Brimstone

Pfffff……….wat zijn de lezers van dit weblog nieuwsgierig. Met alleen de mededeling dat Brimstone een baan gevonden heeft zijn ze niet tevreden. De vragen over ‘wat voor baan?’ vullen de reacties van het vorige log. Brimstone is nogal een eigenwijs en eigenzinnig ding en dacht eerst, ‘jullie blijven maar raden, mijn weblog gaat niet over mij, maar over de honden en de tuin’. Maar als je A zegt moet je een ook B zeggen, dus dit log begint met een foto van Brimstone van zo’n 52 jaar geleden.

En die baan? Die heeft niets te maken met de opleiding en vroeger werk  van Brimstone, maar is wel erg leuk. Wat dan?

Brimstone volgt op dit moment een training om mee te kunnen doen op de front office van een grote energieleverancier.

En ze vindt het leuk, kijk maar naar de lach op haar gezicht. Loggen staat nu even op een lager pitje, maar het pitje brandt nog steeds.

Brimstone verveelt zich geen moment. Plezier maken met en zorgen voor de honden en de katten, planten kweken, een tuin opzetten, fotograferen, logjes in elkaar knutselen enzovoort en zo verder. Een bezige bij (of hommel). En toch ging het kriebelen na zo’n anderhalf jaar zonder werk, nou ja zonder werk, werk  genoeg, maar zonder baan.

De eerste stap op het sollicitatiepad was direct met resultaat, een leuk baantje van 12 tot 16 uur per week in de avonduren. Maar voordat echt aan de slag gegaan kan worden moet er eerst een training worden gevolgd. En het eerste deel van die training is komende week, 4 dagen van 12 tot 8 uur. Brimstone heeft er zin in!  Van loggen en andere weblogs bezoeken zal niet veel komen.

In de weken daarna zijn er ook nog verschillende trainingsdagen en het begin van het echte werk. Het loggen zal dan zeker weer worden vervolgd, misschien wat minder intensief, maar wel met veel plezier. Want vertellen over de honden, de katten, de tuin, Uffelte en omgeving is een heerlijke hobby, waar zeker een gaatje in het programma van Brimstone voor te vinden is.

Elke middag komen de kleine vissersboten terug van zee. En elke middag is het enorm druk op het strand van Tanji. Brimstone en vriendin J. waren in de jeep over het strand naar deze vissersplaats gereden.

Eigenlijk waren ze iets te laat, want de meeste vangst was al van de boten gehaald. Daarvoor waden de mensen met emmers en teilen door de golven om zo de vissen aan het strand te brengen.

Hoe de verdeling verloopt en waarom veel mensen met de vissen aan het strand blijven staan, was Brimstone niet geheel duidelijk. Onderlinge handel heeft ze niet gezien, maar het zal ongetwijfeld een bedoeling hebben.

Het hondje ligt er ontspannen bij, hij weet ongetwijfeld wel wat er allemaal gebeurt. Het jongetje rechts in het gele shirtje valt niet in het bijzonder op, maar straks komt ie nog een keer terug.

Inmiddels worden wat hoger op het strand de netten alweer in orde gebracht.

Er gaan ook mensen terug naar het dorp, zoals achter deze moeder met zoontje nog juist is te zien. Zij wilde heel graag dat Brimstone deze foto maakte. Helaas mislukte een uitwisseling van een bruikbaar emailadres om haar de foto’s te sturen. Niet dat daar niet enorm veel moeite voor is gedaan, op het laatst bemoeide zich er wel een stuk of 10 mensen mee.

Direct achter het strand liggen de visrokerijen van Tanji. Hier worden de vele kleine vissen, bongo, gerookt. Het is even wennen aan de geur, maar het is beslist niet onaangenaam. En dat zo’n vers gerookt visje smaakt laten de twee knullen zien. En ja, daar is het jongetje van het strand weer. Het was Brimstone in Tanji niet opgevallen, maar dit jongetje in het geel is haar overal gevolgd. Ze zag dat pas thuis op de pc, op de foto’s duikt hij overal op.

Dat deze kleine vent haar volgde was niet te missen. Hij liep ook hele stukken gezellig hand in hand met Brimstone. En dat had een reden. Hij vertelde dat er in het winkeltje voetballen te koop waren en of Brimstone niet even mee wilde gaan kijken…………… Het jongetje in het gele shirt heeft wellicht hetzelfde gedacht, maar durfde het niet zo direct te vragen.

Ook aan vriendin J. en de twee andere jeepgenoten werd door jongetjes en één meisje verteld dat het winkeltje voetballen verkocht. De kinderen waren er vol van. Het was ook de tijd van de Africa Cup en over twee dagen moest het voetbalteam van Gambia uitkomen tegen dat van Guinee. En wat doe je dan? Met z’n allen naar de winkel natuurlijk en de gehele voorraad van zes ballen kopen met z’n vieren. Alle kinderen stonden te juichen! En de jeep werd zeer hartelijk uitgezwaaid!

Alle Gambia 2007 logs op een rij

The Gambia - The first encounter

De schapen in het weiland aan de overkant van Huize Brimstone & Co zijn van de week geschoren.

Voordat de boer daarmee begint krijgt het schaap eerst een injectie tegen wormen. En ook nog even een manicuurtje.

En dan gaat de warme jas uit.

"Mmmmm…………..handschoentjes staan me best goed."

Nog een klein stukje en dan lekker met Pinksteren ‘met zonder jas’!

Foto’s op groot formaat staan in het album Uffelte en omgeving

‘Berendje van Galen’, zo luidt de naam van dit beeld voor de inwoners van Dwingeloo. Toen de toenmalige bewoner van de havezate Oldengaerde eind 17-de eeuw dit beeld van één van zijn andere bezittingen in Ansen liet overbrengen naar de tuin aan het Westeind werd aangenomen dat het Bommen Berend voorstelde. Bernhard van Galen, bisschop van Münster, die met man en macht probeerde het noorden van Nederland weer terug te brengen tot het katholicisme en in 1672 de stad Groningen belegerde en het Drentse land liet lijden onder het oorlogsgeweld. Maar het is Berendje niet, het beeld stelt Hercules met de zevenkoppige slang voor of een nog mooiere benaming ‘Herculus, de hydra bevechtende’.

Hercules of Berendje staat aan de achterste buitensingel van de havezate Oldengaerde, één van de vier havezaten van Dwingeloo. De historie van het huis en het landgoed gaan terug tot 1420, toen door Reynolt van Echten een rechthoekig huis gebouwd werd met aan drie zijden een gracht. De familie van Echten heeft lange tijd een belangrijke plaats ingenomen in het bestuur van Drente. Vanaf 1660 echter is de naam van Echten niet meer verbonden aan Oldengaerde. De dochter van Johan van Echten, Anna Elisabeth, trouwde in 1658 met luitenant Cornelis van Dongen. Haar vader verkocht in 1660 Oldengaerde aan zijn schoonzoon. Het bleef via de vrouwelijke lijn in feite in de familie.

Voor van Dongen was het bezit van de havezate van belang, want hiermee kon hij toetreden tot de Drentse Ridderschap. Daarvoor moest men van adel en Nederlands-hervormd zijn en daarbij een havezate bezitten. Vanuit de Ridderschap kon men veel invloed uitoefenen op het bestuur van Drente. Behalve  het Ridderschap bood het bezit van een havezate nog meer voordelen. Wie een havezate bezat betaalde geen belasting, mocht een molen exploiteren, een duiventil bezitten, fuiken zetten en op jacht gaan.
Op het landgoed Oldengaerde is ook een kleine eendenkooi met één pijp, een zogenaamde ‘olde husse’, geweest. Maar of van Dongen daar nog van heeft kunnen profiteren is onduidelijk. In 1640 was er een conflict over met de ‘overbuurman’, die ook een ‘husse’ had. Hoe dat beslecht is, is helaas onbekend.
Een duiventil zal er waarschijnlijk wel zijn geweest, in de tuin van Oldengaerde staat er nog steeds een.

Verder lezen over de geschiedenis van Oldengaerde, klik:  Read the rest of this entry »

Half maart 2005, er lag toen nog sneeuw, kwamen Brimstone & Co vanuit West-Brabant kijken naar het huis aan De Woerthe in Uffelte. De woning was bekend, omdat het lang bewoond was geweest door een familielid, maar nu ze het gingen kopen werd er toch met hele andere ogen naar gekeken. De eerste zorg was om zo snel mogelijk voorzieningen te treffen voor het onderdak van de toen nog 16 Beagles.

Dwars op het woonhuis staat een grote schuur. In het achterste deel bevonden zich, achter de gesloten deuren, twee kleine paardenstalletjes. Zo’n 30 jaar geleden was het  huis een bakkerij. Oude Uffeltenaren hebben het nog steeds over de ‘oude bakkerij’ als ze Huize Brimstone & Co bedoelen. De stalletjes herbergden de paardjes, die voor de kar gingen als de broer van bakker Duiker de boerderijen langs ging om het brood uit te venten.

In één van de stalletjes stond een vaste voerbak. Heel erg leuk, maar dit was nou juist de stal die zo mooi bij de hondenkamer getrokken kon worden. Het als water- of voerbak voor de Beagles gebruiken was helaas geen optie, hij was daarvoor echt te hoog. Gard als grootste Beagle heeft het nog uitgeprobeerd.

Een huis in originele staat houden, oude elementen bewaren, soms kan het gewoon niet en moet er worden aangepast. Dus terwijl Brimstone in Brabant samen met de honden ongeduldig wachtte op het moment van de grote Beagleverhuizing, waren Gard met zijn baas aan het slopen. En daarna natuurlijk  weer aan het opbouwen.

Helaas kon de voerbak niet als geheel gespaard blijven. De steentjes echter zijn allemaal wel bewaard. Toen, begin mei 2005, zonder directe bestemming, dat kwam wel een keer. Afvoeren als puin was gewoon zonde, zeker met genoeg ruimte om ze zonder dat ze in de weg lagen op te slaan. Vorig jaar zomer bij de aanleg van de Brimstone tuin was het zover, een deel van de stenen kon worden hergebruikt. In het ‘tuinontwerp’ paste een ‘ruïnemuurtje’ om de lange en relatief smalle tuinruimte op te breken.

En kijk daar staat het restant van een denkbeeldige ruïne mooi te zijn in de kakelverse tuin. Na 3 jaar hebben de steentjes weer een functie.

Het muurtje is niet gemetseld, maar slechts eenvoudig gestapeld. Het is de bedoeling dat  de natuur, met af en toe een beetje hulp, haar werk doet en de open ruimte opvult met mos en muurplantjes.

De stapel stenen uit de stal is iets geslonken, maar er is nog genoeg. Waarvoor? Nog geen idee, maar dat komt vanzelf wel. Brimstone & Co zijn nog lang niet klaar in en rond het huis.

Voor wie tijdens een wandeling van afwisseling houdt, moet de door  ‘Het Drentse Landschap‘  uitgezette vier kilometer lange route over het Landgoed Vledderhof zeker eens gaan lopen. Brimstone & Co hebben dat, in gezelschap van de Beagles Maud en Energy, als alternatieve ‘Hemelvaart-’ en ‘Dag van de Arbeid-’ festiviteit op 1 mei gedaan. Dat was voor het eerst, maar beslist niet voor het laatst. Dit bezoek in het voorjaar maakt lekker voor bezoeken tijdens de zomer, herfst en zelfs winter. Beetje vroeg om aan te denken, maar wie de ultieme kerstkaartfoto’s wil maken moet hier beslist met de camera naar toe als er een laagje sneeuw ligt. In de oudere bossen staan prachtige hulststruiken, vaak omringd door kleine dennenboompjes, geen trendy stylist zet het beter neer dan het hier al gewoon staat.

Waar is al dat moois? In de provincie Drenthe, vlakbij de grens met Friesland. Aan de zuidrand van het Nationaal Park Drents-Friese Wold en ten noorden van het plaatsje Vledder. Een kaartje voor een betere plaatsbepaling.

Het Landgoed is niet echt oud, pas rond 1920 heeft het zijn huidige vorm gekregen. De eerdere naam van het goed was Schoonhoven, toen het in 1932 in bezit kwam van jonkheer Van Vredenburch veranderde de naam in Vledderhof.

Het landhuis zelf werd zo omstreeks 1840 gebouwd tegen de kop van de al bestaande boerderij. Het landgoed werd door de eigenaren gebruikt als vakantieverblijf.

Van hun buitenlandse reizen namen ze allerlei zaden  en stekken mee, die ze op het landoed in de grond stopten. En veel daarvan gedijde op deze hogere grond tussen de beekdalen van de Linde en de Vledder Aa.

Het Landhuis Vledderhof is nog steeds in particulier bezit. De eigenaren runnen er een exclusief ‘Bed and Breakfast’, waar je een romantisch verblijf kan combineren met een rit in een prachtige oldtimer. Brimstone droomt al een beetje weg………………een nostalgische (tweede) huwelijksreis?
De gronden van het landgoed zijn in bezit en worden onderhouden door ‘Het Drents Landschap’.

Verspreid over het landgoed liggen allerlei vennetjes en venen. Voor plantenliefhebbers is het een waar eldorado. Behalve dat de natte gronden veel planten een kans geven is het ook een leefgebied voor kamsalamander, kleine watersalamander, groene kikker, ringslang, adder, hazelworm en levendbarende hagedis. Vogels, zoals de dodaar, fuut en wintertaling vinden het ook een prima plek om te verblijven.

De bosgedeelten zijn heel afwisselend. Er zijn stukken met hoge naaldbomen. Brimstone vindt dat altijd een beetje droefgeestige bossen.

Maar ook loofbomenbos, dat er zo in het voorjaar heel vrolijk uitziet.

En dat alles wordt steeds weer afgewisseld met kijkjes over de weilandjes. Een cultuurlandschap op z’n allerbest.

Meer foto’s en op groot formaat staan in het album Uffelte en omgeving

Voordat de hagel- en onweersbuien losbarstten zijn Brimstone & Co eens een ander wandelgebied niet ver van Uffelte gaan verkennen:  Landgoed Vledderhof. Maud en Energy mochten mee ‘op expeditie’. Met fraaie paarse paaltjes was er een mooie wandelroute aangeven, maar met twee slimme Beagledames als gezelschap is verdwalen er zo wie zo niet bij.

Aan het begin van de route ontdekte Maud een heerlijk geurtje. Voordat er verder gegaan kon worden, moest ze zich eerst uitgebreid parfumeren.

Gewapend met dit lekkere luchtje kon het echte werk beginnen. Het lijkt een ruige tocht te gaan worden.

Verder met de tocht, klik dan:  Read the rest of this entry »

De kleine meisjes hadden gister geen zin in het oranjegewoel, maar een wandelingetje is natuurlijk wel leuk. Het werd een rondje over het Landgoed Rheebruggen.

Het beginnend groen, de natuurlijk bemeste akkertjes, de historische boerderijen heerlijk om er weer even rond te struinen.

En natuurlijk de Limousinrunderen die overal op de verspreid liggende weilandjes opduiken.

Dat was een koninklijke wandeling vonden Caitlin en Gwen.

Meer foto’s op groot formaat van het Landgoed Rheebruggen staan in het album Uffelte en omgeving . Behalve foto’s van gister 30 april, staan er wat verder naar beneden ook opname’s gemaakt op 17 november 2007.

Deze fantastische oude jeep was het vervoermiddel voor een dag voor vriendin J., twee andere Nederlandse toeristen en Brimstone tijdens hun vakantie in The Gambia. Het zuidelijk gelegen binnenland werd ermee doorkruisd.

Kinderen in de dorpjes weten dat toeristen vaak pennen en snoep uitdelen. De jeep werd dan ook al snel omringd door kinderen die vroegen om ‘pen, pen, candy!’. Er zat gelukkig het nodige in de tassen.

Binnen korte tijd kwamen er zoveel kinderen dat het een kleine chaos werd. Onze gids vertelde ze een rij te maken en dat gebeurde dan ook direct netjes.

De rij werd ook steeds aangevuld. Op de foto hieronder zie je nog een kind aankomen rennen. Het jongetje rechts bekijkt zijn nieuwe pen.

Brimstone heeft een dubbel gevoel bij deze uitdelerij die door veel toeristen wordt gedaan. Het is natuurlijk leuk om de kinderen blij te maken met een kleinigheid, maar het heeft ook iets van het uitdelen van aalmoezen vanuit de koets.

Verder lezen, klik:  Read the rest of this entry »