Krokodillen en apen op het pad
Kachikally of om exacter te zijn de heilige krokodillenpoel van Kachikally ligt in de stad Bakau, zo’n 11 kilometer ten westen van Banjul, de hoofdstad van The Gambia. Om er te komen rijd je over een smalle weg door de stad met links en rechts compounds. In deze buurt verwacht je eigenlijk niet een krokodillenpoel omringd met bos te vinden. Misschien heeft één van de vele legenden over de poel, dat de plaats Bakau gevestigd is rond Kachikally, wel een grond van waarheid.
Het gehele Kachikally complex (woud, klein museum en de poel) ligt in een 4000 m² tropisch woud, dat naar verluidt zo’n 400 jaar ongeschonden is gebleven. Het woud en de poel zijn alle vele generaties lang in het bezit van de familie Bojang, één van de families die Bakau gesticht heeft en nog steeds een grote landbezitter is. Via goed onderhouden paden, tussen een rijkdom van planten en bomen, kun je naar de krokodillenpoel wandelen.
De "Kachikally crocodile pool" is in The Gambia één van de drie krokodillenpoelen, de twee anderen zijn te vinden in Folonko in Kombo South en Berending op de north bank. In deze poel leven naar schatting zo’n 80 Nijlkrokodillen.
De poel, die gevoed wordt door een beek, is omgeven door een muur. In het droge seizoen, dus ook toen Brimstone en vriendin J. er waren, staat het water erg laag. Het lijkt of er een zeer dikke laag kroos op ligt, maar hiertussen bevinden zich waterhyacinten, die tot bloei komen in de regentijd.
Sommige krokodillen zien er ook wat groenig uit, door deze laag op het water, maar ondanks dat zijn ze er erg imposant.
Alhoewel de Kachikally poel tegenwoordig een toeristische trekpleister is, heeft het voor veel Gambianen een diepere betekenis. De krokodil wordt beschouwd als een heilig dier. Zelfs in het Gambiaanse papiergeld vind je de Bambo, zoals de krokodil in het Mandinka heet, terug als watermerk.
Het dier wordt vooral gezien als vruchtbaarheidssymool. De mythe rond de Kachikally poel gaat dan ook over vruchtbaarheid. De eerste leden van de Bojang familie hebben volgens de overleveringen de belofte van de bosgeesten gekregen, dat als zij de zorg voor de krokodillen op zich nemen, het water uit de poel de vruchtbaarheid bevordert.
Vele vrouwen die problemen ondervonden met zwanger worden hebben hoop geput uit deze legende en hebben zich gebaad met water uit de poel. Of dat inderdaad heeft geholpen is natuurlijk de vraag.
Maar dat de voortplantingspogingen van de krokodillen wel vruchten afwerpen, blijkt uit deze babykrokodil, die lekker ondeugend in de rondte kijkt. De populatie in de poel wordt, behalve door eigen aanwas, zo af en toe aangevuld met krokodillen die elders worden gevangen. Gelukkig maar, anders zou de inteelt in zo’n gesloten gemeenschap gigantische vormen gaan aannemen.
De poel ligt in een kom en aan de hoogste kant ligt een aantal krokodillen in de zon of scharrelt wat rond. Tussen deze dieren kun je gewoon rondlopen en ze zelfs aanraken. Brimstone doet dit hier heel voorzichtig met de toppen van haar vingers. Men zegt dat dit zonder gevaar kan, omdat de krokodillen hier gevoerd worden en niet hoeven te jagen op prooi. Brimstone zet daar vraagtekens bij en vermoedt dat deze "knuffelkrokken" een beetje gedrogeerd zijn.
Apen op het pad tegenkomen? Klik dan:
Het Bijilo Forest ligt 2,2 kilometer ten zuiden van Kololi, vlak achter het strand. Bijilo is het laatste natuurlijke West-Atlantische kustwoud. Het slechts 25 ha grote bos, geldt als een natuurreservaat en wordt met hulp van een Duitse natuurbeschermingsorganisatie in stand gehouden. Bijilo Forest kent een aanzienlijke planten- en bomenrijkdom, maar bij de toerist is het toch het best bekend als "monkey park".
Direct bij de ingang zie je overal al kleine oogjes op je gericht en loop je even verder door dan ben je omringd door de aapjes, die hun kleine handjes naar je uitstrekken om een lekkernijtje te krijgen. En die handjes voelen heerlijk zacht aan als ze een pinda aanpakken. Soms ontstaan er kleine gevechtjes onderling, die waarschijnlijk van alles met de rangorde in de groep te maken hebben, maar de meeste tijd gaat het er vredig aan toe.
De aapjes waar je veel plezier mee kan beleven, zijn green velvet monkeys, groene fluweelaapjes, ook wel groene meerkatten genoemd. Hun naam danken ze aan de groene en gele delen in hun verder overwegend grijze vacht. De mannetjes vallen op door hun blauwe balzak. Het zijn sociale dieren, ze leven in groepen van zo’n 20 dieren. Ze zijn vaak in de buurt van water te vinden en ze leven een groot deel van de dag op de grond. Hun voedsel bestaat uit fruit, bloemen, bladeren en zaden.
Behalve het fluweelaapje verblijft in dit relatief kleine woud ook de West-Afrikaanse Rode Colobus aap. Alhoewel ze erg schuw zijn, is het niet al te moeilijk om groepen op het spoor te komen, omdat ze hard schreeuwen. In het Bijilo Forest moet je geluk hebben om een groep te horen en vervolgens ook nog te kunnen waarnemen in de bomen. B & J hadden dat geluk!
De Colobus apen worden met uitsterven bedreigd, omdat hun leefomgeving wordt vernietigd. Bovendien wordt er op ze gejaagd voor hun vlees zowel door mensen als chimpansees. Ze zijn een gemakkelijke prooi daar ze zowel in de bomen als op de grond niet zo erg behendig zijn.
Maar in het Bijilo Forest zijn ze veilig. Eén ouder mannetje vertrouwt de mensen inmiddels zo dat hij gezellig bij het voeren van de fluweelaapjes kwam zitten kijken. Brimstone gaf hem ook een pinda, maar hij keek er naar en smeet het op de grond, bijna alsof hij beledigd werd door hem zoiets aan te bieden.
En hij had wel een beetje gelijk, pinda’s passen niet in het dieet van deze apensoort. Zij eten jonge bladeren en grote hoeveelheden onrijp fruit. Ze kunnen dit voedsel verteren, omdat ze, als enige primaat, een maag hebben met 4 kamers. Een ander opvallend kenmerk van de Colobus aap is het bijna ontbreken van duimen, dit zijn slechts kleine stompjes, op de foto is dit duidelijk te zien evenals hun behoorlijk lange vingers.
In het Makasutu Forest toen Brimstone en vriendin J. op weg waren naar de botenaanlegplaats voor een tocht door de mangrovebossen kwamen er ineens bavianen op het pad.
Ze waren heerlijk aan het spelen op een waterput. En het leek alsof ze B & J en de twee gidsen niet zagen naderen.
Brimstone werd erg enthousiast en liep vooruit om dichter bij het groepje te komen. Daarbij zag ze wat over het hoofd. De gidsen gelukkig niet, zij riepen dat ze geen stap meer mocht zetten: ‘Stop Brimstone, stop!’
Aan de andere zijde van het pad zat deze meneer zich al behoorlijk boos te maken op die brutale grote aap, die veel te dichtbij zijn groepje wilde komen. Pffff……….de wetten van de jungle moet je wel kennen!
Alle Gambia 2007 logs op een rij
The Gambia - The first encounter
donderdag 27 maart 2008 om 10:15 pm
Wat een prachtige foto’s.
Dat je een krokodil durfde aanraken :-( ik weet niet of ik het zou durven.
Ze zijn wel erg groen zeg. Gelukkig is mij vijver niet zo groen:-)
Wat een gezellige apenboel daar, leuk.
Dat je er zo bij kan lopen.
heel mooi log met veel informatie.
Je hebt wel heel veel gezien in die week.En lekker veel foto gemaakt.
Groetjes
donderdag 27 maart 2008 om 10:32 pm
heel bijzonder
maaruh….vooral erg groen :)
je moet er toch niet aan denken
dat ze zo fraai gecamoufleerd op je gazonnetje liggen ;)
donderdag 27 maart 2008 om 11:14 pm
als ik érgens ontzag voor heb is het
wel krokodillen , niks aaien …kijken !!
dat zou ik doen …ja weet het held !
die apen leuk , maar ja , je was even te enthousiast ?? goed afgelopen ??
teruggetrokken en verder gefliepst ???
moet een fantastische reis zijn geweest , brim !
vrijdag 28 maart 2008 om 7:27 am
Ik weet dat apen heel gevaarlijk kunnen worden als ze kwaad zijn, maar ik ben er toch niet zo bang voor als voor een krokodil hoor.
Daar blijf ik met heel veel respect meters vandaan.
Maar de serie die je hier weer geplaatst hebt, is prachtig en heel interessant.
vrijdag 28 maart 2008 om 8:15 am
Jeetje, krokodillen aaien!
Ik blijf liever bij mijn katten, en die kunnen al goede halen geven.
Maar toch een mooi en interessant logje Brimstone!
Heb het met belangstelling gelezen!
vrijdag 28 maart 2008 om 8:29 am
Tjonge, wat weer een mooi verslag. Dapper hoor, om een krokodil aan te raken! ;-)
vrijdag 28 maart 2008 om 9:01 am
is dit charley??
hier heb ik ook nog foto’s van. :-)))))
bijzonder log, brimstone. de herinneringen vliegen me om de oren. :-))
vrolijk weekend, eh!
vrijdag 28 maart 2008 om 9:12 am
@ curieuzeneuzemosterdpot
Nee, dit is Charley niet. Ik weet niet eens of die nog wel leeft. Je kon gewoon zelf een krokodil kiezen om even aan te raken. Ik heb deze gekozen, omdat ie net kwam aanlopen. De anderen lagen zo duf, van deze wist ik zeker dat ie het nog deed. Altijd al avontuurlijk willen leven *LOL*
vrijdag 28 maart 2008 om 10:03 am
Getsie ik moet er niet aan dneken dat ik in dat groene water zou moeten bah
maar wel leuk van dei groene kroko’s
Ik heb ooit wel eens een leeuw geaait (beest was meer dood dan levend) maar ik heb het gedaan met zweet in mijn handen hihihi
dat zullen jullie ook wel gehad hebben ik weet niet of ik het zou durven hoor
vrijdag 28 maart 2008 om 10:34 am
Nou jij hebt echt veel meer gedurfd dan ik voor veilig zou hebben gehouden. Lijkt me bloedlink!
vrijdag 28 maart 2008 om 10:44 am
Wat een mooie serie foto’s en wat een mooie ervaring. Dat is wel even iets anders als een paar schaapjes op de Veluwe.
Prettig weekend.
(OT: maar het waren wel Veluwse heideschapen ;-))
vrijdag 28 maart 2008 om 11:07 am
Wauww wat een indrukwekkende log, Brimstone.
Maar aaien aaaaahh dit zou ik nooit doen, moet er niet aan denken.
Wat knap van je, dat je dit gedaan hebt, en ben jij nu ook groen uitgeslagen? hahahaha
GEWELDIGE !!!!!! log
Fijn weekend gewenst.
vrijdag 28 maart 2008 om 12:56 pm
Dacht eerst dat het mos was….:-)))
Bijzondere foto’s weer Brim en dat aaien…jij liever dan ik…;-)))
Gelukkig waren er oplettende gidsen…want deze baviaan ziet er zeer ‘enthousiast’ uit….;-)
vrijdag 28 maart 2008 om 1:01 pm
Mooi en informatief log weer,
de groene krokodillen zijn wel heel apart.
Aaien zou ik nooit van m’n leven doen,
knap dat jij het wel hebt gedaan.
Fijn weekend gewenst!
vrijdag 28 maart 2008 om 1:13 pm
Ach, zo’n “makke” krokodil aaien doet iedereen tijdens zo’n excursie.
Dat vond ik niet echt gevaarlijk.
Een heel part gevoel, zo’n harde panser.
De handjes van de aapjes, die via mijn benen om pinda’s vroegen……zo lief!!
Maar die grote jongen in het Makasutu Forest…dat was wel even eng!!
Voor hem hadden we wel ontzag.:-)
Waarom duurde een week maar zo kort????
vrijdag 28 maart 2008 om 1:29 pm
Net als Marl1 dacht ik aan mos, heel grappig, het lijken bemoste beelden. Maar het ziet er fraai uit!
vrijdag 28 maart 2008 om 2:31 pm
Wauw, wat een mooie site, vormgeving en zo. Maar ook zeer mooie foto en verhalen. Kom graag nog eens terug.
doegg
vrijdag 28 maart 2008 om 2:38 pm
Wat een avontuur!
Ik denk, dat ik me wat het aaien betreft toch maar beperkt zou hebben tot die babykrokodil en de green velvet monkeys.
Wat apart, dat die colobus apen maar zo’n kleine duim hebben, dat lijkt me knap lastig en het zal hun wendbaarheid in de bomen niet ten goede komen, lijkt me.
Wat een geluk, dat de gidsen zo oplettend waren, want met een volwassen baviaan wil je volgens mij geen ruzie hebben.
Het is weer een heerlijk logje, Brimstone!
vrijdag 28 maart 2008 om 3:47 pm
Pfff,jij durft zeg.Een krokodil aaien, nooit van mijn leven (denk ik nu)
Het is maar goed dat je gewaarschuwd werd dat er een aap op je zat te wachten. Apen beten zijn echt niet lekker.
vrijdag 28 maart 2008 om 5:14 pm
Haha, groen bemoste krokodillen en groene fluweelapen…. Mooie combinatie. Wel spannend ook, al die wilde dieren op je pad. Nou was die meneer niet zo groot als Bokito, maar toch….
vrijdag 28 maart 2008 om 7:15 pm
Zitten ze onder de alg of is het eendekroos ;-)
Jasses wat ben je dichtbij die kurkedillen geweest,
De krokodil
Krokodil Krokeledook is echt
vreselijk vals en verschrikkelijk slecht.
Op zaterdag is dat beest pas tevree
met zes malse kindertjes voor ‘t diner.
Liefst van elk drie. Dat heeft hij graag:
drie jongens en drie meisjes in zijn maag.
De jongens smeert hij met mosterd in.
dan zijn ze pas heet genoeg naar zijn zin.
Maar meisjes, met krulletjes of een vlecht,
smaken met mosterd ontzettend slecht.
Verrukkelijk zijn meisjes wel
met chocola of caramel.
Nu weet je dus, hoe je ze eten moet:
de jongens heet en de meisjes zoet.
Volgens Krokeledook; en hij kan ‘t weten,
hij heeft er al massa’s opgegeten.
Ziezo. ‘t Is uit. Het is al laat.
‘t Wordt tijd dat jij naar je bedje gaat.
Ssstt! Luister! Wat hoor ik daar beneden?
Wat kruipt er naar boven langs de treden?
Doe de deur op slot! Pak een geweer!
Vooruit! Schiet op! Ik hoor het weer!
Te laat! Nu zijn we er geweest!
O wat een griezelig, vies, groen beest!
Zijn tanden blikkeren, zijn ogen ook…
‘T IS DIE LEVENSGEVAARLIJKE KROKELEDOOK!
Roald Dahl
Slaap lekker!
vrijdag 28 maart 2008 om 8:20 pm
Je hebt weer een prachtig verslag van jullie reis gegeven.
Die krokomedinges zie ik graag op een erg grote afstand want ik ben bang dat ze me anders, ik ben niet zo erg groot, als een smakelijk toetje zien.
Ja en gelukkig hadden jullie een oplettende gids bij je toe jullie aapjes gingen kijken want anders was de kans groot geweest dat ik dit veslag, met goede afloop, niet had kunnen lezen.
vrijdag 28 maart 2008 om 11:38 pm
Sorry, nog geen tijd gehad. Ga dit morgen heerlijk op mijn gemak lezen.
Heb je wel je vingers nageteld, griezel?
zaterdag 29 maart 2008 om 8:00 pm
Weer heel goed verteld en uitgelegd. Wat is er veel te zien en te doen in eigenlijk maar zo’n klein landje.
Jullie hebben ook heel veel mooie foto’s gemaakt. Die rode colobusapen, daar heb ik ooit over gelezen in boeken van Gerald Durrell: o.a. van Mijn familie en andere beesten. Ken je de schrijver?
zondag 30 maart 2008 om 3:56 pm
Heerlijk, Brimstone, dankjewel. Ik begrijp, dat we blij mogen zijn met de alertheid van de gidsen bij die bavianen. Het is ook wel lastig he ? De ene soort hangt aan je benen en bij de andere moet je weg blijven. Dat herken ik van Borneo. Die kroko-serie….wonderful en leuk informatief. Was weer heerlijk genieten
vrijdag 4 april 2008 om 5:43 pm
zei van Huismusje wil de drugs zelf aan de kroko`s voeren voor alle zekerheid.
zaterdag 5 april 2008 om 2:03 pm
Ik denk dat het gevaar inderdaad eerder komt van dingen die je niet ziet, dan voor zo’n krokodil die goed gevoerd en dizzy voor je ligt. Voor de gecamoufleerde krokodillen zou ik banger zijn, omdat die opeens heel dicht bij kunnen zijn. Gelukkig ben je niet aangevallen door meneer de baviaan. Interessant verslag en mooie foto’s.
woensdag 9 april 2008 om 11:37 am
Heel mooi beschreven. Toen wij er waren hadden we overigens ook het idee dat de krokodillen gedrogeerd waren.