort alkoof. Het lijkt niet comfortabel, maar het slaapt verbazingwekkend goed. En heel belangrijk er is een goed en ruim muskietennet.

Nadat ik me hier geïnstalleerd heb, ben ik het camp gaan verkennen. Niet ver van de rivier staat een grote bantaba.

De centrale ruimte van het camp, waar je heerlijk kan gaan zitten met uitzicht over de rivier.

Het was mogelijk om met een boot de mangrove in te gaan, maar ik besloot om in het camp te blijven. De tekst op het bordje in ‘The Temple Tree’ heb ik ter harte genomen en het is me prima bevallen.

Tegen het vallen van de avond ben ik met een Julbrew (het Gambiaanse bier) op een bankje naast dit houten beeld gaan zitten om naar de zonsondergang te kijken. Een oude bok scharrelde wat om me heen. De Afrikaanse muziek klonk zachtjes uit de bar………………….wat een eindeloos moment!

De volgende ochtend ben ik heel vroeg opgestaan, het was net een beetje licht en het camp was nog in diepe rust. In dit hutje aan het eind van steiger heb ik naar de zonsopkomst gekeken.

Alleen met het geluid van talloze vogels.

Terwijl de zon begon te klimmen, kwam het leven in het dorpje langzaam op gang.

Vanuit de moskee schalde de oproep voor het ochtendgebed over de rivier.

En ik? Ik genoot, geluk kan soms zo simpel zijn.

Ik hoorde dat het leven in het camp ook begonnen was. Terug in de bantaba was het feest, de euforie was groot…………………Obama had de verkiezingen gewonnen!! Er was hoop, ‘Yes, we can’!

Voor meer foto’s die ook op groot formaat zijn te zien 
Brimstone XXL

Alle Gambia 2008 logs op een rij
Around the Gambia

De Brimstone Tuin grenst aan de Uffelter Es. De scheiding is wat ijzerdraad, gaas en een diepe greppel. Op het randje tussen gaas en greppel tiert het gras en van alles en nog wat, waaronder kleine eikenboompjes, welig. Ik was er nooit echt tevreden mee.

Vorig weekend  is het taaie gras op het randje afgemaaid en zijn alle beginnende struikjes en boompjes gerooid.

Gisteren zijn er langs de gehele achterzijde halve heidematten geplaatst. 

 Het resultaat is prachtig. De tuin is er intiemer mee geworden, maar het schitterende uitzicht is gebleven.